Later (afscheidsblog)

Het lijkt gisteren: bepakt en bezakt met een koffer vol schone kleding achterop de bagagedrager van het station naar mijn belachelijk kleine studentenkamer fietsen. Vol grootste plannen en een prachtig beeld van mijn ideale toekomst: als ik later groot ben krijg ik een leuke baan, word ik nooit zo saai als anderen van boven de 24, en vertrek ik uiteraard zo snel mogelijk weer uit lelijk en saai Tilburg.

Oké, niet alles wordt werkelijkheid: uit Tilburg ben ik nooit meer vertrokken. Liefde maakt blind zeggen ze wel eens, en dat geldt schijnbaar ook voor steden. Of zorgt mijn referentiekader (Rotterdam, mooiste stad van het land) ervoor dat de relatieve lelijkheid van Tilburg (schôônste stad van ’t laand) toch wel meevalt?

Verder is later echter snel nu geworden. Saai ben ik op met mijn bijna 25 jaar nog altijd niet (mag je dat van jezelf zeggen?), al lijkt je definitie van saai wel te veranderen met de jaren. De Philip, Bolle en Brandpunt zie ik niet vaak meer van binnen, maar de pub, Kandinsky en 013 staan nog regelmatig in mijn agenda. Doorhalen tot 4 uur redt mijn oude, kreupele lijf ook niet meer, maar ik sta me wel nog wekelijks bij het sportcentrum in het zweet te werken. Saaiheid is een keuze.

Ook die leuke baan (of beter: banen) heb ik gekregen, en sneller dan ik dacht. Ik ben de hele campus over getrokken om de leukste collega’s te ontmoeten bij de Univers, het Language Center, het Scriptorium en Student Services. En nu vertrek ik met een masterpapiertje (ik studeerde zo nu en dan ook nog) naar de toekomstige premaster-rechtenstudenten aan de andere kant van het spoor: de Juridische Hogeschool.

Later is net een mug: je hoort hem in de verte maar ziet hem niet, en als je ’s ochtends wakker wordt ben je mooi gestoken door die vliegende rat (ik vind muggen rattiger dan duiven). Het doet me denken aan Klein Orkest (die kennen ze in Brabant vast ook): “Later, later is allang begonnen en vandaag komt nooit meer terug”. En zo is het maar net.

Ik ben later al voorbij, dus voor mij is het de hoogste tijd om met pijn in mijn hart (voorlopig?) afscheid te nemen van de gezellige campus. Je kunt klagen over colleges, docenten, tentamens en de smerige koffie, maar later komt sneller dan je denkt. Geniet dus van je studententijd, en tot later als je ook groot bent!

Rest mij nog om jou als (trouwe) lezers te bedanken voor je interesse! En ik mag dan wel stoppen met bloggen bij Univers, de wereld met al haar eigenaardigheden draait gewoon doorrrrrr, dus voldoende redenen voor mij om gewoon doorrrrrr te schrijven!

Michael Doove (24) is een afgestudeerd student Communicatie- en Informatiewetenschappen en heeft ruim anderhalf jaar met veel plezier geschreven voor Univers.

Bekijk meer recent nieuws

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Blijf op de hoogte. Meld je aan voor de nieuwsbrief van Univers.