Recensie: Stukafest

Wat krijg je als je een band als Daybroke op Stukafest programmeert? Een uitverkocht optreden is gegarandeerd. Terecht, want de 4 heren die al verschillende keren op TMF en 3FM voorbij kwamen, zetten een zeer goede show neer.

“Kom iets dichterbij”, grapt zanger Tom Sikkers voordat hij de eerste tonen inzet. “Oh, nee kan niet.” Dat klopt, want de circa 30 vierkante meter grote studentenkamer van gastheer Martijn is met vier artiesten, vier boxen, andere apparatuur en dertig gasten afgeladen vol. “Hebben jullie je oordopjes bij je”, vraagt Sikkers. “Nee, wij wel.” Het was geen overbodige luxe geweest, want de band (naast Sikkers bestaande uit Jaap van der Heijden, Jesse Klaasse en Kasper van der Voort) maakt een flinke bak herrie.

Een puike bak dan wel, want met het optreden is niets mis. Wel moeten de heren even wennen aan de beperkte ruimte die ze hebben. Flink rondspringen is er niet bij, een bijna botsing met een kastje is onvermijdelijk. Of de buren zo blij zijn met het snoeiharde lawaai is maar de vraag, maar volgens kamerbewoner Martijn is er maar een klacht binnengekomen.

Tijdens het spelen van hun laatste hit Sabotage knallen de bandleden het gips bijna van de muren, maar ook met hun eigen versie van ‘Only happy when it rains’, krijgen ze het publiek aan het dansen.

Als de bandleden na een half uur spelen hun gitaren op willen ruimen, ontstaat dan ook een kleine opstand onder het publiek. “We want more”, schalt het. Een extra lied is niet genoeg. “Zijn jullie moe?” wordt de band uitgedaagd, waarna nog maar een liedje wordt ingezet. “Wij vonden t echt een vette avond, herrie maken op de vierkante meter.” Zo laat de band even later via Twitter weten. Hopelijk volgend jaar weer dan?

Optreden Sellerie

Improvisatie. Dat is waar Roemer van der Steeg  en Tim Zeegers goed in zijn. Speciaal voor Stukafest verlieten de twee artiesten tijdelijk hun vaste improvisatiecabaretgroep Op Sterk Water en werd het gelegenheidsduo Sellerie opgericht. Het publiek staat centraal in de show met Van der Steeg op de piano en Zeegers als zanger/improvisator.

Alleen jammer dat het publiek nogal tam is, deze avond. Daardoor komen de kunsten van het duo niet helemaal uit de verf. Want met de opera ‘Vallen doe je om weer te leren op te staan’ die Zeegers ten gehore brengt, is muzikaal helemaal niets mis. Misschien komt het omdat Zeegers toch (onbewust) een beetje een afstandelijke houding aanneemt, dat kan en moet verbeteren. Cabaretiers horen warmte uit te stralen.

Andere onderdelen van het optreden: een lied in het Nederlands, afgewisseld met een niet-bestaande taal, een lied over hoogleraren, een carnavalslied en een flirt met een meisje uit het publiek.

Optreden Kersentuin

Het publiek kwam eigenlijk voor een theaterstuk over Meneer Olislagers. Jammer dan, dat stuk ging volgens de acteurs Jilles Flinterman en Nasja Covers niet door omdat een van de  castleden niet op kwam dagen. Onzin natuurlijk, maar als alternatief werd een puik staaltje ander theater voorgeschoteld. Mwah, theater. Meer cabaret eigenlijk. Covers brengt op haar piano een poëtisch lied over vrouwenemoties met liederlijke teksten als ‘was ik maar zo’n meisje, zo stil en gracieus.’ Flinterman vindt haar zangkunsten echter maar niets en onderbreekt haar verschillende keren op hilarische wijze. Een ander succesnummer: ‘de club van eenzame mensen.’ [MW]

_Advertentie.