Drankjes & kritiek

Zeger Polhuijs volgt de master ‘Christianity & Society’ aan Tilburg University. Eerder studeerde hij Culturele Antropologie aan de VU. In zowel Tilburg als Amsterdam is hij betrokken bij het initiatief voor ‘De Nieuwe Universiteit’. Komende tijd schrijft Zeger regelmatig blogs op onze site.Mijn maandagochtend in het Maagdenhuis begint met een gratis kop koffie in de kantine. Tijd om rustig wakker te worden heb ik niet: ik moet al snel met de trein naar Utrecht, om daar een debat bij te wonen met democratisch gekozen rector Rik Torfs van de Katholieke Universiteit Leuven.

Als ik het Domplein in Utrecht oversteek, zie ik bij de deur van het academiegebouw al een aantal studenten van ‘de nieuwe universiteit Utrecht’. Ze zijn te herkennen aan het opgespelde vierkante stukje rode stof op hun jas, dat verwijst naar een studentenprotestbeweging in Quebec, Canada, van een aantal jaar geleden. De zaal waar het debat wordt georganiseerd door ‘de nieuwe universiteit Utrecht’ begint vol te stromen met studenten en docenten. Wandtapijten met afbeeldingen van allerlei katholieke verhalen reiken tot aan het hoge plafond. “Het is altijd mooi om in traditionele omgeving schijnbaar revolutionaire dingen te zeggen”, merkt Rik Torfs op aan het begin van zijn korte lezing over het gekozen rectorschap. (Inderdaad een revolutionaire of tenminste een uitdagende boodschap nu in academisch Nederland steeds vaker de roep klinkt om democratisch gekozen bestuurders.)

“Het is altijd mooi om in traditionele omgeving schijnbaar revolutionaire dingen te zeggen”

Bert van der Zwaan − rector magnificus van Universiteit Utrecht − verdedigt het huidige benoemingsplan. Hierna volgt een debat met een panel van studenten en docenten en vragen uit het publiek. Ik vind het af en toe nogal abstract. Als betrokkene bij ‘de nieuwe universiteit VU’ probeer ik daarom nog even een punt te maken over de concrete beperkende omstandigheden waarin veel docenten hun werk moeten doen (zeker op de VU: onnodig veel administratieve taken, opgelegde flexwerkplekken, digitale sloten op afdelingen, enzovoort). Na dit geslaagde en uitstekend georganiseerde evenement van ‘de nieuwe universiteit Utrecht’ stap ik weer snel op de trein naar Amsterdam, want er is werk aan de winkel op de VU.

Daar wordt een debat georganiseerd door het College van Bestuur, nadat enkele kritische groepen (o.a. de docenten van ‘Verontruste VU’ers’) hier luidruchtig om gevraagd hebben bij de opening van het academisch jaar. Tijdens het debat is de frustratie in de zaal onder de studenten en vooral veel docenten voelbaar aanwezig. Steeds botst men op een muur van ‘begripvolle’, nuancerende en ontwijkende ‘antwoorden’ van het CvB. In de laatste minuten van het debat weten docenten en studenten − na een voorstel van een lid van ‘de nieuwe universiteit VU’ dat in het panel zit − nog een succes te boeken. Er komt een toezegging van het CvB dat er een enquête komt over hoe de zaken ervoor staan op de VU. De betreffende vragen worden gemaakt door medewerkers en studenten, niet door het CvB of externe partijen.

Het debat eindigt met een ludieke actie van ‘de nieuwe universiteit VU’. Onder luid geknal en dwarrelende glitters van partypoppers krijgt de rector een gouden oor aangeboden omdat hij met ons in gesprek ging tijdens onze teach-in. Maar de bijbehorende boodschap is natuurlijk óók: ‘Naai ons geen oor aan!’ Een ludieke actie als deze staat in de traditie van ‘de nieuwe universiteit’ in het Maagdenhuis. Creativiteit en humor worden niet geschuwd. Na het debat is er nog een borrel op uitnodiging/kosten van het CvB. Nadat de dorstige dissidenten zich hebben gelaafd aan een drankje van de bestuurders, volgt een vergadering van ‘de nieuwe universiteit VU’, waarna ik de kroeg in duik. Van gratis koffie ’s ochtends in het Maagdenhuis tot biertjes aan de bar in een kroeg aan de Vijzelgracht: al met al een prima Amsterdamse dag!

Zeger Polhuijs

_Advertentie.