Het goede gevoel

De inzage van het teleurstellende tentamen rechtsgeschiedenis is achter de rug. Het bleek dat veel studenten in plaats van de verplichte literatuur een door een lotgenoot gemaakte samenvatting hadden bestudeerd. De resultaten waren dermate bedroevend dat ik me afvroeg van welk vak die samenvatting dan wel was geweest.

Ook moest ik denken aan al die kookprogramma’s op televisie maar dan in een kansloze rechtshistorische variant. Iets in de geest van Heel Tilburg bakt er niets van. Natuurlijk waren er weer de gebruikelijke vragen en opmerkingen. “Mijnheer, heeft u nog tips hoe ik het beste kan studeren voor het hertentamen?” Jazeker, heel hard. “Mijnheer, ik snap er niets van, ik had er zo’n goed gevoel over…” Dat u er niets van snapt heeft u wel laten blijken, en uw gevoelsleven is blijkbaar ernstig in de war, wat wel bij meer jonge mensen voorkomt.

Er was eens een studente die me enkele dagen na afloop van het tentamen toevertrouwde dat zij een zodanig goed gevoel over dat tentamen had, dat zij tegen haar moeder had gezegd dat zij haar schoenen zou opeten als ze het niet had gehaald. Zij was een van de frequent flyers die al dikwijls aan het vak hadden meegedaan, maar telkens in de olympische losers vlucht waren beland. En ook deze keer werd zij weer door haar gevoel bedrogen. Ik stuurde haar daarop een bemoedigend mailtje dat zij vooral niet moest opgeven, maar dat zij wel met het oog op het hertentamen het beste licht verteerbaar schoeisel kon dragen. Laatst kwam ik haar weer eens tegen, in leven en welzijn, rechtsgeschiedenis uiteindelijk toch gehaald en inmiddels bijna afgestudeerd. Onwillekeurig keek ik naar haar voeten. Leuke schoenen. Heel modieus, heel smaakvol.

_Advertentie.