BESTE DOCENT

Reeds jarenlang kiezen studenten van de juridische faculteit aan het einde van het collegejaar hun Beste Docenten. Naast de hoofdprijs, ‘Beste Docent van de Faculteit’, zijn er altijd diverse categorieën waarin iemand de beste kan zijn – maar deze categorieën kunnen jaarlijks nogal wisselen. Dan duikt er ineens de Docent met de X-factor op, of de Docent die het best een pinguïn kan nadoen. Of er wordt een oeuvreprijs uitgereikt aan de docent die door de jaren heen het vaakst genomineerd is geweest zonder ooit iets te hebben gewonnen. Een prijs vergelijkbaar met de Oscar die Leonardo di Caprio laatst heeft gekregen.Voor de komende editie, waarvan de uitslagen op maandag 9 mei bekend worden gemaakt, heeft de organisatie echter flink de bezem door de verkiezingen gehaald. Alle bestaande subcategorieën zijn afgeschaft. Geen Beste Docent Eerste Jaar meer, geen Beste Hoorcollege Docent, geen Beste Bachelor of Beste Master. Niets van dit alles. Maar wat dan wel?

Dit keer zal er onder meer een prijs worden uitgereikt aan de Meest Toegankelijke Docent. Wat zou een docent moeten doen om daarvoor in aanmerking te komen? Iets in de geest van: “Hallo mensen, ik ben jullie docent, zeg maar Henk. Jullie kunnen altijd bij me binnenlopen, en elke avond zit ik achter mijn webcam klaar om vragen te beantwoorden of gewoon wat te kletsen. Trouwens, het is mooi weer, wie heeft er zin in een biertje, ik trakteer!”

Ook interessant is de categorie Meest Fascinerende Docent. Wanneer is een docent fascinerend? Als hij een vreemd accent heeft? Of een merkwaardige uitdossing? Ik heb in mijn studententijd de meest fascinerende professoren gehad. In een driedelig pak met een horloge aan een gouden ketting en een wandelstok met zilveren handvat. In een driedelig pak waarvan de nodige knopen verloren waren gegaan en de andere er nog los bijhingen. In alweer een driedelig pak maar nu gecombineerd met sandalen van het soort dat vroeger door missionarissen werd gedragen. Fascinerend om naar te kijken, zeker als de inhoud van het college of de wijze waarop het werd gepresenteerd wat tegenviel.

“Trouwens, het is mooi weer, wie heeft er zin in een biertje, ik trakteer!”

Of zou het niet daarom gaan? Zou deze categorie meer inhoudelijk van aard zijn? Dat een docent heel fascinerend kan vertellen? Dat hij tijdens zijn colleges bijvoorbeeld terloops vertelt over zijn voetreis door Tibet, of dat hij aan kruisboogschieten doet, of mondharmonica speelt in een sixties-band. Maar misschien valt zo iemand eerder in de prijzen in de nieuwe categorie Vertegenwoordiger “Understanding Society”.

Erg leuk is verder de categorie Beste gebruik van elektronische middelen. Wil je daarin scoren dan moet je wat meer doen dan alleen gebruikmaken van een microfoon, lijkt me. Leuke filmpjes laten zien? Kennisclips, heet dat tegenwoordig, met jezelf in de hoofdrol – of zou je ook iemand kunnen inhuren? Jandino Asporaat schijnt het heel goed te doen. Of scoor je in deze categorie als je studenten met hun mobieltje laat reageren op een stelling? Bent u voor de doodstraf, sms dan ‘ja’; bent u tegen, dan ‘nee’. Zou een volautomatische rolstoel trouwens ook een elektronisch middel zijn? En een scootmobiel?

Met enige huiver las ik ten slotte dat er ook een categorie Meest waardevolle colleges is. Ik vrees dat het merendeel der studenten een college pas echt waardevol vindt als de docent op duidelijke wijze de hoofdlijnen van de verplichte studiestof weergeeft. Met andere woorden: als hij aangeeft wat van deze stof echt belangrijk is en wat niet. Ofwel: als hij zich beperkt tot datgene wat gekend moet worden op het tentamen. Liefst aan de hand van een duidelijk uitgewerkt voorbeeldtentamen.

In de loop der jaren heb ik tal van eerste prijzen in ontvangst mogen nemen– zo veel dat ik al lang niet meer aan deze verkiezingen mee durf te doen. Ook niet omdat ik geen blijf meer wist met alle oorkonden en eerbewijzen, pennen- en pannensets, wisselbekers, koffiebekers en andere kostbare kleinoden. Om nog maar te zwijgen van de dankwoorden die ik elk jaar weer moest verzinnen bij elke prijs die ik in ontvangst mocht nemen. “Ja, ik ben heel blij dat ik deze prijs weer eens heb gewonnen, de zesde keer alweer, en ik dank alle studenten die op mij hebben gestemd, en natuurlijk al mijn collega’s die door hun wijze van collegegeven mij in staat hebben gesteld deze prijs te winnen.”

Maar nu de verkiezingen weer voor de deur staan begint het toch wel een beetje te kriebelen. Het bloed kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan. Toch jammer dat ik niet meer meedoe, het lijkt me ontzettend leuk om zo’n rare eerste prijs te winnen. En dan een toepasselijk dankwoord verzinnen. “Ja mensen, ik ben nu eenmaal erg fascinerend. En ook erg toegankelijk. Jaja, ik ben me er eentje!”

_Advertentie.