Marieke Hoetjes: winnaar PhD Thesis Award
Een PhD-traject volgen én afronden is absoluut geen eenvoudige opgave. Het is vallen en opstaan. Sidderen en beven. En het vergt vooral veel discipline en doorzettingsvermogen. Marieke Hoetjes is iemand die dat traject doorlopen heeft. En hoe. Ze is de trotse winnaar van de Tilburg University PhD Thesis Award 2016. Een inkijkje in haar proefschrift.
Kun je wat vertellen over de inhoud van je thesis?
In mijn proefschrift heb ik onderzoek gedaan naar ‘pratende handen’. Ik heb gekeken naar hoe mensen acties of plaatjes beschrijven, en wat er in spraak, gebaren en gebarentaal gebeurt als mensen zo’n actie of plaatje meerdere keren moeten beschrijven. Uit mijn studies bleek dat als spraak verandert in een herhaalde beschrijving, de gebaren ook gaan veranderen. En dat mensen die Nederlandse gebarentaal spreken, hun herhaalde beschrijvingen op soortgelijke manieren veranderen als wat ik had gezien in de spraak en gebaren van mensen die geen gebarentaal spreken. Kort samengevat laten de studies in mijn proefschrift zien dat de bewegingen die wij maken met onze handen als we praten niet willekeurig zijn, maar nauw samenhangen met wat er op dat moment gezegd wordt. Gebaren kunnen als het ware ‘meepraten’.
Had je deze prijs zien aankomen?
Ik had dit zeker niet zien aankomen. Afgelopen zomer hoorde ik wel dat mijn proefschrift vanuit de faculteit genomineerd was voor de PhD Thesis Award. Daar was ik natuurlijke harstikke vereerd door. En als ik eerlijk ben, vond ik dat zo leuk dat het me niet eens veel uitmaakte of ik de prijs nou daadwerkelijk zou winnen of niet. Later hoorde ik dat ik sowieso één van de twee prijzen zou winnen en was daardoor enorm blij verrast. De eerste prijs winnen was als de kers op de taart. Ontzettend leuk!
Hoe verliep jouw PhD traject? Kat in ’t bakkie, of flink aanpoten?
Het project was erg leuk, niet in de laatste plaats door de goede samenwerking met mijn directe collega’s. Jarenlang hadden we om de paar weken een projectmeeting, die altijd inhoudelijk zeer nuttig waren, en vooral ook heel gezellig. Ik heb daar goede herinneringen aan over gehouden. En in die tijd heb ik alle studies van mijn proefschrift kunnen afronden. Tegen de tijd dat mijn proefschrift bijna af was begon ik, op dezelfde afdeling, met een nieuwe functie als Universitair Docent. Daar werd het flink aanpoten. Het grootste deel van mijn tijd ging naar het lesgeven. Ondertussen wilde ik graag alle hoofdstukken uit mijn proefschrift gepubliceerd hebben, voordat ik promoveerde. Deze afrondingsfase was erg zwaar. Maar het was het allemaal waard, want door de scherpe kritische blik van mijn peers is de kwaliteit van mijn proefschrift hoog geworden. De empirische hoofdstukken heb ik in kwalitatief goede tijdschriften kunnen publiceren. Sinds januari 2016 ben ik werkzaam aan de Radboud University.
Borduur je als Universitair Docent aan de Radboud University voort op de inhoud van je thesis, of ga je intussen een andere richting op?
Ik ben nog altijd erg geïnteresseerd in non-verbale communicatie. In mijn onderzoekstijd aan de RU, waar ik sinds begin dit jaar werk, houd ik me dan ook nog steeds bezig met de rol die gebaren spelen in communicatie. Ik ben nog lang niet uitgeleerd en kan nog allerlei onderzoeken op het gebied van non-verbale communicatie bedenken die ik graag zou willen uitvoeren de komende jaren. Er is nog zoveel dat we niet weten over hoe mensen precies met elkaar communiceren. We weten daarnaast nog weinig over de exacte rol van gebaren. Kunnen gebaren bijvoorbeeld ook helpen bij het leren van een tweede taal, en op wat voor manier? Hoe coördineren mensen de verschillende aspecten van hun non-verbale communicatie, zoals waar ze naar kijken, hun gebaren en de intonatie in hun spraak? De studies uit mijn proefschrift zijn wat mij betreft slechts een eerste stap om over dit soort dingen iets meer te weten te komen.
Lees het volledige proefschrift hier.
Advertentie.
