1991 11 29
29 augustus 1991
UNIVERS
Tilburgs Universiteitsblad – 29 november 1991 – jaargang 29 – nummer 13
Letterenfaculteit moet af van ^neo-corporatistisch’ bestuur
De Faculteit der Letteren moet haar op ‘neo- corporatistische’ leest geschoeide bestuurssysteem doorbreken en ze moet zelf de verantwoordelijkheid voor het ondenA/ijs op zich nemen, in plaats van die te laten liggen bij de werkverbanden. Verder moet, zeker in de propedeuse, de alfa-tak van de faculteit meer aan bod komen. Dat zijn de belangrijkste conclusies die de commissie Adriaansens-Teunissen trekt in het ‘Rapport Vernieuwing Letterenfaculteit’.
enigszins scheve ogen naar el- kaar omdat de weri in Utrechtse stu- dentenhuizen. Het eerst belandt de ver- slaggever in een ‘meidenhuis’, waar GTST in samenzijn bekeken wordt. ‘Is het de overvloed aan informatie in het huidige tijdperk, gecombineerd met het ‘zware’ modulaire studentenbestaan? De hersen- pan die overkookt en niet meer kan bevat- ten dan infantiele en hoepelkromme dia- logen, gegoten in een uiterst simpele ver- haalstructuur en decors van piepschuim? Overdreven gesteld, volgens Neeltje. ‘Ik erken wel dat wanneer je een hele dag hard gestudeerd hebt op de UB, het heer- lijk is om ongecompliceerd naar zo’n serie te kijken.’ Verontwaardigde reacties als ik
Univers
29 november 1991
Hoge studie-inzet biijict bepalend
voor succes
de belangrijkste oorzaken voor studiever- traging of voortijdig vertrek.
Dat is een van de conclusies van het uitgebreide onderzoek ‘Snelwegen en slin- gerpaden in en om het hoger onderwijs’ van de Amsterdamse Stichting Centrum Ondenwijsonderzoek. In opdracht van de inmiddels opgeheven Adviesraad voor het Hoger Ondenwijs zocht SCO naar facto- ren die van invloed zijn op studiesucces. Een belangrijk deel van die factoren blijkt te kloppen met wat voor de hand ligt: matige schoolprestaties leiden tot matige studieprestaties en veel inzet is een be- langrijke voonwaarde voor succes.
De ‘studieloopbanen’ van studenten zijn de afgelopen jaren niet erg veranderd. SCO vergeleek de eerstejaars van 1982 met die van 1986 en een van de weinige verschillen was de motivatie: de jongeren noemen vaker ‘het perspectief van een goede baan’ als argument om te gaan studeren. Ook in de financi?le situatie is er verschil, maar dat komt omdat het nieuwe beurzenstelsel tegenwoordig een basis- beurs geeft aan iedereen.
Wel groot zijn en blijven de verschillen
stel dat ze verschijnselen van een ‘betrok- ken’ verslaving vertonen. Neeltje: ‘Nee hoor. Onze verslaving is meer op cynisme gebaseerd. Het is vaak lachwekkend hoe er in die serie geacteerd wordt. Daar kun je je dan prima mee vermaken.’ Bas, student theater-,TV-enfilmwetenschappen, vindt dat het gezamenUjk kijken effect heeft op het kijkgedrag. ‘Je ziet dan vaak dat men elkaar een cynische houding aanpraat. Dat mechanisme is zeker gecre?erd met be- hulp van de media die voortdurend be- klemtonen hoe slecht die soap wel niet is.’ Dat mechanisme geldt ook voor Twin Peaks, hoewel dat juist vanwege complexi- teit zo populair is, aldus Bas. De verslag- gever van U-blad kijkt Twin Peaks in een ‘jongenshuis’, waar iedereen een uur stil- zwijgend naar de serie kijkt. Wie wil klet- sen, kan beter weggaan. Ook hier wordt de verslaving gerelativeerd: ‘Valt erg mee, hoor. Donuts of speciale feesten blijven achterwege, zoals in Amerika wel het ge- val is geweest. Dat komt waarschijnlijk ook door de calvinistische mentaliteit in Nederland.’
Toch is op de Nederlandse universiteiten vaak soap te vinden. QUOD NOVUM recenseert het nieuwste boek van prof.dr. Arnold Heertje, hoogleraar economie. ‘Het cijfer van de rechter’ gaat over de procedu-
(EvdB)
tussen HBO- en universitaire studenten. De opleiding van de ouders van HBO- studentenisgemiddeldduidelijklagerdan die van universitaire studenten en HBO’ers doen meestal meer beroep op studie- financiering. Natuuriijk zijn er niet alleen sociale factoren in het spel, want hoge- schoolstudenten zijn ook iets vaker blij- ven zitten en hadden iets minder hoge eindexamencijfers. Gemotiveerd zijn HBO-studenten wel. Universitaire studen- tenwetenvakernietprecieswatzewillen, zijn niet echt vastbesloten om op tijd af te studeren en zwaaien veel vaker om naar een andere studie.
Ook bij de studenten die de eerstgekozen studie niet afmaken zijn er grote verschil- len tussen HBO- en WO-studenten. Na drie jaar is van de HBO’ers 21 procent vertrokken en de helft van hen is helemaal met studeren opgehouden. Van de uni- versitaire studenten is na drie jaar 31 procent vertrokken, maar 80 procent daar- van is een andere studie gaan volgen.
(MvUHOP/ingekort)
res die een student tegen hem had aange- spannen om een hoger cijfer te krijgen. Heertje weigert steeds de ‘hele zwakke student’ een zes te geven, tot aan de recht- bank toe. Maar tegelijkertijd gaat het boek over de geloofwaardigheid van de weten- schap, die in het geding zou zijn. ‘De kwa- liteit van onderwijs en wetenschap werd geslachtofferd op het altaar van de zoge- naamde democratie’, schrijft Heertje, en de faculteitsraad is volgens hem een or- gaan ‘waarin medewerkers, studenten en andere leken zich een oordeel aanmeten over de inrichting van de toiletten en de toekenning van Nobelprijzen’. Heertje noemt het ‘goed’ dat studenten nu de mogelijkheid hebben beroep aan te teke- nen tegen tentamenuitslagen, ‘maar de wet is zo ingericht dat het eindoordeel niet is aan de verantwoordelijke docenten, maar aan leken zoals Colleges van Beroep en rechters’. De conclusie van de recensist Ujkt zeer waar: ‘De schrijver probeert zijn particuUere onvrede te verbergen onder een dekmantel van ‘de kwaliteit van on- derwijs en wetenschapsbeoefening’ .Maar na het lezen blijft de lezer toch zitten met het beeld van een gefrustreerde prof, die tegen een ‘hele zwakke student’ het on- derspit moest delven.’
