2016 was een boos jaar

Iedereen is boos. Boos op vluchtelingen. Boos op mensen die boos zijn op vluchtelingen. Boos om de aanslagen in Parijs. In Turkije. Boos op mensen die alleen boos zijn om Parijs. We rouwen om overleden beroemdheden. We zijn boos op mensen die enkel rouwen om beroemdheden. We zijn witheet op Sunny Bergman. We zijn witheet op mensen die witheet zijn op Sunny Bergman. We zijn boos want Serious Request zet zich niet in voor arme Nederlanders. We zijn boos op mensen die zich alleen bekommeren om arme Nederlanders terwijl er zoveel mensen op de wereld zijn die het veel slechter hebben.

Op oudejaarsdag spreek ik iemand bij de oliebollenkraam. We praten over voetbal. Ook hij is boos. Boos op profvoetballers die klagen. “Ze verdienen bakken met geld en hoeven alleen hun hobby uit te oefenen. Als ze dan een keer wissel staan of moeten trainen terwijl het vriest, moeten we ineens medelijden met ze krijgen. Waar halen ze het gore lef vandaan!”

“We zijn allemaal profvoetballers”, antwoord ik de man.

“Waar heb je het over? Ik kan helemaal niet voetballen. Ik heb op jonge leeftijd mijn kruisbanden afgescheurd. Eikel.”

“Wat profvoetballers voor ons zijn, zijn wij voor mensen die het echt zwaar hebben. We leven hier als goden. Mensen verliezen hun familie, huis en land. Wij kunnen ons druk maken als iemand te langzaam optrekt wanneer het verkeerslicht op groen springt. We zijn de verwende profvoetballers geworden die we met zijn allen zo verafschuwen.”

De man zwijgt. En dan: “Ik zie wat je bedoelt. Ik werd laatst woedend toen ik mijn teen stootte tegen mijn veel te dure kookeiland. Sommige mensen weten niet eens wat een kookeiland is. Door mijn constante boosheid filter ik al het geluk om me heen weg. Ik voel me een boos vergiet. Ik verzamel haat en schrok het naar binnen.”

“Precies. Ik hoop dat we wat minder boos zijn in 2017″, zeg ik tegen de man. “Ons af en toe kunnen inleven in de ander. Dat we extreemrechtse PVV-stemmers tolereren. Extreemlinkse knuffeluitdelers tolereren. De mooiheid van alledaagse dingen op ons in laten werken. Een net gemaaide voortuin, een doodsbenauwde tiener die voor het eerst een pakje condooms koopt bij de Kruidvat of een zesjarig, ongeneeslijk ziek jongetje dat nagels lakt voor het goede doel.”

“Ik hoop dat 2017 onze woede verandert in liefde. Al is het maar voor eventjes.”

“Mooi gezegd, behaarde balzak. Maar je oliebollen staan al 10 minuten op de toonbank koud te worden. Met je blijmoedige geneuzel. En nu doorlopen, ik wil ook bestellen.”

_Advertentie.