Recensie: Prozacmuziek en headbangers op Incubate
Ruim 15.000 bezoekers kwamen af op Incubate 2012. Dat is een verdubbeling van het aantal bezoekers in vergelijking met 2011, zo laat de organisatie weten. Tilburg werd meer dan een week overspoeld met Incubaters. Het is nu nog maar een jaar wachten op de volgende editie van Incubate (16-22 september 2013).
Waar je ook fietste afgelopen week, de moeders hangen overal. Ook de UvT deed mee aan de verering van moeders. In verschillende gebouwen waren portretten te zien van moeders van studenten en medewerkers. Met 34 inzendingen is t maar magertjes wat onze studenten en medewerkers hebben ingezonden. Ook ondergetekende moet bekennen dat t niet doorgekomen is dat mijn moeder geëerd kon worden. Tja, waar ligt dat aan? Aan mijn onoplettendheid of aan een slechte marketingactie? Beetje van beiden dan maar?
Een dagje Incubate, de zaterdag. Lower. De Batcave staat vol, is warm vochtig en word op z’n kop gezet door een brute stem. De Deense noise rock/punk band laat horen waarom ze een buzz zijn op het Internet. Het doet herinneren aan Underworld. Trainspotting all over the place! Toch maar even in de Kleine zaal kijken. Daar staat John Paul Keith uit Memphis Tennessee. Toch meer mijn muziek. Rock ‘n roll baby! Loved it every minute. Barman Bart deed zijn ding. Met een paar goede covers en wat mindere eigen nummers was het een vermakelijk country/rock ’n roll concert.
In de koepelhal hingen werken van o.a. WEEDA en Coen Muskens. Flowering, de titel zegt genoeg. Mijn voorkeur gaat uit naar realisme, vrouwelijk schoon en lekker luguber. Dat hing er ook. Als je hier niet bent geweest heb je een kwalitatieve expositie gemist.
Dead rat orchestra begint wat later. De Pauluskerk is van zichzelf al prachtig qua knusheid en prachtige glas in lood ramen, gecombineerd met drie Britten die wat schreeuwen in de maat is het een ideale ruimte voor een ‘huiskamerconcert’. Een van de bandleden loopt na de soundcheck ff weg, ondertussen tappen zijn twee collega’s een paar moppen. Het geluid van een ploppend bierflesje maakt duidelijk wat de reden van afwezigheid was…Bij de meeste bands, groot of klein zou ik dit niet waarderen, van hen wel. Britten met baarden, een viool, een orgel en percussie. Raggen geblazen, op een folk manier. Tja, muziek maak je dus ook met twee hakmessen als drumsticks. Er was precies een nummer wat ik echt leuk vond, mijn groepje vond t wel geweldig. Smaken verschillen blijkt maar weer.
Eten. Waar ga je eten met een Fransman, een Algerijns meisje, twee Indo’s en drie Nederlanders? Juist, bij de Turk. Op de heuvel zit voortaan een goed adresje waar je redelijk goede shoarma en kebab kunt eten. De linzensoep is wel een aanrader. De Turkse varianten van MTV op de muur geprojecteerd en je waant jezelf in een goedkoop restaurant in Istanbul.
013 dan maar weer. De Fransoos had eigenlijk niet zo’n zin in Yann Tiersen; te vaak op de radio in de jaren 90 was zijn relaas. Na een kwartier Prozacmuziek gehoord te hebben was het voor mij ook wel klaar. Yann Tiersen, je muziek zal best perfect in elkaar zitten, maar dude lighten up! Een kleine blik op de Incubate-app maakt snel duidelijk dat ik naar de Kleine zaal moet. Daar staat Conan te headbangen. Na wat depressief geluid geeft het energieke van Metal haast het gevoel van het eten van een volle reep Dextro-tabletten. De graphics achter de drummer hebben me zelfs overtuigd een t-shirt te kopen.
Mogwai stond naderhand in de Grote zaal. Hopelijk hebben de bandleden van Yann Tiessen dat concert ook bezocht. De bandleden van Mogwai lieten namelijk wel zien wat het is om muziek over te brengen alsof je het meent wat je speelt. Daar ontbrak het bij Mogwai niet aan. Ondanks dat ik ze alleen van naam kende en onbewust een paar nummers herkende, heb ik wel geboeid naar het volledige concert gekeken.
Dat vind ik het mooie van Incubate. Het grote aanbod aan artiesten maakt het mogelijk om weg te lopen bij een concert wat je niet leuk vind en op ‘hetzelfde’ tijdstip een ander concert te bezoeken. Tot volgend jaar Incubate!
Advertentie.