(MM)
DIESREDE
‘Afbouwen van bovenminimale inkomens is gevaarlijic’
Dertien procent van de Nederlandse bevolking verkeerde in de tweede ?ielft van de jaren tachtig op een bepaald ogenblik in armoede. Slechts ??n
procent bevond zich gedurende drie volle jaren in bestaansonzekerheid. Prof.dr Jos Berghman presenteerde deze cijfers in een lezing die hij uit- sprak bij de viering van de 64ste verjaardag van de KUB.
Of Nederland armer wordt of niet, is niet op voorhand te zeggen. Het aantal mensen dat langdurig on- der het bestaansminimum leeft is kleiner dan werd aangenomen maar daar staat tegenover dat meer mensen dan venwacht de kans lopen om kortere of langere tijd te moeten leven van een inko- men beneden het sociaal mini- mum.
Tijdens de diesrede kwam hoog- leraar Sociale Zekerheidsweten- schap dr. Berghman met cijfers over armoede op de proppen, die hij ‘bemoedigend’ noemde. Zijn vakgroep voerde samen met het IVA(lnstituur voor Sociaal-weten- schappelijk onderzoek) en het EIT (Economisch Instituut Tilburg) een panelonderzoek uit naar de be- staansonzekerheid onder Neder- landers. Nagegaan werd hoe groot de kans is dat ze bestaansonze- ker worden en blijven en of ze uit die situatie kunnen komen. Uit het onderzoek, dat de jaren 1986, 1987 en 1988 bestreek, bleek dat in elk van de jaren zes a zeven procent van de Nederlandse be- volking in armoede verkeert. Op- vallend was echter de grote molii- liteit: dertien procent was op enig
tijdstip bestaansonzeker, negen procent was gedurende ??n jaar behoeftig en drie procent gedu- rende twee jaar. E?n procent van de bevolking leefde gedurende de drie jaren van het onderzoek be- neden de armoedegrens. ‘Dit be- tekent dat slechts een uiterst be- perkt deel van de bevolking als structureel bestaansonzeker moet worden beschouwd en op een in- tensieve en multi-dimensionale begeleiding, zoals beoogd in het sociale vernieuwingsbeleid, moet kunnen terugvallen’, aldus Bergh- man.
Een tweede bemoedigend cijfer voor hem was dat meer dan 92 procent van de bevolking nooit tot de structureel bestaansonzekeren zal behoren. Maar, stelde Bergh-
man, ‘deze cijfers mogen echter niet doen vergeten dan zij ten gronde het resultaat zijn van voor- liggend werkgelegenheid- en so- ciale zekerheidsbeleid.’ Om een afglijden naar verdere armoede te voorkomen zal er gewerkt moeten worden aan tewerkstelling, re?nte- gratie en bovenminimale inko- mensgarantie en niet alleen aan een minimabeleid.
Tijdens de diesrede – die traditie- getrouw slechts weinig publieke belangstelling trok – haakte Bergh- man in op de WAO-discussie. De onstuitbare groei van het aantal arbeidsongeschikten noopten de beleidsmakers tot het afbouwen van de bovenmiminale, wettelijke inkomensbescherming en tot het inbouwen van meer prikkels om hen weer aan het werk te krijgen. Berghman noemde deze combi- natie van regels ‘legitiem, maar gevaarlijk’. Door de re?ntegratie van de arbeidsongeschikten is er wel sprake van een herstelactie, zo betoogde de hoogleraar, en dat is een legitieme zaak. ‘Maar het is tevens gevaarlijkom dat nogmaar valt af te wachten of-het re?nte- gratiebeleid ten volle effectief zal zijn en omdat de panelresultaten ons leren dat bovenminimale in- komensbescherming cruciaal is om bestaanszekerheid te kunnen beveiligen.’ Berghman hielp tijdens
zijn rede een gangbaar misvatting de wereld uit. Het sociale zeker- heidsbeleid houdt m??r in dan enkel de voorzieningen die er in zijn opgenomen, zo hield hij zijn gehoor voor. Sociale zekerheid is er volgens de deskundige in gele- gen in ‘het voorkomen, vervolgens in het herstellen en pas in laatste instantie in het vergoeden van schade die wordt opgelopen wan- neer zich een sociaal risico effec- tueert’. Uitkeringen zijn in de ogen van Berghman niet meer dan een ‘noodzakelijk lapmiddel, die de re?le schade niet opheft’. Volgens de hoogleraar dient de
prioriteit dan ook te liggen bij pre- ventieve acties, zoals een werk- gelegenheids- en scholingsbeleid, arbeidsplaatsenveiligheid en een preventief gezondheidsbeleid. Her- en bijscholing, adequate arbeidsbemiddeling en re?ntegra- tie in het arbeidsproces vallen onder het hoofdstuk herstelacties en komen pas op de tweede plaats. Pas in laatste instantie mag terug- gevallen worden op uitkeringen. Berghman is de mening toege- daan dat het sociale zekerheids- stelsel de keten scholing-werk-in- komen-sociale participatie intact
‘Elke tijd vraagt om zijn eigen cultuurkritiek, maar voor alle tij- den is de kritiek een variatie op een zelfde thema: de zorg om het behoud van de schatten die de menselijke geest in eeuwen heeft voortgebracht en verwor- ven.’
Zo begint de inleiding van Nexus, een sober uitgevoerd weten- schappelijk-essayistisch perio- diek (verschijnt drie maal per jaar), dat prof. Jaap Goede- gebuure, voorzitter van de redac- tieraad tijdens de diesviering aan de rector aanbood. Nexus staat op het kruispunt van levens- beschouwingen, aldus Goede- gebuure, maar gaat niet uit van
talstudentenzoufunestzijnvoor de wijsgeren. Faculteitssecretaris Martin van den Akker spreekt van ‘vervelende effecten’. Volgens hem moet het college eerst duide- lijk maken ‘wat men wil’ en daarna ‘welke studierichtingen men wenst’.
Neemt men het aantal studenten als uitgangspunt dan ‘doet dit geenszins recht aan de taken van de faculteit, met name de dienst- verlening’, laat het faculteitsbe- stuur het college in een brief we- ten. De faculteit der wijsbegeerte geeft omgerekend 400 tot 450 stu- denten filosofie-onden/vijs en van de eigen studenten wordt wel be- weerd ‘dat ze die er wel even bij doen’ (Van den Akker). De facul- teit vreest dat er te veel belang wordt gelegd bij de dienstverle- ning en te weinig bij het eigen curriculum. ‘Bovendien schept het venwachtingen bij de faculteiten die slechts ingelost kunnen wor- den ten koste van de eigen studie- richting (…), schrijft Van den Akker in de brief. ‘We gaan er bij het College van Bestuur voor pleiten dat de begroting er in technische opticiteit anders uit moet zien.’ Als enige oplossing ziet het bestuur
van de wijsgeren – in navolging van de universiteiten van Gronin- gen, Rotterdam en Leiden – ‘een
dientte houden. ‘Waar het op aan- komt is te vermijden dat personen afglijden tot armoede en onder- maatse sociale participatie. En dit impliceert dat, waar mogelijk, een bovenminimale inkomensbeveili- ging wordt uitgewerkt als buffer tegenhetafglijdennaareensitua- tie op of onder het minimale ni- veau.’
