Verstoppertje
Soms verstop ik mijn bankpasje voor mezelf. Helaas nooit goed genoeg, want ik weet hem altijd weer te vinden. Het verbaast me elke keer weer hoe dit klein vierkant stukje plastic de poort kan vormen naar een wereld van dingen die ik totaal niet nodig heb, maar absoluut MOET hebben. Het verstop-ritueel begint normaliter rond elke 24e van de maand. Elke student zal deze datum vast wel herkennen: Studiefinanciering.
Het gat in mijn hand is helaas veel groter dan het saldo op mijn bankrekening. En aangezien ik veel te goed ben in verstoppertje, en nooit iemand expres zal laten winnen (Nee bankpas… ook niet als je me pruilend aankijkt!)…zijn de centjes aan het eind van de maand toch altijd weer ver op. Elke zoveel tijd heb ik dan momenten waarbij ik plotseling een gevoel van verantwoordelijkheid en spaarzaamheid lijk te gaan ontwikkelen. Dan spendeer ik een aantal uren aan het opstellen van een overzicht van al mijn uitgaven. Dit leidt dan natuurlijke weer tot interessante ontdekkingen (die je veel liever onontdekt had gelaten!).
Zo kwam ik erachter dat mijn (onredelijk) boze uitroep: “We doen nooit iets leuks samen!” compleet uit de lucht gegrepen is…gezien het aantal etentjes, bioscoopjes en shopping-trips die te vinden zijn op mijn bankafschrift. Weer een argument minder om mijn vriend mee te chanteren dus. Ook ontdekte ik dat mijn collectie schoenen zich zo snel uitbreidt dat ik binnen aanzienlijke tijd een nieuwe kast nodig zal hebben als ik zo blijf doorgaan. Geen goed nieuws dus als je probeert te ontdekken op welke gebieden je kunt besparen. Want laten dat nou net altijd de leuke gebieden zijn.
Meestal overwint uiteindelijk mijn koopzucht toch. En dan sta je weer in de stad met je bankpasje in de aanslag, klaar om ervoor te zorgen dat je saldo daalt naar bedroevende laagtepunten. Hoe moet dat toch…sparen….
Advertentie.
