Philip Eijlander: “Als postbezorger ben ik streetwise geworden”

Philip Eijlander: “Als postbezorger ben ik streetwise geworden”

Hoogleraar of bestuurder op Tilburg University word je niet zomaar. Niet voordat je in je jonge jaren de krant hebt rondgebracht, bollen hebt geraapt of enquêtes hebt afgenomen. Univers sprak met verschillende academische hoogvliegers over hun vroegere bijbaantjes. Rector magnificus Philip Eijlander bracht de post en de krant rond in Hengelo.Hoe was u als scholier en student?
“Ik was een goede leerling, maar geen strever. Ik ben een keer blijven zitten in de tweede klas van het atheneum. Ik had moeite met wat vakken, zoals natuurkunde. Daarna ben ik heel veel gaan leren en toen ging het allemaal vrij makkelijk op school. Tijdens mijn studie bestuurskunde op de Universiteit Twente behaalde ik net geen cum laude. Daarnaast speelde ik volleybal op hoog niveau, net onder de Nederlandse top. Ook was ik op de club actief met training geven en bestuurlijk werk.”

Wat voor bijbaantjes heeft u allemaal gehad?
“Mijn eerste baantje was op mijn vijftiende als krantenbezorger in Hengelo. En in de vakanties werkte ik als postbode. Ik moest ’s ochtends om zes uur beginnen. Maar dat vond ik niet erg, want dan was ik ’s middags op tijd klaar. Ik ben een ochtendmens. Altijd al geweest. Op de universiteit was ik werkzaam als student-assistent. Een hoogleraar sociologie deed onderzoek naar het welbevinden van ouderen. Ik ging naar senioren thuis om interviews af te nemen.”

Wat heeft u allemaal geleerd tijdens uw bijbaantjes?
“Als postbode en krantenbezorger kom je in aanraking met veel verschillende mensen. Hard werken en een praatje maken. Daar ben ik streetwise van geworden. En de baan als student-assistent was meer gekoppeld aan mijn studie. Beide baantjes zijn nuttig: bij het een leer je met mensen omgaan en bij het ander doe je veel kennis op over je vak of studie.”

“Ik moest ’s ochtends om zes uur beginnen. Maar dat vond ik niet erg, want dan was ik ’s middags op tijd klaar. Ik ben een ochtendmens. Altijd al geweest.”

Werd u door uw ouders gestimuleerd om te werken?
“Mijn ouders hadden het redelijk goed. Ik kom uit een onderwijsgezin. Mijn ouders hebben me altijd gestimuleerd om te werken. Ze gaven aan dat bijbaantjes goed waren voor mijn ontwikkeling. En dat je er niet slechter van wordt. Ze leerden me dat je niet afhankelijk moet zijn van anderen.”

Wat is het verschil tussen de bijbanen van nu en vroeger?
“Nu is een bijbaan eerder een noodzaak dan vroeger. Toen kreeg je een behoorlijke beurs. De studievoorzieningen zijn omlaag gegaan: de basisbeurs is afgeschaft. Tenzij je ouders bijleggen. Of als je als student veel wilt bijlenen.”

Wat is je grootste blunder tijdens een van je bijbaantjes?
“Dat was in mijn periode als post- en krantbezorger. Ik ging ’s avonds wel eens stappen en dan werd het laat. De volgende ochtend kwam het wel eens voor dat ik me versliep. Maar niet vaak hoor.”In de nieuwe Univers besteden we aandacht aan het thema arbeid. Naar aanleiding van deze special ondervroegen we academische hoogvliegers over hun vroegere bijbaantjes.

Bekijk meer recent nieuws

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Blijf op de hoogte. Meld je aan voor de nieuwsbrief van Univers.