Actueel blijft echter de vraag welk beleidsniveau in een groter Euro- pa het sociale zekerheidsbeleid moet uitdragen. Berghman con- stateerde dat het nationale beleid steeds meer te maken krijgt met
Dwergen op de schouders van reuzen
Prof. Berghman tijdens de diesrede
‘middelpuntvliedende krachten’; enerzijds valt een europeanise- ring van het economische en mo- netaire beleid op, maar aan de andere kant is de instelling van de Regionale Bureaus voor Arbeids- voorziening een voorbeeld van decentralisering. Het lokale be- leidsniveau mag niet opgezadeld worden met een onnodig grote groep bestaansonzekeren, aldus Berghman, en het hoogste (Euro- pese) niveau dient een harmoni- satiebeleid op hoofdpunten uit te werken.
(MK)
men. ‘Wij zijn dwergen op de schouders van reuzen en zo wij al een antwoord vinden, defini- tief zal het nooit zijn.’
Volgens redacteur Rob Riemen werken we ‘vanuit de idee dat we niet specialistisch zijn. Een van de aardige dingen zou moe- ten zij dat het door niemand geclaimd kan worden’. De veel- heid van onden/verpen die het tijdschrift biedtweerspiegelt zich ook in de samenstelling van de redactieraad. Het publiek waar Nexus zich op richt is ‘min of meer intellectueel en ge?nteres- seerd in de levensbeschouwelij- ke en culturele problematiek’, aldus de redactie.
seningeleverdmoetwordenmaar dat die bezuiniging niet hen zelf zal treffen.
Het gevecht om de centen: don- derdag 28 november in de univer- siteitsraad, volgende week in deze krant.
(MK)
Intern verdeelmodel
Vervolg van pagina 1
Reacties van andere faculteiten
bleven niet uit. In de nota Afkal- ving van de KUB? beklaagde de letterenfaculteitzich eroverdatze met een minimum aan middelen beschikt en dat bezuinigingen vrij- wel automatisch tot een neen/vaar- ste spiraal zullen leiden. De on- dergang van de jongste faculteit zou dan onontkoombaar zijn. Se- cretaris Christa Thoolen zegt ‘blij te zijn dat het college kiest voor een strategische discussie. Als dan blijkt dat een letterenfaculteit niet meer nodig is, dan moeten ze dat duidelijk zeggen. Voor ons is het
er op of eronder. Maar ik heb niet de indruk dat ze ons de nek willen omdraaien.’ Ook de juristen willen eerst de strategiediscussie af- wachten. Secretaris Diny Peters: ‘Reallocaties moeten mogelijkzijn, mits er een goed overgangsbeleid komt.’
De sociale faculteit laat bij monde van secretaris Cees de Graaf we- ten dat ‘deze faculteit geconfron- teerd wordt met een inleveropera- tie van 1,8 miljoen’. Hij vraagt zich wel af waarom het college allerlei rekenexercities uit laat voeren
wanneer het HOOP als belangrij- ke randvoonwaarde nog moet wor- den vastgesteld. De Graaf: ‘Die cijfers gaan een eigen leven lei- den. De sociale faculteit heeft dan een achterstandspositie en moet de discussie ingaan om dit fictieve tekort de wereld uit te helpen.’ Daarnaast is er voor de sociale wetenschappers de problematiek van de ‘vaste voeten’ actueel. In het vigerende model ontvangt de faculteit een vrij groot vast bedrag, wat historisch terug gaat op de samenvoeging van de subfacul- teiten Psychologie en Sociologie. Daar dreigt nu een eind aan te komen, hoewel De Graaf geen ‘beleidsbreuk’venwacht. ‘Bestuur- ders kunnen wel met modellen
werken maar moeten rekening houden met de rechtspositie van de mensen op de werkvloer’, al- dus De Graaf.
FUNEST
De kleinste faculteit van de KUB, de filosofische, heeft met specifie- ke problemen te kampen. De stu- denteninstroom is laag en een bekostiging op basis van het aan-
CONSU.TANCY STANDARDIZATION (ICOl
Univers
29 november 1991
een
wing. Bovendien staat het ‘op het kruispunt van traditie en vernieu- wing en legt de knoop tussen he- den, verleden en toekomst’. Kort- om: ‘een kritische reflectie op het Europees cultuurgoed’.
De betekenis van die Europese cultuur is volgens de redactie ge- legen in het bieden van inzichten in eigentijdse vragen en proble-
student-onafhankelijke financie- ring ten behoeve van de eigen opleiding en een redelijke vergoe- ding van de dienstverlening’.
Het gevecht om de centen zal pas goed losbarsten als de stra- tegiediscussie gevoerd is. Opval- lend is echter dat alle faculteiten erkennen dat er op enkele plaat-
ADVIESGROEP VOOR KANTOORINNOVATIE B V ONAFHAWELkKE SPECMLISTEN IN KMTOOflAurOMATISERWG EN TELEMATCA
dominante levensbeschou-
AVK is participant in liet Kantoor van de Toelesluiten we voor maar tachtig gulden een abonnement te nemen op het nieuwe drie maal per jaar verschij- nende tijdschrift Nexus dat tijdens de viering door ome Jaap Goede- gebuure zo aardig werd gepresen- teerd. Want zeg nu zelf, wat is nou geld onder vrienden.)
m
nauwgesneden
kostuumcreatie
Univers
29 november 1991
Koetjes & Calf in de rij bij
Sympathiek, hardwerkend, opgeruimd en ge?mancipeerd. Baretten van links naar rechts: Geppaart (kent dag noch uur), Frinking (nachtwerker van het eerste uur), Kapteyn (hooguit drie uur nachtrust en toch nog het zonnetje van de faculteit), Hagenaars (kan geen nee zeggen). Koekkoek (ieders vriend).
KJ? 1
Nijvel
De stilte is compleet. De spanning op maximum-hoogte. De spreker houdt zijn ogen gericht op de linkerbovenhoek van het zaaltje. Sommige van de aanwezigen voelen duidelijk de neiging op komen zijn ogen te volgen. Er gebeurt daar iets en tegelijkertijd weten ze dat daar niets gebeurt. Stilte. Stilte. D a n komen de ogen terug de zaal in. De ban doorbroken, een vinger voorzichtig omhoog.
