Dansend over de campus

Chilton Galimo, student aan Tilburg University, heeft het EK Hiphop ‘solo battle’ gewonnen. Eerder werd hij al tweemaal wereldkampioen en één keer Europees kampioen solo battle. Hij staat nu dus op twee Europese titels. Univers interviewde Chilton een paar maanden terug over zijn succesvolle danscarrière. Dat verhaal lees je hier.

Student Chilton Galimo huurde op zijn 16e samen met vrienden een zaaltje om te dansen. Zeven jaar later is hij drievoudig wereldkampioen en tweevoudig Europees kampioen. In de tussentijd studeert hij Communicatie-en informatiewetenschappen en probeert hij vooral te genieten. “Mijn levensinstelling is op dit moment gewoon chillen.”

Via een jongerenwerkcentrum kwam Chilton voor het eerst in aanraking met dansen. Er werd een open avond georganiseerd voor jongeren tussen de 14 en 18 jaar oud, om ze uit de buurt van jongens van 18+ te houden. Chilton en zijn vrienden hadden niet zoveel te doen. Het was winter dus te koud om buiten te voetballen. “Dan maar naar de open avond,” dachten de jongens. Hun oog viel meteen op een ruimte met spiegels en een draaitafel. Ze begonnen te dansen en waren niet meer weg te slaan uit de zaal. Iedere donderdagavond tussen 19.00 en 22.00 uur waren ze aan het oefenen. Ze misten nooit een sessie. “We waren gedisciplineerd en deden het deels uit loyaliteit voor de beheerder van het jongerenwerkcentrum. Hij bood ons deze kans, daar mochten we geen misbruik van maken,” vond Chilton.

Je bent laat begonnen met dansen. Ook heb je nooit een dansopleiding gevolgd. Hoe heb jij je plek binnen de dansscène gevonden?

“Toen ik begon met dansen zat ik in 4-vwo. Veel mensen vroegen me: ‘Waarom ga je geen dansopleiding doen?’ Maar ik wilde het vwo afmaken en dan naar de universiteit. Ik heb op het laatste moment erg getwijfeld, maar vond het toch raar om na mijn vwo een mbo-opleiding te volgen. Mocht ik geblesseerd raken, dan was alles voorbij. Mijn doel was gewoon om iedereen te bewijzen dat je ook zonder dansopleiding leuke dingen kunt doen met dans. In de tussentijd zou ik me focussen op de universiteit. Een dansopleiding is handig voor connecties, maar je kan zelf ook initiatief nemen. Ik liet vaak mijn gezicht zien en ging netwerken. Dan kom je er ook wel.”

Wat voor soort dans doe je?

“Ik probeer eigenlijk alles te doen wat mogelijk is. Maar mijn focus is Urban. Dus Hiphop, Locking en Popping.”

Kun je ons eens een kijkje in je prijzenkast geven?

“Zeker. Om te beginnen zijn er twee verschillende disciplines. Je hebt battles, waar je alles on the spot bedenkt. En choreografie, dat is met het hele team en die dans is altijd voorbereid. Met het team, D-crew, hebben we drie Nederlandse titels, maar die wegen niet zo zwaar. Ook zijn we Europees- en wereldkampioen. Met de solo battles ben ik in 2014 wereldkampioen geworden, in 2015 Europees kampioen en in 2016 weer wereldkampioen.”

“Mensen zeggen: ‘Gast, je hebt een fucking WK gewonnen.”

Je vertelt dit alsof het niets voorstelt.

“Haha, ik praat er heel nuchter over. Niet om arrogant te doen, maar ik wil mezelf niet groter voordoen dan ik ben. Mensen zeggen: ‘Gast, je hebt een fucking WK gewonnen.’ Dan dringt het wel tot me door hoe sick dat is. Maar het gaat me vooral om de lol man. Plezier hebben, lekker normaal blijven doen. Dan ga je ook minder verwachtingen scheppen en minder eisen van jezelf. Ik heb een periode gehad dat ik het echt kwijt was. Toen dacht ik: ‘Waarom dans ik?’ Had alleen maar doelen en eisen, wilde veel te veel. Dat belemmerde mijn vooruitgang. Ik ben toen teruggegaan naar de basis. Ik doe het omdat ik het leuk vind. Dat probeer ik vast te houden. Als ik nu verlies, maakt dat me niets uit. Als ik het leuk heb gehad, ben ik tevreden. Ik vind het een hele eer hoor, al die titels en wedstrijden. Maar ik probeer zo normaal mogelijk te blijven. Toegankelijk voor iedereen, met iedereen een babbeltje maken.”

Hoe was het dan om voor het eerst wereldkampioen te worden? Kon je dat ook zo gemakkelijk relativeren?

