Broers volgt het EK #5

Ik had me gisteren helemaal in het oranje gehuld want de wedstrijd Duitsland-Polen werd gefloten door de Nederlandse scheidsrechter Björn Kuipers. En wat floot de man geweldig! Wat een timing, wat een souplesse, wat een blaaskracht! Wat een fraaie harmonie der noten! Zelden is een wedstrijd zo mooi gefloten als gisteren.

Ik was natuurlijk voor Polen, want daar voetbalt de Ajax-spits Milic, dus die hoort een beetje bij Nederland. Ook komen er steeds meer Polen in ons land wonen, dat telt toch ook mee. Bij mij in de buurt wonen bijvoorbeeld twee Polen op kamers. Kortom, redenen genoeg om voor Polen te zijn. Ze hebben ook een goed elftal, goed georganiseerd en mooi uitgebalanceerd, met Noordpolen en Zuidpolen. Met een sterk middenveld als as tussen aanval en verdediging, de zogeheten Poolas. En met een echte sterspeler, Lewandowski, de Poolster. Ik vond ze gisteren ook beter dan de Duitsers, nou ja, niet heel veel beter, maar ik gunde ze de overwinning. Maar dat zat er niet in. Sterker nog, naarmate de wedstrijd het eindsignaal naderde begon ik te vrezen dat de Duitsers in de slotminuten alsnog een doelpunt zouden scoren. Want zo zijn ze wel, onze oosterburen, ze geven nooit op, ze blijven maar rennen, ze gaan door tot het bittere einde. Van Duitsers heb je pas gewonnen als ze in de bus zitten, zo gaat het gezegde. Niet dat de Polen wonnen, maar de Duitsers uiteindelijk ook niet. Het eindsignaal klonk – schitterend gefloten door Björn! Wat mij betreft het verlossende eindsignaal, want een wedstrijd waarin niet wordt gescoord vind ik toch wel een beetje erg saai. De camera deed nog wel alle moeite om de wedstrijd op te leuken door Joachim Löw in beeld te brengen, om te kijken of de Duitse coach weer zijn hand in zijn broek zou steken en dan aan zijn vingers zou ruiken. Kennelijk om even wat Löwenbräu op te snuiven. Maar nee, deze keer hield hij zich in. Zeker bang de zak te krijgen.

_Advertentie.