Paul Ponsaers, criminiloog- journalist, spreekt over de
Bende van Nijvel. Hij heeft daar ‘een boekje’ over geschreven. ZoalsIneenbioscoopwaarde lichten aanspringen, lijkt de werkelijkheid pas terug te keren op het moment dat de voorzit- ster van de Vereniging voor Strafrecht Peter Noll op het eind van deze dinsdagavond (26 november) het woord over- neemt: ‘W e hebben geprobeerd de kluwen te ontwarren. W e hebben slechts een paar draadjes losgekregen.’ Spreker trekt, wanneer er weer een verklarende theorie wordt gesuggereerd, even zijn schou- ders omhoog: ‘Bewijzen wil ik, bewijzen.’
In het begin is hij nog een beetje zenuwachtig, zijn stem vibreert lichtelijk. Maar dan groeit hij in zijn rol. Ponsaers spreekt niet van papier. Ponsaers loopt met een afgewogen pas twee meter naar links, en weer terug. Hij legt zijn hand aanzijn kin. Ponsaers stapelt gruweldaad, na gruwel- daad op elkaar. De brutale overvallen op de supermarkten van de Delahaye-keten waarbij eigenlijk niets werd geroofd. Niet
sieraden. Van zijn overhemd – paars motief – zijn de twee bovenste knoopjes open zodat de suggestie van borsthaar net mogelijk is.
Arie den Hollander, een socioloog, leerde ons hoe je een roman moet beginnen. De beste openingszin luidt: ‘Heil, said the duchess, take;our hand of my knee.’
Met zo’n zin zuig je de lezers je verhaal binnen: seks, aristocratie en religie. Daar zijn mensen vanouds ueel sterker in ge?nteresseerd dan in geloof, hoop en liefde.
Bonhomme Berghman ontvangt welverdiende felicitaties voor zijn rijkgedocu- menteerde prachtrede over armoede (valt wel mee) en sociale zekerheid (valt tegen).
Heil
vluchten maar wachten totde
politie kwam, zodat op een
offensieve wijze de confrontatie
werd aangegaan. Het gebruik
van riod-guns. 28 Doden.
Slachtoffers die met een
nekschot werden afgemaakt. En
dan de raadsels. Het gebruik
van dezelfde wapens bij ver-
schillende overvallen zodat het
verband duidelijk zichtbaar is.
De tassen met wapens die, op
aanwijzing, in het water werden
teruggevonden. In elke tas zaten
‘elementjes’ van verschillende
overvallen. De handleiding
practical shooting, waarin m e n
burgers leert andere mensen
neer te knallen. Dat manuscript
werd gevonden in een vuur-
haard. ‘Je vraagt je permanent
af:Watgebeurthiereigenlijk?Je
kunt niet zeggen of iets toeval is beschermt wie? W at is waarheid redactieraad zullen hier een eigen verantwoordelijkheid moeten ne- of niet.’ Een grafoloog leidde het en wiens waarheid? Welke
spoor in de richting van een gevangenisdirecteur in Brussel. Ponsaers is rond de veertig. Hij draagt eenscherp gesneden grijs pak, de krullen (toefje grijs) tot op de schouders, geen
waarde hebben anonieme getuigeverklaringen in het dossier?
men: zij blijven verantwoordelijk voor de inhoud van Univers.’
In zijn vermanende brief duidt Verheyen de KUB aan als een ‘zeer tolerante universiteit’. Juist omdat we zo tolerant zijn, moeten we op onze woorden passen.
Op school leerde ik vroeger, dat de persvrijheid bij de Grondwet geregeld is. De grenzen van die persvrijheid worden bewaakt door de rechter. Aan tafel bijde rechter behoort de toetsing van grondwettelijke vrijheden plaats te vinden. Piet Verheyen moet dan ook niet eerst juichen over tolerantie en vervolgens aan allerlei instanties suggereren dat er maatregelen getroffen moeten worden. Als de paters en de
Denkt u dat de Bende opgehou- den heeft te bestaan?
‘Men heeft alleriei wapens gevonden, maar de riod-guns waarmee de moorden zijn gepleegd zijn nooit teruggevon- den. (Hand aan de mond. Blik naar beneden. Blik in de zaal. Hand in open blouse aan de hals.) Waarom houdt men ze achter? (Stilte.) Waarom houdt men ze achter?’
Vijfentwintig jaar geleden, toen de meesten van u nog niet geboren waren, berichtte de rector magnificus van de Universiteit van Amster- dam op de voorpagina van het Algemeen Handelsblad, dat hij Propria Cures niet kon verbieden. Waarom kwam dit onvermogen van de rector op de voorpagina van de krant terecht? Omdat het studentenblad Propria Cures grappen had gemaakt over de aristocratie in ons land. En religie? Een paar weken geleden schreef de voorzitter van het Tilburgse College van Bestuur, Piet Verheyen, een brief in dit krantje. Het was mij ontgaan, maar Univers heeft grappen over paters en nonnen afgedrukt. Piet Verheyen mag uit hoofde van zijn functie die grappen niet verbieden; daarom sommeert hij nu anderen om onmid-
JubelkoorContrastbrengtvreugde, verlichting,vervoeringenwatdiesmeerzij in de donkere dagen voor Kerst. IHeldere klanken verbroederen de tot tranen beroerde toehoorders.
Zo bouwt Ponsaers verder. W ie
manipuleert wie? Waarom
voerde men die aanslagen uit?
Wieinhetgerechtelijkapparaat dellijk strafmaatregelen te treffen. Piet schrijft: ‘De redactie en de
Denkt u dat de zaak ooit
opgelost zal worden?
Stilte. Blik naar de grond. Blik
onder d e wenkbrauwen door d e
zaal in. ‘Neuh..’ Bevrijdend
gelachindezaal.Deeerste nonnentediepzijnbeledigd,kanPietnaarderechterstappen.Voor
worden. Op een spoor hoef je nu niet meer te rekenen.’
Christus beschreven als de eerste surf-rider. Dat was smalende godslas- tering. Een paar jaar later werd Gerard Reve door de rechter vrijgesproken. Gerard beschreef God als een ezel waarmee hij seksuele gemeenschap had. Omdat de rechter deze combinatie van seks en religie niet helemaal kon volgen, werden de grappen van Reve maar als mystiek beschouwd. Dan is het weer ongevaarlijk.
Misschien moeten we van Univers een mystiek krantje maken. Dat zal Piet deugd doen.