“Dat was heel bijzonder. Er deden 40 dansers mee. Na de voorrondes waren er 16 over. Dan weet je dat iedere battle enorm zwaar wordt. Je danst tegen topdansers. Het is lastig omdat je niet weet wat voor muziek er gaat komen. Het kan snel of langzaam zijn. En je weet niet wat de jury verwacht. Je denkt constant: ‘Welke moves heb ik nog niet gedaan?’ Dan heb je zin in een langzaam nummer, komt er ineens een razendsnel nummer. Dan moet je meteen aanpassen, de knop omzetten. Het was mijn eerste grote toernooi, dus ik had geen verwachtingen. Maar als je uiteindelijk in de finale staat, wil je natuurlijk winnen. Toen de jury mij als winnaar aanwees, was het enige wat ik deed gewoon naar de grond zakken. Je traint met zoveel andere mensen, maar op dat moment sta je er helemaal alleen voor. Op het moment van gebeuren doe je het zelf. Dat gevoel, dat moment, dat was zo onwerkelijk. Later in de bus naar huis heb ik alleen voor me uitgestaard, met niemand gepraat. ‘What the fuck just happened’, denk je dan.”

Hoe was het om weer terug te komen in Nederland? Werd er anders naar je gekeken?

‘Je hebt ineens credits achter je naam staan. Daar vallen mensen voor. Hoe meer titels, hoe beter je bent in hun ogen. Dus gaan ze je ineens meer boeken. Die titels zijn echt een soort LinkedIn voor dansers. Hoe meer titels, hoe meer derde partijen die kunnen bevestigen dat je goed bent, hoe beter.”

Is het mogelijk om je brood te verdienen binnen de danswereld?

“Dat is mogelijk. Een handjevol dansers komt rond met prijzengeld. Veel dansers komen rond door workshops en les te geven, op te treden of bijvoorbeeld een flashmob te organiseren. Je kunt het dansen ook prima combineren met modellenwerk. Maar er zijn veel meer mogelijkheden. Voor mij is dans mijn passie. Vanuit daar kijk ik naar andere opties. Samen met mijn dansteam zijn we nu bijvoorbeeld bezig met een theatervoorstelling hier in Tilburg. Daar zit uiteindelijk meer geld in dan in het battle dancen. Bij ons theater is dans de basis. Af en toe komt er tekst tussendoor. We huren nu een theaterzaal voor 150 mensen. Het geld dat we verdienen, investeren we in onszelf: in materiaal of een reis naar het buitenland. Zo onderhouden we onszelf. Verder organiseren we een dinershow. Een simpel concept: we hebben 50 stoelen, regelen een cateringbedrijf en geven een dansshow. Verder geven we af en toe een workshop. We kunnen gratis een zaaltje huren en hebben dus geen kosten. Op die manier kunnen we aardig wat organiseren.”

Veel sporters plannen hun carrière. In hoeverre heb jij je danscarrière uitgestippeld?

“Er zijn veel dansers die zo werken. Die willen eerst battles winnen, dan naam maken zodat ze gevraagd worden voor workshops, vervolgens plaatsen ze video’s en komt er interesse uit het buitenland, waar ze dan gaan touren. Uiteindelijk willen ze in LA terechtkomen en daar iets voor zichzelf beginnen. Ik heb dat een aantal jaar geleden ook gedaan. Tot en met de LA fase dan. Mijn droom was om daar een keer dansles te volgen. Dat is gelukt en nu dus afgestreept. Op dit moment heb ik dan ook geen doelen meer voor mezelf. Ik wil alleen maar beter worden in wat ik doe.”

Hoe combineer je je dans met een universitaire opleiding?

“Ik heb veel aan mijn opleiding, Communicatie- en Informatiewetenschappen, gehad. Ik merk dat ik theorieën heb geleerd die ik kan toepassen om bepaalde situaties zo gunstig mogelijk te maken voor iedereen. Neem bijvoorbeeld non-verbale communicatie. Zonder mijn opleiding zou ik hier niet op letten, maar nu leid ik hier veel informatie uit af, enkel door het te herkennen. Ik heb wel zware periodes gehad met mijn studie. Ik was druk met dansen en zag de opleiding echt als last. Nadat ik vier maanden had rondgereisd door Canada, ben ik echt helemaal veranderd. Ik kan niet meer lang in de collegebanken zitten. Stilzitten en luisteren lukt me niet meer. Ik wil iets doen, iets maken, iets ondernemen, een meeting hebben. Het idee hebben dat ik aan mijn leven werk. Mijn levensinstelling is op dit moment gewoon chillen. Genieten van het leven, zoveel mogelijk proberen te doen. Ik wil zoveel mogelijk dingen doen die ik leuk vind en niet over 10 jaar terugdenken en balen dat ik te weinig gedaan heb. Je kan net zo goed gaan genieten van het leven. Als je niet tevreden bent met je leven, ben je daar zelf de oorzaak van. Zie niet alles als taak, ga dingen gewoon leuk vinden. Geniet ervan. Daar ben ik veel mee bezig.”

_Advertentie.