“Millennials moeten leren focussen en doorzetten”
Sylvester Eijffinger heeft al heel wat generaties zien groeien en opbloeien aan de universiteit, maar onze topeconoom ziet de Millennial toch wel als een heel aparte eend in de bijt.
- Professor Eijffinger, u bent dertig jaar in dienst van de universiteit en heeft vele studentensoorten zien komen en gaan. Hoe oordeelt u over deze generatie?
“Laat ik eerlijk zeggen: het kost me soms moeite ze te begrijpen, de twintigers van nu. Positief aan ze vind ik dat ze enorm veelzijdig en flexibel zijn. Ze geven bovendien weinig om status en bezit, en zijn vaak idealistisch ingesteld. Ze willen bijvoorbeeld niet zomaar voor een bedrijf werken dat niet helemaal oké is.”
- Maar wat is er dan negatief?
“Dat ze soms nogal vol van zichzelf zijn, individualistisch, zelfs narcistisch. Vaak gepamperd door de ouders, nooit echt hoeven werken voor het geld, en opgehemeld door pa en ma. Ze willen alles kunnen en doen en zijn bezig met duizend dingen. I want it all and I want it now, om met de band Queen te spreken. Tegelijkertijd maak ik nu mee dat studenten bij me komen met het verhaal dat ze een burn-out hebben.”
- Studenten met burn-outs?
“Jazeker. Kijk, het kan heus dat er eentje een keer een burn-out heeft, maar zo veel? Het lijkt me toch meer iets voor mensen met een baan, overwerk én kinderen, maar ik heb het nu al tientallen keren meegemaakt dat een student bij me komt met een burn-out. Ik vermoed dat ze te veel willen en tegelijk te weinig incasseringsvermogen hebben.”
- Wat is uw devies voor de Millennial?
“Leren focussen en doorzetten. You cannot have it all! Maak een keuze en committeer je daaraan. Dat is extra belangrijk in deze tijd waarin de mogelijkheden eindeloos zijn, zowel nationaal en internationaal, maar je wel steeds opnieuw moet laten zien dat je de juiste man of vrouw voor de job bent.”
- Probleem is wel dat ze moeite hebben om te kiezen in de zee van mogelijkheden. Hoe kan je daarmee omgaan?
“Dat kan eigenlijk alleen door introspectie, door goed bij jezelf na te gaan waar je nou goed in kunt zijn en waar je passie ligt. Ook hoop ik dat Millennials ervoor kiezen om niet alleen aan zichzelf te denken, maar zich vooral ook in te zetten voor de gemeenschap. Die vorm van commitment mis ik wel eens, het engagement blijft vaak bij selfies op Facebook en Twitter. Sinds anderhalf jaar ben ik onbezoldigd bestuursvoorzitter van de theaters in Oisterwijk en Moergestel die door mismanagement failliet waren gegaan, en tot culturele ondernemingen omgevormd worden. Op die manier iets teruggeven aan de samenleving geeft een heel goed gevoel.”
Advertentie.
