Recensie: Mijn eerste lijk is gelukkig vers

Spannende, grappige en vaak indringende ervaringen tijdens strafzittingen, nachtelijke diensten en het leiden van opsporingsonderzoeken van de politie. In ‘Mijn eerste lijk is gelukkig vers’ krijgen we een openhartige kijk achter de schermen van officier van justitie Pascale Bruinen.

Wat maakt volgens Pascale haar werk de moeite waard? “Ik ben de stem van de hardwerkende middenstander die is bestolen door zijn eigen personeel, van de juwelier die voor de derde achtereenvolgende keer op brute wijze is beroofd en van de kleuter die seksueel is misbruikt door haar vader. Maar ook van de nabestaanden van iemand die werd doodgereden door een vrachtwagenchauffeur die even niet oplette, van het zwangere meisje dat werd mishandeld door haar vriend en van de bejaarde vrouw die werd verkracht.” Niet bepaald de standaard ‘huis, tuin en keuken’-zaken dus.Pascale werkte eerst jaren in de advocatuur voordat ze de overstap maakte naar het Openbaar Ministerie. Die overstap kwam eigenlijk vrij plotseling, dankzij een – jawel – diner met saté. We lezen over haar beginperiode als officier en over de bergen werk waaronder ze bedolven werd. Over de stapels dossiers op haar bureau, haar eerste rechtszaak, de stage bij de politie, nachtdiensten en… haar eerste lijkschouwing, waarbij er van tevoren traditioneel een stukje vlaai gegeten werd. De vele praktijkvoorbeelden maken het boek levendig en vlot om te lezen, waarbij vooral de passages over het jeugdstrafrecht indruk op me maakten. En hoe graag ik ook strafrechter wil worden, stiekem begon m’n hart toch wel iets sneller te kloppen door dat officiersbestaan.

De mens achter de toga
Wat het boek vooral sterk maakt, is het persoonlijke karakter. Het maakt het beeld van een officier van justitie wat menselijker. Vanuit mijn rechtenstudie merk ik dat de ‘gewone burger’ soms lijkt te vergeten dat de mensen die een toga dragen ook gewoon personen van vlees en bloed zijn, met families, vrienden en gevoelens. Het is dan ook prettig om te zien hoe Pascale daar in pakweg 350 pagina’s gehakt van maakt.Zitten er ook mankementen aan het boek? Grote kritiekpunten zijn er niet, wellicht wel wat kleine tips ter verbetering voor een eventuele volgende druk. Zo is er een scala aan voetnoten in het boek opgenomen, die achterin verder worden uitgewerkt. Wil je dus alle voetnoten opzoeken, dan blader je je een lamme hand. In principe kunnen die voetnoten makkelijk in zijn geheel onder de tekst zonder dat het storend is. Het aantal voetnoten drastisch inperken is ook een optie. Verder staan er in het boek zowel eerder gepubliceerde columns uit het Algemeen Dagblad als nieuwe stukken, beide in een verschillend lettertype. Dat geeft hier en daar een wat rommelige indruk. Enkel een apart leesteken of symbool toevoegen om het verschil aan te duiden was wat mij betreft ook genoeg geweest.

Prima ov-leesmateriaal
Al met al is boek laagdrempelig, geschikt voor zowel juristen als niet-juristen en – ook niet onbelangrijk – prima betaalbaar. Daarnaast houdt het boek de gemoederen bezig, want ik heb er inmiddels menig studiegenoot mee in de trein zien zitten. Zegt genoeg toch?

‘Mijn eerste lijk is gelukkig vers’ is verkrijgbaar voor 17,50 euro bij bol.com. Pascale is daarnaast te volgen via Facebook en haar blog.

_Advertentie.