SOUDIJN
Vooralsnog geen gevangenis voor de Bende
(KB)
het overige moet een voorzitter van een College van Bestuur zijn troost maar in het besturen zoeken: daar zijn nog heel wat goede werken te verrichten.
glimlach v a n Ponsaers van-
avond. ‘Later, op het moment
dat je toegang hebt tot alle
bronnen zul je kunnen recon-
strueren wat er gebeurt Is. Zoals werd de Amsterdamse student Bram de Swaan tot een boete van vast ook ooit nog eens de moord honderd gulden veroordeeld. Bram had in een satirisch stukje Jezus op Kennedy opgelost zal
Het is overigens wel eens aardig om naar de rechter te stappen. In 1965
Tilburgs Universiteitsblad – 29 november 1991 – jaargang 29 – nummer 13
Letterenfaculteit moet af van ^neo-corporatistisch’ bestuur
De Faculteit der Letteren moet haar op ‘neo- corporatistische’ leest geschoeide bestuurssysteem doorbreken en ze moet zelf de verantwoordelijkheid voor het ondenA/ijs op zich nemen, in plaats van die te laten liggen bij de werkverbanden. Verder moet, zeker in de propedeuse, de alfa-tak van de faculteit meer aan bod komen. Dat zijn de belangrijkste conclusies die de commissie Adriaansens-Teunissen trekt in het ‘Rapport Vernieuwing Letterenfaculteit’.
enigszins scheve ogen naar el- kaar omdat de weri
Univers
29 november 1991
Hoge studie-inzet biijict bepalend
voor succes
de belangrijkste oorzaken voor studiever- traging of voortijdig vertrek.
Dat is een van de conclusies van het uitgebreide onderzoek ‘Snelwegen en slin- gerpaden in en om het hoger onderwijs’ van de Amsterdamse Stichting Centrum Ondenwijsonderzoek. In opdracht van de inmiddels opgeheven Adviesraad voor het Hoger Ondenwijs zocht SCO naar facto- ren die van invloed zijn op studiesucces. Een belangrijk deel van die factoren blijkt te kloppen met wat voor de hand ligt: matige schoolprestaties leiden tot matige studieprestaties en veel inzet is een be- langrijke voonwaarde voor succes.
De ‘studieloopbanen’ van studenten zijn de afgelopen jaren niet erg veranderd. SCO vergeleek de eerstejaars van 1982 met die van 1986 en een van de weinige verschillen was de motivatie: de jongeren noemen vaker ‘het perspectief van een goede baan’ als argument om te gaan studeren. Ook in de financi?le situatie is er verschil, maar dat komt omdat het nieuwe beurzenstelsel tegenwoordig een basis- beurs geeft aan iedereen.
Wel groot zijn en blijven de verschillen
stel dat ze verschijnselen van een ‘betrok- ken’ verslaving vertonen. Neeltje: ‘Nee hoor. Onze verslaving is meer op cynisme gebaseerd. Het is vaak lachwekkend hoe er in die serie geacteerd wordt. Daar kun je je dan prima mee vermaken.’ Bas, student theater-,TV-enfilmwetenschappen, vindt dat het gezamenUjk kijken effect heeft op het kijkgedrag. ‘Je ziet dan vaak dat men elkaar een cynische houding aanpraat. Dat mechanisme is zeker gecre?erd met be- hulp van de media die voortdurend be- klemtonen hoe slecht die soap wel niet is.’ Dat mechanisme geldt ook voor Twin Peaks, hoewel dat juist vanwege complexi- teit zo populair is, aldus Bas. De verslag- gever van U-blad kijkt Twin Peaks in een ‘jongenshuis’, waar iedereen een uur stil- zwijgend naar de serie kijkt. Wie wil klet- sen, kan beter weggaan. Ook hier wordt de verslaving gerelativeerd: ‘Valt erg mee, hoor. Donuts of speciale feesten blijven achterwege, zoals in Amerika wel het ge- val is geweest. Dat komt waarschijnlijk ook door de calvinistische mentaliteit in Nederland.’
Toch is op de Nederlandse universiteiten vaak soap te vinden. QUOD NOVUM recenseert het nieuwste boek van prof.dr. Arnold Heertje, hoogleraar economie. ‘Het cijfer van de rechter’ gaat over de procedu-
(EvdB)
tussen HBO- en universitaire studenten. De opleiding van de ouders van HBO- studentenisgemiddeldduidelijklagerdan die van universitaire studenten en HBO’ers doen meestal meer beroep op studie- financiering. Natuuriijk zijn er niet alleen sociale factoren in het spel, want hoge- schoolstudenten zijn ook iets vaker blij- ven zitten en hadden iets minder hoge eindexamencijfers. Gemotiveerd zijn HBO-studenten wel. Universitaire studen- tenwetenvakernietprecieswatzewillen, zijn niet echt vastbesloten om op tijd af te studeren en zwaaien veel vaker om naar een andere studie.
Ook bij de studenten die de eerstgekozen studie niet afmaken zijn er grote verschil- len tussen HBO- en WO-studenten. Na drie jaar is van de HBO’ers 21 procent vertrokken en de helft van hen is helemaal met studeren opgehouden. Van de uni- versitaire studenten is na drie jaar 31 procent vertrokken, maar 80 procent daar- van is een andere studie gaan volgen.
(MvUHOP/ingekort)
res die een student tegen hem had aange- spannen om een hoger cijfer te krijgen. Heertje weigert steeds de ‘hele zwakke student’ een zes te geven, tot aan de recht- bank toe. Maar tegelijkertijd gaat het boek over de geloofwaardigheid van de weten- schap, die in het geding zou zijn. ‘De kwa- liteit van onderwijs en wetenschap werd geslachtofferd op het altaar van de zoge- naamde democratie’, schrijft Heertje, en de faculteitsraad is volgens hem een or- gaan ‘waarin medewerkers, studenten en andere leken zich een oordeel aanmeten over de inrichting van de toiletten en de toekenning van Nobelprijzen’. Heertje noemt het ‘goed’ dat studenten nu de mogelijkheid hebben beroep aan te teke- nen tegen tentamenuitslagen, ‘maar de wet is zo ingericht dat het eindoordeel niet is aan de verantwoordelijke docenten, maar aan leken zoals Colleges van Beroep en rechters’. De conclusie van de recensist Ujkt zeer waar: ‘De schrijver probeert zijn particuUere onvrede te verbergen onder een dekmantel van ‘de kwaliteit van on- derwijs en wetenschapsbeoefening’ .Maar na het lezen blijft de lezer toch zitten met het beeld van een gefrustreerde prof, die tegen een ‘hele zwakke student’ het on- derspit moest delven.’
