Niet tot elke prijs

‘Er is geen kamernood in Tilburg.’ Dat zou je kunnen zeggen nadat je even een blik hebt geworpen op de website Kamernet bijvoorbeeld. Daar bieden 107 Tilburgse studentenhuizen hun kamer aan. En dat zijn niet allemaal benauwde bezemkasten in de Reeshof bij een stinkende hospita voor veel te veel geld. Ook de betere kamers zijn hier te vinden. Wat grotere, betaalbare kamers hartje centrum in bijvoorbeeld de Telegraafstraat, de Noordstraat en zelfs op de Heuvel. Eventjes jezelf aanmelden op de site en je kunt de bewoners een e-mail sturen.

Mariska de Haas

Er is dus geen kamernood. Althans niet voor de goeduitziende, spontane, vlotte, volwassen meid of jongen. Want hoewel het aanbod van studentenhuizen is toegenomen lijkt ook de vraag evenredig te stijgen. Kijkavonden zijn keer op keer overdruk bezocht. Zelfs in de minder populaire periodes – zoals april – reageren gemiddeld zo’n dertig studenten op één kamer. Tja en daar sta je dan tussen al die leuke medestudenten. Als 17-jarig pubertje met nesthaar onder de neus kun je het wel vergeten. Te dure polo’s met omhoogstaand kraagje doen het alleen goed in een Olof-huis en populair een kratje bier meenemen voor de huisgenoten maakt een woningzoekende meestal kansloos. Om uitgekozen te worden, moet je ‘bij het huis passen’. Tja, hoe doe je dat? Over het algemeen betekent zoiets dat je ongeveer 21 jaar oud moet zijn. Of er als 21-jarige uit moet zien. Je medehuisgenoten wonen er al eeuwen en ze willen allesbehalve bij een broekie in huis wonen. Net als de werkgever die het liefst een kloon van zichzelf aanneemt, kiezen studenten als huisgenoot het liefst iemand die op hen lijkt. Of iemand die is zoals de studenten denken te zijn. Een tikje serieus maar wel spontaan en gezellig. Sportief maar niet in vreemde sporten. Netjes maar niet overdreven. En dan maar hopen dat er geen ‘bekenden’ van de huisgenoten op de kijkavond rondlopen; die krijgen altijd voorrang zodat het erop lijkt dat de kijkavond slechts voor de show wordt gehouden.

Er is geen woningnood in Tilburg. Dat beweren de commerciële bureaus Kamerbemiddeling Tilburg en Direct Wonen. In het Brabants Dagblad zeggen ze zelfs dat ze vrezen voor leegstand. Er zouden veel studentenwoningen in de particuliere markt zijn bijgekomen waardoor ook de prijzen zijn gedaald. Vreemd. Uit een enquête van de taskforce studentenhuisvesting blijkt dat de huurprijs de afgelopen jaren juist is gestegen. Als er een nieuwe huurder in een kamer komt, ging bij 60 procent de huur omhoog. Meestal steeg de huurprijs 10 tot 20 procent.

Er is dus geen kamernood. Althans niet voor de studenten met rijke gulle ouders. Die betalen graag de extra hoge kosten – meestal een maand extra huur en vaak ook nog administratie- en inschrijfkosten – die huren via een bemiddelingsbureau met zich meebrengt. Bovendien liggen de prijzen van de kamers die je bij een bemiddelingsbureau kunt huren sowieso vaak al stukken hoger dan bij bijvoorbeeld WonenBreburg. Binnen één dag beweren de commerciële bureaus voor een student een kamer te kunnen vinden. Alleen over de maximale prijs zeggen ze niets. Bij Direct Wonen kun je een kamer van acht vierkante meter huren in de Koestraat (binnen de Ringbanen) voor maar liefst 210 euro. Een kamer in de Mahoniestraat (drie minuten van de universiteit) van 15,5 vierkante meter kost 320 euro. Bij Kamerbemiddeling Tilburg betaal je voor bijvoorbeeld een kamer in de Reeshof van negen vierkante meter 165 euro en een kamer van tien vierkante meter in het beruchte Broekhoven 250 euro.

Als je zo’n kamer wilt en je ouders de huur en bemiddelingskosten voor je betalen, is er niets aan de hand. Of beter: als je ouders hebt die een appartement voor je kopen en je daar met enkele vrienden in laten wonen, zit je helemaal op rozen. Maar helaas zijn veel Tilburgse studenten niet gezegend met zo’n papa. Als je zelf je huur moet dokken, is één ding erg belangrijk: de kamer mag niet te duur zijn. Een paar tientjes extra is niet alleen een rondje bier minder per week. Voor veel studenten betekent meer huur meer lenen en dus meer kopzorgen. Of meer werken, waardoor je (nog) langer over je studie doet.

Er is geen kamernood in Tilburg. Althans voor de zeer gewillige studenten zonder enige wensen. Een kamer bij een hospita of eentje helemaal in Noord zal niet in een dag te vullen zijn. De studentconsument van nu heeft zo zijn eisenpakketje. Een kamer moet niet al te klein zijn, binnen de ringbanen liggen of bij de universiteit en betaalbaar zijn. Bij studentenvereniging Olof kun je zo een kamer krijgen. Groot, in het centrum en niet duur. Dan moet je wel lid worden van de vereniging en van het dispuut. Maar niet iedereen heeft daar een ontgroening van een half jaar voor over.

Tegenwoordig willen steeds meer studenten ook een wat zelfstandigere woonruimte. Ook al moeten ze daar wat meer voor betalen. Verlost van de afwas vol groene bloemen van een ander die wekenlang het aanrecht blokkeert. Die dure fles shampoo eindelijk veilig in de douche kunnen laten staan zonder dat die ‘zomaar’ in een week opraakt. En, het allerliefst, poedelnaakt van de badkamer naar je kamer kunnen lopen zonder dat je tegen een huisgenoot opbotst. Maar zelfstandige woonruimte is voor de meeste studenten helemaal onbereikbaar.

Er is geen kamernood in Tilburg. Nee, voor de heel-graag-willende-student is er geen kamernood. Je kunt altijd een kamer krijgen. Morgen nog als het moet. Heel simpel. Gewoon lid worden van Olof. Of een enorme lening afsluiten waarmee je via een kamerbemiddelingsbureau een kleine kamer voor te veel geld in Noord gaat huren. Of een grote kamer in Goirle.

Maar de meeste studenten hebben wel degelijk een eisenpakket. Terecht. Als je in Amsterdam gaat studeren, wil je wel driehonderd euro neertellen voor een kamer twintig minuten fietsen van het centrum. Dat is Amsterdam. De ouders van de UvT- studenten wonen meestal in Brabant. Thuiswonenden hebben het daar prima. Zo prima dat ze dat niet willen opgeven voor een schoenendoos in de Reeshof. Of een grotere kamer waardoor ze (extra) moeten lenen. Zelfstandig worden op kamers willen ze best. Maar niet tot elke prijs. In die luxe positie zitten ze. Misschien dat de commerciële bureaus daarom wel de noodkreten over de kamernood van de Tiburgse gemeente misleidend vinden. Als de gemeente veel grote kamers voor redelijke prijzen gaat aanbieden, zitten zij in de penarie. Want hoe krijgen de commerciële bureaus dan nog hun schoenendozen vol? [MdH]