Definitie taalbeleid uni blijft vaag

De definities rondom het taalbeleid van een universiteit zijn in hun strategische plannen vaak vaag en onduidelijk omschreven. Dat was een van de conclusies van Bob Wilkinson tijdens het symposium Dat spreekt voor zich?! Taalbeleid in het hoger onderwijs. Een symposium dat vrijdag werd gehouden ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan van het Language Center.

“Mijn naam is Bob Wilkinson, ook al zegt mijn powerpointpresentatie Robert”, begint Wilkinson zijn lezing. “Ik ga mijn presentatie houden in het Engels, maar de slides zijn tweetalig. Al kan ik je niet garanderen dat de Nederlandse vertaling overal juist is.” Dat zette gelijk de toon voor zijn humoristische, maar duidelijke lezing over het taalbeleid bij hoger onderwijsinstellingen.

Wilkinson, momenteel verbonden aan de Universiteit van Maastricht, legde uit dat er vaak sprake is van vage omschrijvingen omtrent het taalbeleid. Zo wordt er gesproken over ‘English-unless’, maar wordt niet uitgelegd wanneer daar sprake van is. Ook geeft hij aan dat er vaak sprake is van een startniveau van studenten op het gebied van een taal, dan komt er een fase waarin het taalniveau wordt ontwikkeld en dat resulteert in een eindniveau. Er wordt echter nergens duidelijk gedefinieerd welk niveau dat startniveau moet hebben en op welk niveau de studenten moeten eindigen. “Het is allemaal een beetje vaag”, stelt Wilkinson, docent aan Maastricht University.

Ook Jan ten Thije gaf een lezing. De universitair docent en onderzoeker die verbonden is aan de Universiteit Utrecht vertelde over het fenomeen ‘luistertaal’. Dat houdt in dat je tegen elkaar praat in je moedertaal en elkaar begrijpt zonder dat er een gemeenschappelijke gesproken taal aan te pas komt. Ten Thije stelt dat het gebruik van luistertaal in het onderwijs de positie van de Nederlandse taal kan versterken. Ook stelt hij dat er duidelijk verwoord moet worden wanneer je Nederlands gebruikt als instructietaal en wanneer Engels.

_Advertentie.