(MM)
DIESREDE
‘Afbouwen van bovenminimale inkomens is gevaarlijic’
Dertien procent van de Nederlandse bevolking verkeerde in de tweede ?ielft van de jaren tachtig op een bepaald ogenblik in armoede. Slechts ??n
procent bevond zich gedurende drie volle jaren in bestaansonzekerheid. Prof.dr Jos Berghman presenteerde deze cijfers in een lezing die hij uit- sprak bij de viering van de 64ste verjaardag van de KUB.
Of Nederland armer wordt of niet, is niet op voorhand te zeggen. Het aantal mensen dat langdurig on- der het bestaansminimum leeft is kleiner dan werd aangenomen maar daar staat tegenover dat meer mensen dan venwacht de kans lopen om kortere of langere tijd te moeten leven van een inko- men beneden het sociaal mini- mum.
Tijdens de diesrede kwam hoog- leraar Sociale Zekerheidsweten- schap dr. Berghman met cijfers over armoede op de proppen, die hij ‘bemoedigend’ noemde. Zijn vakgroep voerde samen met het IVA(lnstituur voor Sociaal-weten- schappelijk onderzoek) en het EIT (Economisch Instituut Tilburg) een panelonderzoek uit naar de be- staansonzekerheid onder Neder- landers. Nagegaan werd hoe groot de kans is dat ze bestaansonze- ker worden en blijven en of ze uit die situatie kunnen komen. Uit het onderzoek, dat de jaren 1986, 1987 en 1988 bestreek, bleek dat in elk van de jaren zes a zeven procent van de Nederlandse be- volking in armoede verkeert. Op- vallend was echter de grote molii- liteit: dertien procent was op enig
tijdstip bestaansonzeker, negen procent was gedurende ??n jaar behoeftig en drie procent gedu- rende twee jaar. E?n procent van de bevolking leefde gedurende de drie jaren van het onderzoek be- neden de armoedegrens. ‘Dit be- tekent dat slechts een uiterst be- perkt deel van de bevolking als structureel bestaansonzeker moet worden beschouwd en op een in- tensieve en multi-dimensionale begeleiding, zoals beoogd in het sociale vernieuwingsbeleid, moet kunnen terugvallen’, aldus Bergh- man.
Een tweede bemoedigend cijfer voor hem was dat meer dan 92 procent van de bevolking nooit tot de structureel bestaansonzekeren zal behoren. Maar, stelde Bergh-
man, ‘deze cijfers mogen echter niet doen vergeten dan zij ten gronde het resultaat zijn van voor- liggend werkgelegenheid- en so- ciale zekerheidsbeleid.’ Om een afglijden naar verdere armoede te voorkomen zal er gewerkt moeten worden aan tewerkstelling, re?nte- gratie en bovenminimale inko- mensgarantie en niet alleen aan een minimabeleid.
Tijdens de diesrede – die traditie- getrouw slechts weinig publieke belangstelling trok – haakte Bergh- man in op de WAO-discussie. De onstuitbare groei van het aantal arbeidsongeschikten noopten de beleidsmakers tot het afbouwen van de bovenmiminale, wettelijke inkomensbescherming en tot het inbouwen van meer prikkels om hen weer aan het werk te krijgen. Berghman noemde deze combi- natie van regels ‘legitiem, maar gevaarlijk’. Door de re?ntegratie van de arbeidsongeschikten is er wel sprake van een herstelactie, zo betoogde de hoogleraar, en dat is een legitieme zaak. ‘Maar het is tevens gevaarlijkom dat nogmaar valt af te wachten of-het re?nte- gratiebeleid ten volle effectief zal zijn en omdat de panelresultaten ons leren dat bovenminimale in- komensbescherming cruciaal is om bestaanszekerheid te kunnen beveiligen.’ Berghman hielp tijdens
zijn rede een gangbaar misvatting de wereld uit. Het sociale zeker- heidsbeleid houdt m??r in dan enkel de voorzieningen die er in zijn opgenomen, zo hield hij zijn gehoor voor. Sociale zekerheid is er volgens de deskundige in gele- gen in ‘het voorkomen, vervolgens in het herstellen en pas in laatste instantie in het vergoeden van schade die wordt opgelopen wan- neer zich een sociaal risico effec- tueert’. Uitkeringen zijn in de ogen van Berghman niet meer dan een ‘noodzakelijk lapmiddel, die de re?le schade niet opheft’. Volgens de hoogleraar dient de
prioriteit dan ook te liggen bij pre- ventieve acties, zoals een werk- gelegenheids- en scholingsbeleid, arbeidsplaatsenveiligheid en een preventief gezondheidsbeleid. Her- en bijscholing, adequate arbeidsbemiddeling en re?ntegra- tie in het arbeidsproces vallen onder het hoofdstuk herstelacties en komen pas op de tweede plaats. Pas in laatste instantie mag terug- gevallen worden op uitkeringen. Berghman is de mening toege- daan dat het sociale zekerheids- stelsel de keten scholing-werk-in- komen-sociale participatie intact
‘Elke tijd vraagt om zijn eigen cultuurkritiek, maar voor alle tij- den is de kritiek een variatie op een zelfde thema: de zorg om het behoud van de schatten die de menselijke geest in eeuwen heeft voortgebracht en verwor- ven.’
Zo begint de inleiding van Nexus, een sober uitgevoerd weten- schappelijk-essayistisch perio- diek (verschijnt drie maal per jaar), dat prof. Jaap Goede- gebuure, voorzitter van de redac- tieraad tijdens de diesviering aan de rector aanbood. Nexus staat op het kruispunt van levens- beschouwingen, aldus Goede- gebuure, maar gaat niet uit van
talstudentenzoufunestzijnvoor de wijsgeren. Faculteitssecretaris Martin van den Akker spreekt van ‘vervelende effecten’. Volgens hem moet het college eerst duide- lijk maken ‘wat men wil’ en daarna ‘welke studierichtingen men wenst’.
Neemt men het aantal studenten als uitgangspunt dan ‘doet dit geenszins recht aan de taken van de faculteit, met name de dienst- verlening’, laat het faculteitsbe- stuur het college in een brief we- ten. De faculteit der wijsbegeerte geeft omgerekend 400 tot 450 stu- denten filosofie-onden/vijs en van de eigen studenten wordt wel be- weerd ‘dat ze die er wel even bij doen’ (Van den Akker). De facul- teit vreest dat er te veel belang wordt gelegd bij de dienstverle- ning en te weinig bij het eigen curriculum. ‘Bovendien schept het venwachtingen bij de faculteiten die slechts ingelost kunnen wor- den ten koste van de eigen studie- richting (…), schrijft Van den Akker in de brief. ‘We gaan er bij het College van Bestuur voor pleiten dat de begroting er in technische opticiteit anders uit moet zien.’ Als enige oplossing ziet het bestuur
van de wijsgeren – in navolging van de universiteiten van Gronin- gen, Rotterdam en Leiden – ‘een
dientte houden. ‘Waar het op aan- komt is te vermijden dat personen afglijden tot armoede en onder- maatse sociale participatie. En dit impliceert dat, waar mogelijk, een bovenminimale inkomensbeveili- ging wordt uitgewerkt als buffer tegenhetafglijdennaareensitua- tie op of onder het minimale ni- veau.’
