Recensie: Annie
Het is alsof je naar K3 gaat. De zaal zit bomvol 7 tot 10-jarige meisjes die energiek op hun stoel rondspringen, in gezelschap van mama of oma. Hun broertjes, vaders en opa’s zijn wijselijk thuisgebleven. De musical Annie trekt bijna alleen vrouwen naar het theater toe en het merendeel daarvan klapt al vrolijk met de muziek mee voordat het doek opengaat.
Vrolijkheid is sowieso het thema van de avond. Hoewel Annie en haar zes vriendinnen in het weeshuis als Assepoesters worden behandeld door de drankzuchtige Miss Hannigan, trekken ze zich daar niets van aan. Positivisme overheerst. Dan duikt de chagrijnige miljardair Oliver Warbucks op die om pr-technische redenen een weeskind met kerst in huis wil halen. Het wordt natuurlijk de roodharige krullenbol. Ze verovert de harten van het personeel, Warbucks en zelfs dat van president Roosevelt. Warbucks helpt Annie bij de zoektocht naar haar echte ouders. Ondertussen doen Haantje Hanniga en Lily Waldorf zich voor als de gezochte ouders om zo de beloning van Warbucks te krijgen.
Vanwege de hoge noten, is de rol van Annie geen makkelijke. Daarom is het bijzonder knap, wat de hoofdrolspeelster neerzet. Alle noten pakt ze goed en haar bereik is prima. Toch is er deze avond maar een echte ster en dat is Jenny Arean die helemaal losgaat in de rol van Mis Hannigan. Compleet over de top, maar qua mimiek en acteerwerk zo goed, dat je haar ook bij de scènes waar ze niet in zit, direct mist.
Waarom een avondje Annie dan toch nog best lang duurt? Omdat de meeste personages van bordkarton blijken te zijn. Schalker en Bell doen hun best om iets van hun rol als oplichters te maken, maar het komt maar niet van de grond. Ze zijn niet eng, niet grappig, het is het net niet. Net zoals de metamorfose van chagrijnige zakenman Warbucks naar lieve zorgzame man uit de lucht komt vallen en de rol van president Roosevelt wel erg stereotiep is. Vrolijk zingt hij liedjes (Morgen komt een nieuwe dag) met zijn ministers, terwijl het hele land in crisis verkeert. Wat diepgang in het verhaal betreft, was de gelijknamige film 1982 toch stukken beter.
Al met al scoort Annie net een kleine voldoende. Maar met een beter verhaal, was meer mogelijk geweest.
Advertentie.
