Opinie:provinciaal landschap

Opinie, Harry Verbon

Twintig jaar geleden verhuisden wij naar Brabant. Wij moesten erg wennen aan het landschap hier, gewend als wij waren aan polders met sloten, vaarten, meren en fietspontjes. In het gebied ten zuiden van Tilburg waar wij op zondag geregeld rond fietsten met de kindertjes was echter geen water te bekennen.
Ook vrijwel geen dieren trouwens. Wel weilanden met houtbosjes aan de einder. Het duurt even, maar uiteindelijk zie je ook daar de schoonheid van in. Zo had Van Gogh het Brabants landschap toch ook gezien eind 19e eeuw. Alleen was er toen geen intensieve veeteelt. Wij zagen in de loop der tijd steeds meer stallen verrijzen in het eerst nog voornamelijk lege landschap. In de locatie van die stallen zag ik geen enkel systeem. Alsof iemand met pijltjes op de kaart van Brabant had gegooid en besloten had: daar komt weer een stal. Of er nu horizonvervuiling van zou komen, of niet. Van landbouwontwikkelingsgebieden had ik nog nooit gehoord. Ik fietste gewoon met mijn gezinnetje over het Brabantse land en zag steeds meer en steeds grotere stallen. Wat doe je dan als verontruste burger? Niets, want je weet niet of jij de enige bent die er last van heeft. Misschien ben je wel gewoon een oude zeur aan het worden die zijn houtbosjes aan de einder wil blijven zien en niet met de tijd mee wil gaan. Maar toen, een paar jaar geleden, bleken er overal in onze provincie bezwaren te bestaan tegen de bouw van alsmaar meer stallen voor de intensieve veeteelt. Zo was er een petitie van Dorien Pessers en Hugues Boekraad tegen de megastallen. Ook in de provinciale staten begonnen er discussies te ontstaan die tot op de dag van vandaag doorgaan. De lezers van deze krant hebben dat allemaal kunnen bijhouden. De intensieve veeteelt blijkt niet alleen slecht te zijn voor het Brabants landschap, maar ook te leiden tot milieuvervuiling, een gevaar te zijn voor de volksgezondheid, slecht te zijn voor het dierenwelzijn. Zelfs is het twijfelachtig of deze bedrijfstak per saldo een positieve bijdrage levert aan ons provinciale product. Ondanks dat gaat de bouw van stallen, in ieder geval langs mijn fietsroute, onverminderd door. De provinciale politiek is daar uiteindelijk verantwoordelijk voor. Een meerderheid in de Provinciale Staten zou immers uitbreiding van bedrijven tegen kunnen gaan. Gelukkig kan de kiezer bij de verkiezingen voor de Provinciale Staten van volgende week het stemgedrag van de politieke partijen over dit onderwerp mee laten wegen. Het is mij in ieder geval duidelijk wat ik niet moet stemmen om te voorkomen dat het gebied waar wij vroeger met onze kindertjes fietsten helemaal het aanzien van een industrieterrein krijgt. U moet het natuurlijk helemaal zelf weten wat uw gewenste voorkeur van de samenstelling van de Provinciale Staten is, maar bij mij is die gewenste samenstelling in ieder geval niet strijdig met de door mij gewenste samenstelling van de Eerste Kamer.

Harrie Verbon is hoogleraar Openbare Financiën aan de UvT belicht maandelijks een actuele zaak in het Brabants Dagblad.