Red het milieu (Of niet!)

“Ik denk dat de belangrijkste tip luidt: ‘Don’t try too hard’”, zei Bart, onze Will Smith in ‘Hitch’, de marketingstudent die we hadden ingehuurd om onze vereniging aantrekkelijker en sexyer te maken, “Dus als jullie het milieu willen redden, zul je allereerst moeten doen alsof het milieu je niks kan schelen.”
“Niks schelen?” Benjamin veerde overeind. “Maar het milieu is hartstikke belangrijk, man!”
“Ja, maar van zo’n reactie schrikken de mensen”, zei Bart, “Het is niet langer cool om ergens helemaal voor te gaan. Dat komt eerder wanhopig en vreselijk naïef over. Afstandelijke ironie, that’s where it’s at. In deze informatiemaatschappij gaat alles bovendien zo snel voorbij dat je één sterke ‘hook’ nodig hebt om mensen binnen te halen, en dat je niet moet lopen zwaaien met een handboek vol idealen, met grondstellingen, met een plan van aanpak. Jullie moeten minder warm worden van het milieu.”
Het bestuur van De Club van Rome hoorde zijn verhaal verbijsterd aan. Hier werden ogen geopend. Barts tips klonken eigenlijk bijzonder logisch.
“Dus een nieuwe slogan voor jullie vereniging zou kunnen zijn: ‘Het milieu, dat redden we misschien ook nog wel een keer’, of ‘Het gat in ozonlaag: Bestaat dat nog?’ En die Greenpeace-shirts die jullie dragen, dat kan dus echt niet! Als je toch een shirt wilt dragen, moet je eigenlijk meteen zo over de top gaan dat het weer ironisch wordt. Bijvoorbeeld een zeehond die met een machinegeweer op pelsjagers schiet en ze vervolgens vilt.”
Benjamin staarde hem vol afgrijzen aan. “Dit druist in tegen alles waar wij voor staan.”
“Precíes!”, zei Bart slim, “Dáárom hebben jullie zo weinig leden. Omdat jullie staan waar jullie voor staan. Een grondige herevaluatie is aangeraden. Veel succes ermee.”
Hij zette zijn zonnebril op en verdween de gang op, waar horden knappe vrouwen op hem stonden te wachten.

*

Dus startten we een nieuwe ledenwervingscampagne. Op onze deur hingen we een poster met de boodschap

‘Red het milieu!
Of niet
(Wat kan het ons schelen?)’

met daaronder een afbeelding van een mannetje dat een neutrale houding aannam ten opzichte van een boom. Onze collegepraatjes bestonden uit weinig meer dan een sheet met een verhaal vol spelfouten die zonder verdere toelichting op de projector werd gekwakt. Bij het flyeren lieten we de hele stapels flyers op de grond slingeren, in de hoop dat studenten er uit zichzelf op zouden stuiten.

Binnen een week hadden we meer dan twintig nieuwe aanmeldingen.

De Club van Rome wordt gevormd door een vijftal idealisten dat – met wisselend succes – duurzaamheid op de campus promoot.