Google privacyschender? Wat je zegt ben je zelf!

Vorige week heeft Google een nieuwe service geïntroduceerd waarop je al jouw universiteitsbestanden kunt plaatsen, Google Drive. Noem het Dropbox 2.0, met meer schijfruimte dan jouw M-schijf ooit zal krijgen (wel 5 Gb!) en meer gebruiksrechten. Al geldt dat laatste door ons eigen(wijze) gedrag vooral voor Google zelf.

Zo staat in de kleine letters (Ctrl + muiswieltje; dan worden de lettertjes op je breedbeeld werkplekscherm vanzelf groter) dat alle documenten die jij op jouw Google Drive plaatst automatisch eigendom worden van Google. Zij kunnen er vervolgens –kort door de bocht– mee doen wat ze willen. Denk aan het bekijken, verspreiden of aanpassen van de content.

Maar hoe erg is dat? Wie plaatst zijn of haar privacygevoelige informatie dan ook op een server die beheerd wordt door een tycoon die afhankelijk is van reclame-inkomsten en dus van jouw persoonlijke gegevens? Er wordt ineens heisa over gemaakt, maar je kunt het zo gek niet bedenken of wij naïevelingen plaatsten het al lang online.

Twitter laat de hele wereld zien dat jij niet thuis bent (hoi, inbrekers), en Facebook weet precies wat je vreet en  uitvreet, wanneer jij dronken was, hoeveel relaties je momenteel hebt, waar je van het weekend in de kroeg hebt staan flirten, en of je bankrekening al leeg is.

En ja, Google controleert al lang jouw mailtjes, agenda, zoekopdrachten en bekeken video’s. En gebruikt net als Facebook al deze gegevens al lang om jou relevante (en nog altijd ook veel minder relevante) informatie voor te schotelen. Zo veel verandert er in feite dus niet.

Daarnaast verdient Google haar brood met advertenties, en ik heb liever dat ze op mijn voorkeuren zijn afgestemd dan dat ik Viagra (daar heb ik niemand iets over verteld), knappe vrouwen uit de omgeving (ik zie die dames van lichte zeden nooit gewoon eens in de AH naast de campus) of eenvoudig online te verdienen geld (zie ik er zo arm en ondervoed uit?) aangeraden kreeg.

Blijf ik achter met de vraag hoe erg het dus eigenlijk is. Zolang wij ons hele privéleven op internet gooien zonder ooit de kleine lettertjes van Facebook te hebben gelezen, denk ik niet dat we met een geheel nieuwe vorm van privacyschending te maken hebben. Plaats gewoon niet jouw niet aangegeven belastinggegevens, criminele activiteiten en terroristische ideeën op Google Drive, en je hebt weinig te vrezen. Bovendien; de grootste privacyschenders zijn we uiteindelijk al een hele tijd zelf.

Oh, en log volgende keer echt uit als je klaar bent met Facebook checken op een werkplek. Voor je het weet schendt een medestudent jouw privacy.

Michael Doove (24) is student Communicatie- en Informatiewetenschappen en blogt voor Univers.

_Advertentie.