Boos

Oud-ambtenaar Peter Maas uit Tilburg is boos. Nee, getergd. In het Van Goghmuseum wordt Tilburg nergens genoemd. En dat terwijl kleine Vincent hier toch zo’n anderhalf jaar naar school ging. Hij stond zelfs ingeschreven in het Tilburgse bevolkingsregister! “Tilburgers zijn heel trots dat Vincent van Gogh bij ons is geweest. We hebben al zo weinig en nu willen ze daar in Amsterdam Van Gogh bewust niet in verband brengen met Tilburg.” Die woorden van Maas zijn nog net te verstaan. Daarna begint hij te foeteren. De journalist van het Brabants Dagblad staat erbij en kijkt ernaar.

Weet je, het verbaast me niets. Dat die arrogante Amsterdammers de cruciale ‘Tilburgse periode van Vincent’ doodzwijgen. Dat ze zich richten op zijn schilderijen en niet op een luttel feitje uit zijn leven. Lekker makkelijk! Zij zijn groot en wij zijn klein… En ach, het is de zoveelste schoffering. Neem Vincent van Don McLean. Dan maak je één van de mooiste liedjes uit de jaren ’70 en laat je Tilburg links liggen. Wat een dommigheid van die schitterende bard. En wat te denken van Vincent van Gogh zelf? In zijn Verzamelde Brieven (twaalf delen in een robuuste cassette) rept hij met geen woord over Tilburg. Wat een dommigheid van Vincent van Gogh.

Misschien kunnen Peter Maas en burgemeester Noordanus – die ook mag komen opdraven in het huilie huilie-stuk – hun pijlen op iemand anders richten. Er is namelijk een groot kunstenaar die wél is geboren in Tilburg. Die hier lange jaren heeft gewoond en gewerkt. Die in zijn kunst een overtuigend beeld geeft van deze stad. Die gelukkig was op de Nieuwe Bosscheweg en zijn wereld zag instorten in de Juliana van Stolbergstraat. Aangenaam, Anton Roothaert. Bestsellerauteur, bewonderd door grote namen als Willem Elsschot en Karel van het Reve. Maar geen poot aan de grond in zijn geboortestad. Daar dwepen ze liever met een passant.

Frank van den Nieuwenhuijzen

_Advertentie.