Recensie: Droomvlucht, de musical

Op oude shows als Kruimeltje en The Sound of Music was weinig of niets aan te merken. Efteling Theaterproducties heeft dan ook een naam hoog te houden als het gaat om goede musicals. Dat bij de nieuwste productie, Droomvlucht, de samenwerking werd gezocht met Joop van den Ende Theaterproducties, wekte nog hogere verwachtingen. Die verwachtingen worden helaas niet ingelost. Sterker nog, Droomvlucht is een van de minder goede shows die de laatste jaren in het Efteling Theater stond.

Natuurlijk was de opdracht om van een attractie die geen echt verhaal vertelt (maar die een reis voorstelt door de wereld van elfjes en trollen) een musical te maken, niet eenvoudig. Speciaal voor de musical moest een verhaal bedacht worden. De elf-jarige Lila gaat op bezoek bij haar oma die nog in elfjes gelooft. Zelf gelooft Lila daar niet meer in, want ‘iets wat je niet kunt zien, bestaat niet.’ Dan valt ze in slaap en worden zij en haar oma meegenomen naar de wereld waar elfjes en trollen ruzie hebben. Trollenkoning Furius (Jorge Verkroost) wil het elfenrijk van Oberon (Christo van Klaveren) en Titania (Rosalie de Jong) vernietigen. Aan Lila en oma de taak om het elfenrijk te redden, geholpen door de goede trol Krakeel (Steve Beirnaert) die eigenlijk een elf wil zijn. Dan blijkt oma een geheim te hebben.

Terwijl shows als Kruimeltje en The Sound of Music ook prima geschikt waren voor volwassenen, is Droomvlucht qua toonzetting en sfeer vooral geschikt voor de allerkleinsten (zo tussen de 5 en 10 jaar). De grappen zijn te bedoeld en daardoor vaak flauw, maar de kleintjes liggen in een deuk. Jammer is dat slechts de helft van de tijd gezongen wordt, de musical is daarmee ook voor een groot deel een toneelstuk.

Het decor wisselt regelmatig, afhankelijk van de scene, maar zowel de mensenwereld, elfenwereld en trollenwereld worden simpel afgebeeld (met bomen, groen, een boekast met sofa, een wereldbol met kastelen). Dat er ook geen live orkest aanwezig is, maar dat gebruik gemaakt wordt van een muziekband, stelt nog verder teleur.

Niet dat alles fout is aan Droomvlucht, integendeel. De zang van de volwassenen is prima in orde, Doris Baaten schittert in haal rol als oma en de choreografie is bij fases schitterend. Ook de grime imponeert, de trollen zitten dan ook gemiddeld twee uur in bij de make-up afdeling voordat ze het podium betreden.

De zang van de kinderen valt echter tegen. Lang niet altijd zuiver en op sommige momenten gaan de gedachten zelfs terug naar de bonte avond op de basisschool. De hoofdrol (Lila) wordt deze avond gespeeld door Isha Ferdinandus. Misschien had ze haar avond niet, want ze versloeg tijdens de auditierondes toch tientallen andere kandidaten, maar verschillende keren klinkt het te scherp, soms zelfs vals.

De musical eindigt zoals verwacht: eind goed, al goed. Het komt (min of meer) goed tussen de elfen en trollen en Lila gaat weer terug naar de mensenwereld.

Droomvlucht zou –in verkorte versie- prima volstaan als parkshow voor de Efteling. Als zelfstandige musical komt de show tekort. En dat is jammer, zeker gezien de torenhoge verwachtingen.

Bekijk meer recent nieuws

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Blijf op de hoogte. Meld je aan voor de nieuwsbrief van Univers.