Recensie: Festival Mundial
Grauw, grijs, lelijk en industrieel. Dat was mijn beeld van de Spoorzone na enkele bezoeken aan de Hall of Fame en de Koepelhal. Ik was dan ook sceptisch toen ik hoorde dat de organisatie van Festival Mundial na 25 jaar het Leijpark inruilde voor de voormalige NS-werkplaats. Exploring the urban fields luidt de ondertitel van de nieuwe stijl van Mundial. Na twee dagen vol dans, muziek, kleinkunst en theater is het oordeel positief. Aan de Spoorzonelocatie zitten wat nadelen, maar de organisatie is er goed in geslaagd de Mundial-sfeer te waarborgen.
De steekwoorden anno 2013: kleinschaliger (zondag sloot de organisatie de deuren toen er 12.000 bezoekers binnen waren), diverser en stedelijker. In de line-up zitten niet zulke grote namen als tijdens voorgaande edities, al zijn er ook bekende artiesten zoals Matisyhu, Fresku en Shantel.
Mundial had dit weekend in de Spoorzone beschikking over kleine zalen zoals de Hall of Fame, maar ook indrukwekkend grote zalen (Koepelhal en Wagenmakerij) waar 3000 man in past. Van alle pleinen, hoeken en panden in het industriegebied is gebruik gemaakt. En een grote verrassing: midden in de Spoorzone zijn een stadsstrand, een stadstuin en twee grasvelden aangelegd. Lof voor de aanleg van al het groen, maar zeker op de drukke zondag is er bijna geen grassprietje meer te zien. Alsof je op een drukke dag naar het strand gaat, zo vol. Er is een duidelijke behoefte van bezoekers om languit in het gras te liggen, iets waar nu geen plaats meer voor is. Misschien nog meer gras leggen bij een volgende editie?
Conclusie: De eerste editie van Mundial 2013 in de Spoorzone was zeer geslaagd. In het Leijpark was de sfeer iets relaxter dan in de Spoorzone. De zalen kennen een maximale capaciteit waardoor er bij sommige optredens (zeker in de kleine hall of Fame) lange rijen ontstaan voor de optredens starten. Tevens kun je als je buiten loopt de muziek niet horen, waardoor je –tenzij je bewust naar binnen gaat- niet verrast kan worden door een onbekende act. Het programmaboekje wordt daarmee belangrijker dan ooit.
Ook zou er iets aan de routes gedaan kunnen worden. In het Leijpark was die route logischer. Er was (grofweg) een hoofdpodium en een grote tent, als je van A naar B liep, kwam je langs de kleinere podia en de bazar. Nu moet je bijvoorbeeld voor de bazar (en de rollerdisco) bewust een pand binnenlopen, iets wat niet veel mensen doen. Ook lag het stadsstrand redelijk afgelegen.
Maar het was jaren geleden dat we zo verrast zijn door het niveau van de acts. De organisatie is weer naar haar roots teruggegaan en heeft meer niet-westerse acts geprogrammeerd, tevens is er zeer veel ruimte voor dans, theater en kleinkunst. Op een enkel tenenkrommend optreden na, ligt het niveau zeer hoog. Wat we hebben gezien: verhalenvertellers uit Iran, een dansduet van Ghanese en Indiase dansers, een circusact, veel theater, verschillende dansacts en energieke bands. Wat zien we dit soort acts liever dan plichtmatige optredens van artiesten als Caro Emerald, Ali B en Di-Rect. Al met al krijgt deze editie van Mundial een 8,5. Top dus.
Gezien: O.a. (delen van) Txarango, Hoffmaestro, TENT circustheater producties, iLL Skill Squad, De Stijle Want. Mesto D, Colours of the East, Shantel, Close-Act Globe, Celso y Frana met Here begins the story, Isabelle Amé, Pazirik Naghali, Tigerstyle, de Movers met Echter Jüngs, De Stijle Want, Tastin in the dark (smaaklab), Krema Kawa.
Advertentie.
