Hel en verdoemenis

De hel. Ik denk dikwijls aan de hel. Dat ik daar heen zal gaan als ik dood ben. Dat ik zal afdalen in de duivelse onderwereld die de Italiaanse dichter Dante zo treffend heeft beschreven in zijn “Inferno”. Ik daal net zo lang af tot ik in het hete middelpunt ben aanbeland, de hel zelf, het huis van satan en de zijnen. Ik ben bang dat ik daar tot in alle eeuwigheid moet branden voor al mijn misdragingen en misstappen. En dat duivels en demonen me zullen kwellen en pijnigen. Met zwepen en mestvorken. Met poken en tangen. Met Nick en Simon. Ik smeek de heerser van de onderwereld om mij te laten gaan, ik bepleit mijn zaak met steekhoudende argumenten, maar mijn tegenpartij heeft een goede advocaat in de arm genomen. Hij heet Bram en hij weet heel veel af van de onderwereld. En Bram heeft een duivelse ingeving, namelijk dat ik zijn vrijgekomen plaats in het panel van RTL Boulevard inneem en mij zwart laat uitbetalen voor mijn gekakel en geklets en dat ik mijn verdiensten dan cash aan hem overhandig. Infaam en abject natuurlijk – maar je bent nu eenmaal advocaat van de duivel of je bent het niet. Aan dit alles denk ik in deze donkere dagen voor de jaarwisseling. Er wachten mij stapels tentamens om na te kijken en stapels werkstukken, essays en scripties. En de koffie is ondrinkbaar en overal zijn studenten, studenten, studenten. Ze mailen me, ze bellen me, ze achtervolgen me met vragen en verzoeken, met klachten en klaagzangen, gezeur en gezever. Ik denk dikwijls aan de hel en soms denk ik dat ik daar al in zit.

Door Erik Jan Broers

De foto is van Jan Heijmans

Bekijk meer recent nieuws

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Blijf op de hoogte. Meld je aan voor de nieuwsbrief van Univers.