MOEDER EN ZOON
Ik heb vrij lang thuis gewoond. Mijn ouders gaven er geen blijk van dat ze dat erg vonden. Sterker nog, mijn moeder zei later dat ze een traantje had moeten laten toen ik eenmaal vertrok. En dat terwijl ze misschien wel van geluk mag spreken dat ik uiteindelijk het ouderlijk huis heb verlaten. Moedermoord schijnt namelijk regelmatig voor te komen, zo las ik laatst in de krant. Zo moest in januari een zoon voor de rechter verschijnen die even oud was als ik toen ik het huis verliet. Alleen had hij zijn moeder met messteken om het leven gebracht. Het blijkt dat een thuiswonende oudere zoon vaak een intens knellende band met zijn moeder heeft. En dan kan het misgaan als die zoon ernstige psychische problemen krijgt, bijvoorbeeld omdat moeder zegt dat het onderhand tijd is dat hij op zichzelf gaat wonen.Ik denk terug aan vroeger. Niet zozeer aan de tijd dat ik nog thuis woonde, maar veel verder terug, aan de tijd van de oude Romeinen en hun strafrecht. Het Pieter Baan Centrum bestond toen nog niet. Iemand die zijn vader of moeder had vermoord werd door de Romeinen in een zak van koeienhuid genaaid, samen met een hond of een aap of wat slangen, waarschijnlijk om duidelijk te maken dat degene die dit misdrijf beging een beest was en geen mens. De zak werd op een kar geladen en naar een rivieroever of strandje gereden. En daar werd het hele boeltje in het water gekieperd. Eén… twéé… hupsakee! De afloop laat zich raden – de dader kwam door verdrinking om te leven, evenals het dierlijke zakgezelschap.
Iemand die zijn vader of moeder had vermoord werd door de Romeinen in een zak van koeienhuid genaaid, samen met een hond of een aap of wat slangen
Dat waren nog eens tijden. Maar dat was vroeger. Heel lang geleden. De mensen hielden er toen andere normen en waarden op na, en hadden andere opvattingen over rechtvaardigheid en penitentiair beleid. Sindsdien is er veel veranderd. We leven nu in een ander millennium, in een samenleving die merendeels uit redelijk weldenkende mensen bestaat, en zo’n harde maatregel tegen een moedermoordenaar is thans volstrekt ondenkbaar. Gelukkig maar. Tegenwoordig zouden er meteen dierenactivisten aan de oever van de rivier staan om die dieren te bevrijden.
Advertentie.
