Recensie: vruchtvlees, Leon van der Zanden

Als hij het publiek bij zijn show betrekt is hij op zijn best, maar als het om monologen gaat, komt cabaretier Leon van der Zanden niet goed uit de verf.  En hoewel zijn grappen, mimiek en lichaamstaal wel tot een lach leiden, zijn de onderwerpen wel erg makkelijk gevonden.

Het is voor een cabaretier iets te makkelijk scoren om shows als oh oh cherso op de hak te nemen, tell sell reclames na te doen en pvv-stemmers voor schut te zetten. Werk aan de winkel voor de Helmondse cabaratier.

Het decor van de nieuwste voorstelling bestaat uit een simpele keuken (twee groene kastjes, een eettafel en wat stoelen), waar Van der Zanden aan tafel wat fruit snijdt. Tijdens het snijwerk praat hij over de voor-en nadelen van het vrijgezellenleven, zijn afkomst, seks, zijn held Michael Jackson, Geert Wilders, het warme weer, vrouwenporno (porna) en zijn reis door Afrika.

Dat Van der Zanden zin heeft in zijn nieuwe show, dat straalt ervan af. Hij zit geen moment helemaal stil, brengt tussen de grappen door twee liedjes, gooit er een knappe moonwalk uit en schenkt voor een deel van de toeschouwers een drankje in.

Degenen die een drankje krijgen, zijn ook degenen die het tijdens de show het hardste te verduren gekregen hebben. Want de cabaretier betrekt met name voor de pauze continu zijn publiek bij de show. ‘Wie is er voor de PVV?’ vraagt hij bijvoorbeeld, waarna alle handen naar beneden blijven. Ook laat hij het publiek naar zijn afkomst raden, vraagt hij naar hun liefdesleven en hun werk.

Op die momenten met zijn publiek, is Van der Zanden op zijn best. Hij kan goed improviseren, is adrem en snel van geest. Tijdens de momologen raakt hij het contact met de toeschouwers echter kwijt.  Met grappen over oh oh cherso (“Er is maar een ding dat je van Barbie kunt leren. Dat is welke tas je moet kopen voor je soa’s op het moment dat je kut volzit”) en grappen over Geert Wilders (“We gaan Limburg aan de Limburgers teruggeven, zegt Geert.  Maar Geert, daar heeft toch nog nooit iemand een punt van gemaakt.”) scoort hij wel een snelle lach, maar diepgang ontbreekt. Er zit geen lijn in de show, het slingert heen en weer.  Te flauw, te clichématig. Bij een show van 2 uur wil je ook wel wat verdieping, dat ontbreekt. De cabartier doet er goed aan wat meer diepgang te zoeken of de kleine zaal op te zoeken, waar hij zich continu kan bezighouden met het wel en wee van zijn publiek.

_Advertentie.