Opinie: Stilburg…
Amsterdam is weer even het middelpunt van de (studenten)wereld. Opeenvolgende bezettingen van Bunge- en Maagdenhuis leiden tot een nationale actiedag voor – onder meer − bredere inspraak en echte democratie. Het Amsterdamse protest krijgt op veel plaatsen weerklank. Dat de Landelijke Studentenvakbond het omarmt ligt voor de hand, maar ook minister Jet Bussemaker (OCW) is blij met de reuring. Immers, het is een prima voedingsbodem voor een open debat over vernieuwing in het hoger onderwijs.
Echter: in Tilburg blijft het stil. De studentenfracties Sam en Front mengen zich niet in de acties. Blauw en groen staan eensgezind de media te woord, en beleven hun 15 minutes of fame op Omroep Max. “De landelijke actie is bedoeld voor studenten die zich niet gehoord voelen op een universiteit. Wij zien geen noodzaak om hieraan mee te doen, want wij voelen ons juist heel erg betrokken bij de besluitvorming. De lijntjes zijn kort.” Op Facebook doet Fractie Front er nog een schepje bovenop. Er verschijnt een heus goednieuwsbericht met als kop ‘Actievoeren niet aan de orde’.
Nu kun je natuurlijk concluderen: wat fijn, wat heerlijk dat het zo goed gaat! Maar een even begrijpelijke respons is er één van gezond wantrouwen. Waarom blijft het eigenlijk zo stil? Het momentum is er toch naar om doortastend te zijn? Om te knallen? Eén voorbeeld: zo’n studentlid in het College van Bestuur, zou dat dan echt niks zijn voor Tilburg?
De fracties verklaren de stilte met ‘tevredenheid’. Maar medezeggenschap is een complex proces. In het overleg tussen bestuur en fracties zijn rollen soms diffuus en verschuiven de panelen sneller dan je denkt. Hebben de studentenfracties voldoende zicht op wat er gebeurt? Het is de vraag. De (in)formele medezeggenschap is een spel dat zonder apert kritische houding wordt gewonnen door het CvB. Want: in dit spel zijn de studenten altijd het minst ervaren. Als het zittende studentlid inmiddels een beetje weet hoe het werkt, staat de nieuwe lichting al klaar… Vanaf 20 april zijn er weer verkiezingen voor student-bestuurders in de verschillende inspraakorganen. Met het oog hierop werden de fracties Sam en Front uitgenodigd om met elkaar in debat te gaan. De reactie: Maar waar moeten we het dan over hebben? Is dat gebrek aan fantasie ook te verklaren vanuit het feit dat het zo goed gaat?
Tilburg zwijgt. Zijn er meer verklaringen dan ‘tevredenheid’? Steden als Amsterdam en Nijmegen bogen op een sterke linkse studentenbeweging. Tilburg niet. Hier zijn veel student-bestuurders geboren met een gouden lepel in de mond. Hier betekent besturen vaak sleutelen aan je netwerk, met een kans op reëel succes in de vorm van een baan. Frans Godfroy (bezetter in 1969) zegt: “Sam en Front zijn geen ledenorganisaties. In zo’n ongeorganiseerde vorm breng je niet altijd mensen op de been. Na de jaren ‘60 gebeurde er nooit meer wat in Tilburg. Tien jaar geleden was het hommeles in alle steden, behalve hier. Dat beeld zie je nu weer.”
Er is geregeld kritiek op de fracties. Op hun window dressing: leuke foto’s met louter lachende gezichten en kekke koffie-acties. Op hun beleid: zijn de breed uitgemeten ‘overwinningen’ wel zo relevant? Betreft het niet vooral zaken die het CvB toch al aan ziet komen? De studentenfracties zijn meer en meer geïnstitutionaliseerd. Meer ervaren medezeggenschappers klagen soms. Studentenfracties belemmeren het proces eerder dan dat ze het tegengeluid versterken.
Komt nog bij dat studenten uit de faculteitsraad van Tilburg School of Humanities gisteren unaniem de nieuwe curricula wegstemden. Studentlid Erik ten Brinke moet zijn faculteitsbestuur er aan herinneren dat de Raad geen wettelijke checkbox is: “Wij hebben ook rechten. Als we positief stemmen, wordt er te weinig met onze opmerkingen gedaan.” Wanneer een docent dreigt met ‘serieuze problemen’ geeft Ten Brinke gelukkig geen krimp: “Dan zouden we dus nooit negatief kunnen stemmen. Wat er nu ligt is voor ons onacceptabel.” Studentlid Wout Spierts merkt ook op dat de opleidingscommissie, een ander medezeggenschapsorgaan, ook gepasseerd is: “We hebben gehoord dat die commissies de plannen alleen ter inzage hebben gehad.” Front en SAM vertegenwoordigen alle studenten van Tilburg University: ook de vijf studenten die woensdag stonden te protesteren, ook de faculteitsraad die zich niet gehoord voelt.
Kortom: er is genoeg reden om minder stil te zijn.
Advertentie.
