Recensie: Haantjes blinkt uit in zelfspot
De lovende recensies in De Volkskrant en NRC Next over Haantjes van Kluun brachten een hoop stress in literair Nederland. Kluun, dat was toch die lectuurschrijver met dat sneue verhaaltje over zijn seksuele escapades tijdens het ziekbed van zijn terminaal zieke vrouw? ’Hoogstaand amusement’, vond de Volkskrant, ‘onmiskenbaar grappig’, oordeelde NRC Next. What happened?
Het nieuwe boek Haantjes van Kluun gaat over twee snelle reclamejongens die geld willen maken tijdens de Gay Games in 1998. Met dank aan bevriende fitnessnicht ‘Charles’ ontwikkelen ze een gelikt marketingconcept: de Gay Flags ®. Hoewel zelf overtuigd van hun eigen briljantheid – het rood in alle wereldvlaggen vervangen door knalroze – blijkt al snel dat het plan gedoemd is te mislukken. De twee krijgen de vlaggen aan de straatstenen niet kwijt en eindigen ‘met wat fiscale trucs’ op een verlies van vijftigduizend.
Toegegeven, het verhaal is dunnetjes. Feitelijk speelt er weinig meer dan een zakelijk fiasco, al probeert Kluun er nog gelaagdheid in te brengen door de beslommeringen van zijn jonge gezin ten tonele te voeren. En toch is Haantjes een verrukkelijk boek om te lezen. Korte krachtige hoofdstukjes, bruisende dialogen en een hoop yuppenspreektaal. Maar het is vooral de enorme portie zelfspot die werkt. ‘Gemaakt door’ wordt ‘powered by’, de secretaresse wordt research executive. De wereld die Kluun schetst is er een van gebakken macholucht die hij op geniale wijze overbrengt.
‘We waren meesters in het verkopen van verpakte stront’, schrijft Kluun. En hoewel ook Haantjes, net als Kluuns eerdere werken, weer met veel uiterlijkheden werd gelanceerd, dat is het zeker niet.
