Even wennen: docenten gaan over tot online colleges
Doordat de universiteit haar deuren grotendeels heeft gesloten vanwege het coronavirus, vinden er geen fysieke colleges meer plaats. Studenten zijn daarom aangewezen op online colleges van docenten. De vraag is: hoe gaan de TiU-docenten om met deze digitale omschakeling?
De thuiswerkplek van Monica Meijsing
Niet alleen voor studenten is het een onwennige periode, maar zeker ook voor de docenten. Van hen wordt namelijk verwacht dat ze hun colleges zoveel mogelijk online gaan aanbieden. Voor de een betekent dit het betreden van onbekend digitaal terrein, voor de ander is het een tweede natuur. Twee docenten over hun ervaringen tot nu toe.
“In het begin vond ik een aantal dingen wel lastig, helemaal omdat ik nog nooit een videocollege had gemaakt. Ik moest dus volledig zien uit te vinden hoe het precies werkt,” zegt Monica Meijsing, docente Philosophy of Mind. “Na de eerste keer opnemen wist ik echter hoe het moest en nu is het prima te doen.”
Voor Kenny Meesters, docent Management and Information Systems, valt de overgang naar online colleges wel mee: “Onze colleges werden altijd al opgenomen, dus ik ben het wel gewend. Daarnaast sluit ons vak hier natuurlijk naadloos op aan.” Meesters gebruikt voor zijn online colleges een mengeling van verschillende tools en laat de vorm van zijn online colleges afhangen van het doel van het college. “Zo gebruik ik voor interactieve werkcolleges een ander programma dan voor grote hoorcolleges. Vanochtend heb ik zelfs een hoorcollege via YouTube opgenomen.”
Meijsing maakt een zogenaamde talking head waardoor zij mee kan praten met haar powerpointslides. Hierdoor ervaart ze echter een gebrek aan interactie: “Het leeft niet. Ik zit tegen een scherm te praten in plaats van tegen mensen. Bovendien mis ik de discussies enorm, evenals de flauwe opmerkingen tussendoor.” Hier is Meesters het mee eens: “Je wilt zien of de boodschap overkomt op de student of dat de student afhaakt.”
Het online domein van Kenny Meesters
Het enige voordeel van online lesgeven dat Meijsing kan bedenken is dat ze hierdoor tijdswinst boekt, want ze hoeft nu niet meer vanuit haar woonplaats Nijmegen naar Tilburg te komen. Desondanks zou ze nooit willen dat dit de normale manier van college geven wordt. “Het is fantastisch dat deze mogelijkheid er is en hierdoor het onderwijs redelijk door kan gaan, maar ik merk dat het absoluut geen volwaardig alternatief is voor echte interactie.”
Bij Meesters valt iets meer optimisme te bespeuren: “Het is denk ik een ideale mogelijkheid om eens te reflecteren op de huidige inrichting van de universiteit. Never waste a good crisis, toch?” Volgens Meesters moeten we kijken naar nieuwe mogelijkheden van onderwijs in plaats van te repliceren wat we al deden. “Het is goed om nu te kijken wat we wel en niet online kunnen én willen doen”. De techniek an sich zal dus niet zozeer de uitdaging worden, maar eerder de mate waarin we die willen omarmen.
Advertentie.
