Mijn conditie

Een goede vriendin van mij zei mij laatst dat ik eens iets aan mijn conditie moest doen. Niet begrijpend heb ik haar toen aangekeken. Hoezo, iets aan mijn conditie doen? Dat kan helemaal niet want ik heb geen conditie. Maar dat was nu juist het punt. Ik moest zorgen dat ik eindelijk eens wat conditie kreeg, ik moest daar aan gaan werken, via conditietraining. Gatver. Conditietraining. Zeker urenlang door een of ander eng bos hollen, in een idioot trainingspak, met een zweetband om mijn hoofd. Of van die nare oefeningen doen, op apparaten en machines waar de Spaanse Inquisitie heel blij mee zou zijn geweest. Niets voor mij. Maar ik bleek volstrekt achterhaalde ideeën op dit gebied te hebben. Het hoefde allemaal niet zo naargeestig te zijn. Conditietraining kon juist ook heel leuk zijn, beweerde mijn goede vriendin. Deze vorm van zelfpijniging kon namelijk heel goed worden gecombineerd met dansen. Daarvoor waren allerlei soorten work outs bedacht; ik hoefde maar te kiezen.

Conditietraining gecombineerd met dansen… Mijn belangstelling was gewekt, want ik ben altijd een fanatiek liefhebber van de dans geweest. Aanvankelijk ging mijn voorkeur uit naar het stijldansen en ballroom dansen. Ik heb hier zelfs enkele lessen in gehad. Ik kwam uit in de vedergewichtklasse en ik had professionele dansschoenen aan en een mooi zwart pak met een rugnummer. Ik was rugnummer dertien. De cursus was niet zo’n succes. Steeds meer van de andere deelnemers waren wegens onvoorziene omstandigheden verhinderd op de wekelijkse dansavond. Ik kreeg mijn inschrijvingsgeld terug als ik ermee op zou houden. Daarna heb ik ook nog even aan break dance gedaan, maar omdat ik van alles brak (armen, benen, harten) ben ik ook van die cursus verwijderd.

Maar hier lagen dus nieuwe mogelijkheden voor mij, waarbij ik al dansend ook nog eens aan mijn conditie kon werken, en gezondheid zou opdoen en een mooier figuur en een beter humeur. De vraag was alleen voor welke vorm van work out ik zou kiezen, want het aanbod aan dwaasheden was enorm. Zo heb ik bijvoorbeeld een andere goede vriendin die aan zumba doet. Dat is een fitnessprogramma waarin conditietraining wordt gecombineerd met Latijns-Amerikaans dansen. Dacht ik. Het kan ook tapdansen zijn. Of lapdance, dat weet ik niet meer precies. Ik droom altijd een beetje weg als ze tegen me praat. Weer een andere goede vriendin doet aan dance combat (een combinatie van dansen en het toebrengen van dodelijke verwondingen aan andere dansers en/of toeschouwers) en dance jam (een combinatie van dansen en het gooien met confituur). En dan schijn je ook nog dingen als body pump (muziekaal ondersteund gewichtheffen) en body attack (een mix van muziek, aerobic en pistoolschieten) te hebben, die allemaal bijdragen aan de conditie en gezondheid van de overlevende deelnemers.

En zo zullen er ongetwijfeld nog wel meer van dergelijke combinaties zijn. Zelf heb ik uiteindelijk gekozen voor het allernieuwste fitnessprogramma op dit gebied: een combinatie van conditietraining en sint-vitusdansen, waarbij de fysieke aspecten van deze klassieke dansvorm (ongecoördineerd bewegen, morsen en knoeien, gekke gezichten trekken) worden omgezet in harmonieuze ritmische bewegingen. Echt iets voor mij. Ik kreeg tevens een gratis proefles blade jumping aangeboden, een combinatie van trampolinespringen en degenslikken. Zijn er al veel deelnemers? vroeg ik de juffrouw van de inschrijvingen. U bent de eerste, antwoordde zij.

_Advertentie.