De koffiejuffrouw van gebouw G

Ik ben verliefd. En mijn vriendin weet het zodra ze deze column gelezen heeft ook. Henk, Ingrid en #Stapel doen enorm hun best om in de belangstelling te staan, en met succes, maar volgens mij wordt mijn grote liefde vergeten.

De koffiejuffrouw van gebouw G. Ik word verlegen als ik aan haar balie sta, dus ik heb nog nooit naar haar naamplaatje durven kijken. Sinds haar verschijning studeer ik dagelijks in gebouw G, en tussen 10 en 14 uur ga ik zo vaak mogelijk meeroken met anderen, controleren of mijn fiets niet toevallig van kleur verandert, en kijken of draaideur nog draait. Ik rook actief wat passief af, mijn fiets is vooralsnog gewoon groen en de draaideur draait, maar haar naam weet ik nog steeds niet. Voor het gemak noem ik haar daarom de koffiejuffrouw van gebouw G.

Elegant staat de koffiejuffrouw van gebouw G daar de appeltjes te poetsen, de melkpakken recht te zetten, en de suikerzakjes bij te vullen. Kwijlend staar ik naar haar en blijft mijn bekertje maar vollopen. Met volle overgave en souplesse weet ze haar koffie in het bekertje te krijgen en mij een warm gevoel van binnen te geven. Voor het eerst voel ik niet alleen vlinders in mijn buik van verliefdheid, maar ook koffie.

Wanneer ik de koffiejuffrouw van gebouw G zie, blijft helaas wel een kwestie van koffiedik kijken. Vorige week nog heb ik haar moeten missen, en heb ik huilend zeven dagen naar een gesloten rolluik gestaard. In zo’n week blijkt ineens hoe verslavend verliefd zijn is; ik was futloos, had hoofdpijn en had last van concentratieproblemen. Gelukkig kon ik deze week weer op de koffie komen, en het voelde beter dan ooit!

Wat mij betreft een waardige tegenhangster van George Clooney in de Nespressoreclame. Dat was andere koffie, maar zit niet in een kartonnen bekertje met een houten lepeltje. Bovendien kun je bij Clooney niet afrekenen met je chipknip, en kent de koffiejuffrouw van gebouw G mijn voorkeuren. “Chippen hè?” wist ze mij onlangs uit haar hoofd te vertellen. Kijk, da’s echt andere koffie!

Het is verder een stevige tante, en haar bijbehorende koffie is ook zeker niet slap. Door de 38-cent automatenkoffie kun je het gazet bekijken, maar door de automatenkoffie van de koffiejuffrouw van gebouw G komt de Univers nog niet! Hoe sterk de koffie ook is, het kartonnen bekertje scheurt niet!

Toegegeven; ik moet de koffiejuffrouw van gebouw G delen met honderden andere studenten (ik ben geen grote gemene deler), en ik moet een stempelkaart tevoorschijn halen als ik korting op haar wil. Het is misschien geen zuivere koffie, maar dat houdt het spannend. Bovendien is het niet erg om in de rij te moeten wachten. Op die manier kan ik nog eens ongegeneerd staren, zwijmelen, watertanden, en denken aan de smaak van de liefde.

Ik denk dat ik een ode aan de koffiejuffrouw van gebouw G ga schrijven. Oh, wacht…

Michael Doove (23) is student Communicatie- en Informatiewetenschappen en blogt voor Univers.

_Advertentie.