De interessante vraag is: hoe kan het dat sommige bestuurders denken dat ze kunnen wegkomen met liegen, terwijl ‘wij’, gewone leugenaars, voorzichtiger zijn en alleen al daarom minder liegen. Die vraag brengt ons bij institututies en hun disciplinerende karakter. Bijna 100 jaar geleden plaatste Max Weber het probleem van de frauduleuze bestuurder hoog op de agenda. Zijn antwoord hierop was bureaucratie: politici hebben een tegenmacht nodig en de bureaucratie kan die vormen, mits deze bestaat uit zelfstandig en langzaam werkende, eigenwijze experts die gehoorzamen; maar binnen grenzen. Uiteindelijk dienen de bureacratische experts de publieke zaak en niet de politici.
Om de ambtelijke experts te beschermen, zou het moeilijk moeten zijn hen te ontslaan. Anders zouden ze hun onafhankelijkheid verliezen. Webers bureaucratiemodel wordt steeds meer verlaten. Ambtenaren hebben geen status aparte meer. Het zijn steeds meer roulerende non-experts, die louter en alleen in dienst staan van de politiek. In die situatie is het wachten op de volgende Tichelaar