In je eentje tegen de rest: Elena Sofia Silva won bij de verkiezingen

De Italiaanse psychologiestudente Elena Sofia Silva (20) deed mee aan de faculteitsraadsverkiezingen. Eén vrouw die het in haar eentje opnam tegen een gevestigde partij. Het leek een onmogelijke missie, maar tegen alle verwachtingen in won ze.“ Binnen een paar weken kreeg ik uitnodigingen voor vergaderingen voor de rest van het jaar. Dat was echt een grote schok. Wauw, mijn leven staat al gepland voor het komende jaar.”

Elena Sofia at a TSB faculty council meeting. Fotography: Dolph Cantrijn

“Ik wilde graag betrokken zijn bij de universiteit, dus toen ik zag dat je je kon inschrijven voor de faculteitsverkiezingen, ben ik meteen naar het registratiekantoor gegaan. Daar vertelden ze me dat ik op dat moment alleen nog maar mee kon doen als eenpersoonspartij.

“Dat heb ik gedaan. Ik voelde wel druk, ik verwachtte niet echt dat ik zou winnen. Maar ik had het risico genomen en mijn woord aan mijn vrienden gegeven en ging door. En toen werden de resultaten bekendgemaakt en had ik een zetel gewonnen. Dat was echt een verrassing. Hoe was dat mogelijk? Ik denk dat het komt omdat mensen mij kennen en vertrouwen.”

‘De hoeveelheid informatie die je krijgt was echt een verrassing, het voelt alsof je gratis ijs krijgt’

“Er was heel veel te ontdekken, ik wist zo veel dingen nog niet. Maar direct na de verkiezingen nam Stimulus contact met mij op. Wat zijn jouw ideeën, wat zou je willen doen? Ik heb toen met hen afgesproken, eerst alleen met de voorzitter, later met alle nieuwe raadsleden. Zij hebben al veel kennis en ervaring in de faculteitsraad.

“Nu overleggen we voor elke raadsvergadering, we delen informatie en helpen elkaar. Op de middelbare school heb ik zes jaar Latijn gedaan, dus bijvoorbeeld met Latijnse termen kan ik helpen.”

Het grootste wapen

“Na de verkiezingen leek het alsof iedereen me plotseling kende. ‘Jij bent de student die werd gekozen.’ Fracties SAM en Front wilden ook met mij praten. Voor de verkiezingen kende ik eigenlijk het verschil tussen de twee partijen niet. Nu weet ik met wie ik moet praten over welke onderwerpen.

“Het afgelopen jaar heb ik zoveel geleerd. De hoeveelheid informatie die je krijgt was echt een verrassing voor mij. Superleuk, je krijgt daarmee de instrumenten die je nodig hebt. Waar het geld vandaan komt en hoe het wordt uitgegeven. Kennis is het grootste wapen dat je kunt hebben. En dat is wat de universiteit me geeft. Het voelt alsof je gratis ijs krijgt.

“Ik vertel mijn vrienden ook over de dingen die ik leer. ‘Weet je dit of dit, en weet je dat?’ Nee, dat weten ze niet.”

Deugd in het midden

“Wat me echt verbaasde over de universitaire politiek is hoe open en coöperatief iedereen is. In Italië denken studenten alleen aan studenten, docenten denken alleen aan docenten en management spreekt alleen over management.

“Hier besteden mensen ook aandacht aan de belangen van anderen. Er is een cultuur van samenwerking en uitwisseling van ideeën. In Italië is dat niet erg gebruikelijk. Zij zeggen dit, jij zegt dat. Hier proberen we er samen uit te komen, een balans te vinden. Zoals de oude Latijnse uitdrukking: in medio stat virtus, de deugd staat in het midden.”

Risiconemer

“Twee jaar geleden kreeg ik een stamceloperatie voor mijn enkel. Het was een risico, maar als ik het niet deed, zou ik tegen de tijd dat ik 30 was niet meer kunnen lopen. Dus voor mij is het normaal om risico’s te nemen. Ik heb veel energie en ik wil het allemaal gebruiken. Hoe drukker ik ben, hoe tevredener ik ben.

“Soms moet je even nietsdoen. Anders zou je gek worden”

“Naast het werk voor de faculteit, studeer ik voor mijn examens en volg ik een dramacursus. Ik ga graag naar het sportcentrum voor boksen en fitness en soms ga ik naar de sauna. Ik ben ook student-assistent en in het weekend werk ik in een restaurant. Verder ben ik begonnen met mediteren. Zoveel dingen doen is goed, maar soms moet je ook even nietsdoen. Anders zou je gek worden, en dat is niet wat ik wil.”

Het hele pakket

“In mijn eerste jaar in Nederland moest ik leren hoe ik hier moest wonen. Leren over dingen als het openen van een bankrekening, inschrijven bij de gemeente, afsluiten van verzekeringen. Maar nu is het tijd om te leren hoe het is om hier te wonen. Ik wil Nederland ontdekken, leren waar het land om draait.

“Ik ben gaan kijken naar de aankomst van Sinterklaas in Amsterdam. Ik wil weten wie hij is, waar hij vandaan komt. Ik ben ook naar Tulpendag in Amsterdam geweest. Maar ik wil ook andere steden bezoeken en ontdekken van wat het land nog meer te bieden heeft.

“Als je ergens wil zijn, moet je het hele pakket accepteren”

“Nederlanders zijn aardig. Omdat ik niet de langste ben, kan ik in winkels niet bij de hoogste schappen, maar mensen staan ​​altijd klaar om me te helpen. Het enige wat ik hier minder leuk vind, is de regen. Maar ik leer ermee te leven. Als je ergens wil zijn, moet je het hele pakket accepteren.”

Volgend jaar

“Ik weet nog niet of ik volgend jaar weer aan de verkiezingen ga deelnemen. Ik heb er misschien geen tijd voor, ik denk erover om een ​​semester in het buitenland te doen. In een ander buitenland. IJsland misschien, of Finland, ik hou van koude landen. Ik ben al eens in Finland geweest en heb daar ook mensen leren kennen.

“Maar ook als ik niet hier ben, hoeft dat niet het einde van mijn partij te betekenen. Misschien is er iemand anders die zich kandidaat zou willen stellen voor een zetel in de faculteitsraad van TSB voor mijn partij Dynamic Minds. Dat zou ik steunen.”

_Advertentie.