Recensie: Zombies gaan op aio-jacht
Noem het maar de duurste filmset ooit, de Large Hadron Collider van het CERN in Zwitserland. Die is als deeltjesversneller voor miljarden gebouwd met de bedoeling het Higgs-deeltje (het God-deeltje) te vinden, maar het is natuurlijk zonde om het daarbij te laten. Er kan zoveel meer mee, bedacht een groep aio’s: wat te denken van een horrorfilm? En gelijk hebben ze. Het netwerk van kilometerslange ondergrondse tunnels van dit ultieme speeltje voor fysici leent zich daar uitstekend voor, zoals is te zien in hun film Decay. Een zombieversie van de Big Bang Theory.
In Decay denkt een groepje aio’s een saai dienstje te gaan draaien in de controlekamer van de uitgeschakelde deeltjesversneller. Een van hen gebruikt de tijd om de theorie te testen dat het Higgs-deeltje voor gevaarlijke straling zorgt. Maar dan. De LHC slaat op hol, de verbindingen met de buitenwereld zijn verbroken, het licht gaat uit (of tenminste heftig knipperen) en er zit niets anders op dan met z’n allen het ondergrondse tunneldoolhof in te rennen om de deeltjesversneller handmatig uit te zetten. De weg terug, hoe zat dat ook weer? Voordat die gevonden wordt, worden onze aio’s al gevonden door zombies: hun begeleider en collega-aio’s die eerder in de tunnels op zoek gingen naar een storing.
Horrorscenario’s en de LHC zijn geen vreemden voor elkaar. In de jacht op het Higgs-deeltje zouden kleine zwarte gaten ontstaan en die zouden wel eens het einde van de wereld betekenen, zo was een theorie. In de praktijk bleek dat mee te vallen. Decay heeft een ander rampscenario: de straling die vrijkomt bij een Higgs-deeltje doet hersens smelten en verandert mensen in kannibalistische zombies. Ook niet al te best.
Decay is een amateurfilm. Gemaakt met een klein budget, bedacht en gespeeld door jonge onderzoekers die daar ook echt werken. En zo beroerd hebben ze het niet eens gedaan. Zombiefilms zijn doorgaans meer camp dan cinematografische hoogstandjes, maar Decay is op veel punten niet eens zo slecht. Zeker, het acteren laat te wensen over. Niet verwonderlijk, het zijn amateurs. Maar camerawerk en muziek kun je eigenlijk gewoon goed noemen en ook het scenario is heel behoorlijk. Al wordt er hier en daar een stap overgeslagen, het werkt toe naar een sterk einde. Als geheel is de film van 75 minuten best aan te zien, ook door de charme van echte aio’s in de echte LHC. Verder is het ook nog eens gratis. Decay is in zijn geheel online te zien op Youtube of te downloaden via www.decayfilm.com.
Advertentie.
