Recensie: Van Velzen, Rush of Life

‘Het vastleggen van het leven is een doel op zich geworden.’ De boodschap van Van Velzen is duidelijk: we moeten meer genieten van het moment zelf en minder de drang hebben om van alles een kiekje te nemen.

Ik ken de kleine, charismatische man eigenlijk alleen van televisie en een enkel optreden tijdens Koninginnedag. Ook zijn repertoire is me op zijn bekendste nummers na niet echt bekend. De voorstelling is daarmee dan ook enigszins een sprong in het diepe, temeer omdat het mijn eerste theatershow van een muzikant is.

Gelukkig kom ik veilig op beide pootjes terecht. Van Velzen blijkt namelijk een muzikale duizendpoot: hij bespeelt zingend de piano, gitaar en drums alsof het niets is. Ondertussen weet hij aan de hand van leuke anekdotes en foto’s die uit het plafond omlaag zakken het publiek een kijkje te geven in zijn leven. Hoe zijn vader hem de liefde voor The Beatles bijbracht (‘dat werd me met de Poplepel ingegoten’) en zijn vrouw hem liet zien wat écht belangrijk is in het leven (‘je kijkt te veel achteruit’). Ook zijn twee opa’s die hij nooit heeft gekend, zijn een inspiratiebron voor hem. Beiden speelden vroeger in dezelfde band: de ‘Gezelle Boys’. Vanaf de foto kijken de twee heren goedkeurend toe terwijl van Velzen op het podium het mooie ‘Shine a light on me’ voor ons zingt.

Hij vertelt hoe de muziek van de jaren negentig waarin hij opgroeide hem heeft beïnvloed. Gabbermuziek komt aan bod, net als de door Van Velzen verfoeide boybands. Een voor mij persoonlijk hoogtepunt is het derde genre: grunge. Nooit gedacht dat ik tijdens deze show Nirvana voorgeschoteld zou krijgen. Een ander gevalletje jeugdsentiment is de oude bandrecorder waarmee hij vroeger met zijn vader liedjes en gesprekjes opnam. Ook ik heb met zo’n ding menig uur op zolder doorgebracht om gitaar- en zangfragmenten op te nemen.

Hoewel Van Velzen het middelpunt van de show vormt, is er ook een dankbare rol weggelegd voor zijn vier bandleden. De zeer muzikale mannen kunnen allemaal verschillende instrumenten bespelen. Bovendien gebruiken ze niet alleen reguliere instrumenten; ook met huissleutels blijk je prima muziek te kunnen maken. Daarnaast delen ze met z’n vijven één drumstel. Hoe precies, dat verklap ik niet. De bandleden dienen dus duidelijk niet enkel als podiumopvulling. Zo strijden ze samen om een mooie trofee in de enige echte ‘Van Velzen Popquiz’, waarbij mensen uit de zaal als pubquizmaster dienen.

Sowieso wordt het publiek veel bij de show betrokken. Naast het pubquizmasterschap mogen we aan het eind van de voorstelling verschillende muziekstijlen roepen, waar de band gelijk op inspringt. Ineens horen we Van Velzens nummers in opera-, reggae- en Nederpopstijl. Briljant.

Dat de show goed in elkaar zit, bewijst het feit dat het publiek halverwege de show spontaan gaat staan en mee swingt. Iets waar de bandleden niet op hadden gerekend, gezien hun blij verraste gezichten.

‘Alles klopt voor mij als ik mag zingen,’ zegt Van Velzen op een gegeven moment. Die uitspraak klopt als een bus, want hetzelfde geldt voor de voorstelling. Naast de humor, persoonlijke tint, goede muziek en variatie in het programma, geeft het decor een warm huiskamereffect en is de belichting indrukwekkend. Het is me nooit eerder opgevallen hoe belangrijk een goed lichtplan eigenlijk is.

Zijn er ook nog minpunten? Ja, de kaartjes van 29,50 euro per stuk zijn behoorlijk prijzig. Niet voor niets bedankt Van Velzen het publiek aan het eind van de show nadrukkelijk voor haar aanwezigheid. ‘Zonder jullie zouden we niet kunnen doen wat we het liefste doen. Dat is bijzonder, zeker in deze tijden.’ Wél is de aankoop van een kaartje elke euro waard.

Wil je het spektakel ook meemaken? Een kleine compilatie staat online. De show van Van Velzen is nog tot 6 december in verschillende theaters in het land te bekijken.

Bekijk meer recent nieuws

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Blijf op de hoogte. Meld je aan voor de nieuwsbrief van Univers.