Actueel blijft echter de vraag welk beleidsniveau in een groter Euro- pa het sociale zekerheidsbeleid moet uitdragen. Berghman con- stateerde dat het nationale beleid steeds meer te maken krijgt met
Dwergen op de schouders van reuzen
Prof. Berghman tijdens de diesrede
‘middelpuntvliedende krachten’; enerzijds valt een europeanise- ring van het economische en mo- netaire beleid op, maar aan de andere kant is de instelling van de Regionale Bureaus voor Arbeids- voorziening een voorbeeld van decentralisering. Het lokale be- leidsniveau mag niet opgezadeld worden met een onnodig grote groep bestaansonzekeren, aldus Berghman, en het hoogste (Euro- pese) niveau dient een harmoni- satiebeleid op hoofdpunten uit te werken.
(MK)
men. ‘Wij zijn dwergen op de schouders van reuzen en zo wij al een antwoord vinden, defini- tief zal het nooit zijn.’
Volgens redacteur Rob Riemen werken we ‘vanuit de idee dat we niet specialistisch zijn. Een van de aardige dingen zou moe- ten zij dat het door niemand geclaimd kan worden’. De veel- heid van onden/verpen die het tijdschrift biedtweerspiegelt zich ook in de samenstelling van de redactieraad. Het publiek waar Nexus zich op richt is ‘min of meer intellectueel en ge?nteres- seerd in de levensbeschouwelij- ke en culturele problematiek’, aldus de redactie.
seningeleverdmoetwordenmaar dat die bezuiniging niet hen zelf zal treffen.
Het gevecht om de centen: don- derdag 28 november in de univer- siteitsraad, volgende week in deze krant.
(MK)
Intern verdeelmodel
Vervolg van pagina 1
Reacties van andere faculteiten
bleven niet uit. In de nota Afkal- ving van de KUB? beklaagde de letterenfaculteitzich eroverdatze met een minimum aan middelen beschikt en dat bezuinigingen vrij- wel automatisch tot een neen/vaar- ste spiraal zullen leiden. De on- dergang van de jongste faculteit zou dan onontkoombaar zijn. Se- cretaris Christa Thoolen zegt ‘blij te zijn dat het college kiest voor een strategische discussie. Als dan blijkt dat een letterenfaculteit niet meer nodig is, dan moeten ze dat duidelijk zeggen. Voor ons is het
er op of eronder. Maar ik heb niet de indruk dat ze ons de nek willen omdraaien.’ Ook de juristen willen eerst de strategiediscussie af- wachten. Secretaris Diny Peters: ‘Reallocaties moeten mogelijkzijn, mits er een goed overgangsbeleid komt.’
De sociale faculteit laat bij monde van secretaris Cees de Graaf we- ten dat ‘deze faculteit geconfron- teerd wordt met een inleveropera- tie van 1,8 miljoen’. Hij vraagt zich wel af waarom het college allerlei rekenexercities uit laat voeren
wanneer het HOOP als belangrij- ke randvoonwaarde nog moet wor- den vastgesteld. De Graaf: ‘Die cijfers gaan een eigen leven lei- den. De sociale faculteit heeft dan een achterstandspositie en moet de discussie ingaan om dit fictieve tekort de wereld uit te helpen.’ Daarnaast is er voor de sociale wetenschappers de problematiek van de ‘vaste voeten’ actueel. In het vigerende model ontvangt de faculteit een vrij groot vast bedrag, wat historisch terug gaat op de samenvoeging van de subfacul- teiten Psychologie en Sociologie. Daar dreigt nu een eind aan te komen, hoewel De Graaf geen ‘beleidsbreuk’venwacht. ‘Bestuur- ders kunnen wel met modellen
werken maar moeten rekening houden met de rechtspositie van de mensen op de werkvloer’, al- dus De Graaf.
FUNEST
De kleinste faculteit van de KUB, de filosofische, heeft met specifie- ke problemen te kampen. De stu- denteninstroom is laag en een bekostiging op basis van het aan-
CONSU.TANCY STANDARDIZATION (ICOl
Univers
29 november 1991
een
wing. Bovendien staat het ‘op het kruispunt van traditie en vernieu- wing en legt de knoop tussen he- den, verleden en toekomst’. Kort- om: ‘een kritische reflectie op het Europees cultuurgoed’.
De betekenis van die Europese cultuur is volgens de redactie ge- legen in het bieden van inzichten in eigentijdse vragen en proble-
student-onafhankelijke financie- ring ten behoeve van de eigen opleiding en een redelijke vergoe- ding van de dienstverlening’.
Het gevecht om de centen zal pas goed losbarsten als de stra- tegiediscussie gevoerd is. Opval- lend is echter dat alle faculteiten erkennen dat er op enkele plaat-
ADVIESGROEP VOOR KANTOORINNOVATIE B V ONAFHAWELkKE SPECMLISTEN IN KMTOOflAurOMATISERWG EN TELEMATCA
dominante levensbeschou-
AVK is participant in liet Kantoor van de Toel
m
nauwgesneden
kostuumcreatie
Univers
29 november 1991
Koetjes & Calf in de rij bij
Sympathiek, hardwerkend, opgeruimd en ge?mancipeerd. Baretten van links naar rechts: Geppaart (kent dag noch uur), Frinking (nachtwerker van het eerste uur), Kapteyn (hooguit drie uur nachtrust en toch nog het zonnetje van de faculteit), Hagenaars (kan geen nee zeggen). Koekkoek (ieders vriend).
KJ? 1
Nijvel
De stilte is compleet. De spanning op maximum-hoogte. De spreker houdt zijn ogen gericht op de linkerbovenhoek van het zaaltje. Sommige van de aanwezigen voelen duidelijk de neiging op komen zijn ogen te volgen. Er gebeurt daar iets en tegelijkertijd weten ze dat daar niets gebeurt. Stilte. Stilte. D a n komen de ogen terug de zaal in. De ban doorbroken, een vinger voorzichtig omhoog.
Paul Ponsaers, criminiloog- journalist, spreekt over de
Bende van Nijvel. Hij heeft daar ‘een boekje’ over geschreven. ZoalsIneenbioscoopwaarde lichten aanspringen, lijkt de werkelijkheid pas terug te keren op het moment dat de voorzit- ster van de Vereniging voor Strafrecht Peter Noll op het eind van deze dinsdagavond (26 november) het woord over- neemt: ‘W e hebben geprobeerd de kluwen te ontwarren. W e hebben slechts een paar draadjes losgekregen.’ Spreker trekt, wanneer er weer een verklarende theorie wordt gesuggereerd, even zijn schou- ders omhoog: ‘Bewijzen wil ik, bewijzen.’
In het begin is hij nog een beetje zenuwachtig, zijn stem vibreert lichtelijk. Maar dan groeit hij in zijn rol. Ponsaers spreekt niet van papier. Ponsaers loopt met een afgewogen pas twee meter naar links, en weer terug. Hij legt zijn hand aanzijn kin. Ponsaers stapelt gruweldaad, na gruwel- daad op elkaar. De brutale overvallen op de supermarkten van de Delahaye-keten waarbij eigenlijk niets werd geroofd. Niet
sieraden. Van zijn overhemd – paars motief – zijn de twee bovenste knoopjes open zodat de suggestie van borsthaar net mogelijk is.
Arie den Hollander, een socioloog, leerde ons hoe je een roman moet beginnen. De beste openingszin luidt: ‘Heil, said the duchess, take;our hand of my knee.’
Met zo’n zin zuig je de lezers je verhaal binnen: seks, aristocratie en religie. Daar zijn mensen vanouds ueel sterker in ge?nteresseerd dan in geloof, hoop en liefde.
Bonhomme Berghman ontvangt welverdiende felicitaties voor zijn rijkgedocu- menteerde prachtrede over armoede (valt wel mee) en sociale zekerheid (valt tegen).
Heil
vluchten maar wachten totde
politie kwam, zodat op een
offensieve wijze de confrontatie
werd aangegaan. Het gebruik
van riod-guns. 28 Doden.
Slachtoffers die met een
nekschot werden afgemaakt. En
dan de raadsels. Het gebruik
van dezelfde wapens bij ver-
schillende overvallen zodat het
verband duidelijk zichtbaar is.
De tassen met wapens die, op
aanwijzing, in het water werden
teruggevonden. In elke tas zaten
‘elementjes’ van verschillende
overvallen. De handleiding
practical shooting, waarin m e n
burgers leert andere mensen
neer te knallen. Dat manuscript
werd gevonden in een vuur-
haard. ‘Je vraagt je permanent
af:Watgebeurthiereigenlijk?Je
kunt niet zeggen of iets toeval is beschermt wie? W at is waarheid redactieraad zullen hier een eigen verantwoordelijkheid moeten ne- of niet.’ Een grafoloog leidde het en wiens waarheid? Welke
spoor in de richting van een gevangenisdirecteur in Brussel. Ponsaers is rond de veertig. Hij draagt eenscherp gesneden grijs pak, de krullen (toefje grijs) tot op de schouders, geen
waarde hebben anonieme getuigeverklaringen in het dossier?
men: zij blijven verantwoordelijk voor de inhoud van Univers.’
In zijn vermanende brief duidt Verheyen de KUB aan als een ‘zeer tolerante universiteit’. Juist omdat we zo tolerant zijn, moeten we op onze woorden passen.
Op school leerde ik vroeger, dat de persvrijheid bij de Grondwet geregeld is. De grenzen van die persvrijheid worden bewaakt door de rechter. Aan tafel bijde rechter behoort de toetsing van grondwettelijke vrijheden plaats te vinden. Piet Verheyen moet dan ook niet eerst juichen over tolerantie en vervolgens aan allerlei instanties suggereren dat er maatregelen getroffen moeten worden. Als de paters en de
Denkt u dat de Bende opgehou- den heeft te bestaan?
‘Men heeft alleriei wapens gevonden, maar de riod-guns waarmee de moorden zijn gepleegd zijn nooit teruggevon- den. (Hand aan de mond. Blik naar beneden. Blik in de zaal. Hand in open blouse aan de hals.) Waarom houdt men ze achter? (Stilte.) Waarom houdt men ze achter?’
Vijfentwintig jaar geleden, toen de meesten van u nog niet geboren waren, berichtte de rector magnificus van de Universiteit van Amster- dam op de voorpagina van het Algemeen Handelsblad, dat hij Propria Cures niet kon verbieden. Waarom kwam dit onvermogen van de rector op de voorpagina van de krant terecht? Omdat het studentenblad Propria Cures grappen had gemaakt over de aristocratie in ons land. En religie? Een paar weken geleden schreef de voorzitter van het Tilburgse College van Bestuur, Piet Verheyen, een brief in dit krantje. Het was mij ontgaan, maar Univers heeft grappen over paters en nonnen afgedrukt. Piet Verheyen mag uit hoofde van zijn functie die grappen niet verbieden; daarom sommeert hij nu anderen om onmid-
JubelkoorContrastbrengtvreugde, verlichting,vervoeringenwatdiesmeerzij in de donkere dagen voor Kerst. IHeldere klanken verbroederen de tot tranen beroerde toehoorders.
Zo bouwt Ponsaers verder. W ie
manipuleert wie? Waarom
voerde men die aanslagen uit?
Wieinhetgerechtelijkapparaat dellijk strafmaatregelen te treffen. Piet schrijft: ‘De redactie en de
Denkt u dat de zaak ooit
opgelost zal worden?
Stilte. Blik naar de grond. Blik
onder d e wenkbrauwen door d e
zaal in. ‘Neuh..’ Bevrijdend
gelachindezaal.Deeerste nonnentediepzijnbeledigd,kanPietnaarderechterstappen.Voor
worden. Op een spoor hoef je nu niet meer te rekenen.’
Christus beschreven als de eerste surf-rider. Dat was smalende godslas- tering. Een paar jaar later werd Gerard Reve door de rechter vrijgesproken. Gerard beschreef God als een ezel waarmee hij seksuele gemeenschap had. Omdat de rechter deze combinatie van seks en religie niet helemaal kon volgen, werden de grappen van Reve maar als mystiek beschouwd. Dan is het weer ongevaarlijk.
Misschien moeten we van Univers een mystiek krantje maken. Dat zal Piet deugd doen.
SOUDIJN
Vooralsnog geen gevangenis voor de Bende
(KB)
het overige moet een voorzitter van een College van Bestuur zijn troost maar in het besturen zoeken: daar zijn nog heel wat goede werken te verrichten.
glimlach v a n Ponsaers van-
avond. ‘Later, op het moment
dat je toegang hebt tot alle
bronnen zul je kunnen recon-
strueren wat er gebeurt Is. Zoals werd de Amsterdamse student Bram de Swaan tot een boete van vast ook ooit nog eens de moord honderd gulden veroordeeld. Bram had in een satirisch stukje Jezus op Kennedy opgelost zal
Het is overigens wel eens aardig om naar de rechter te stappen. In 1965
Advertentie.
