Een week ‘unplugged’
“Voor deze module ga je een korte documentaire over een zelfgekozen onderwerp van hooguit tien minuten maken. Het is voor een documentaire van belang dat er een verhaal inzit. Een journey.”
Juist. Een onderwerp kiezen. Dat is altijd makkelijker gezegd dat gedaan. Zeker als het over alles mag gaan, weet ik totaal niet waar ik het over moet hebben. Maar uiteindelijk had ik het dan: ik zou een documentaire gaan maken over onze ‘connected society’ en daarvoor zeven dagen zonder elektronische communicatiemiddelen leven.
Het idee kwam na het lezen van een onderzoek waarin studenten werd gevraagd een dag zonder media te leven. Dus geen mobiele telefoon, internet, televisie, muziek, video games etcetera. Vier van de vijf studenten ervoer hierbij al fysieke en mentale stress, extreme isolatie en paniek. Belachelijk, vond ik zo. Ik bedoel: we hebben het hier over luttige vierentwintig uur. Hoe moeilijk kon dat nou wezen? Ik zou er dus een schepje bovenop doen: niet één, maar zeven dagen. Het enige wat ik kon doen, was gebruik maken van Word en software zoals Photoshop op mijn laptop (deadlines maken zich nou eenmaal niet vanzelf af). Mijn mobiele telefoon hield ik alleen voor noodgevallen, maar bellen en sms’en (of deze lezen) mocht niet.
Ik en mijn documentaire-ideeën. Ik had het gewoon over zwervers of straatartiesten kunnen doen, maar nee, ik moest zo nodig mezelf een uitdaging geven door me zeven dagen van de media af te zonderen. Unplugging myself from the world. Een week moest te doen zijn, vond ik zelf.
Ik kan je vertellen dat dat behoorlijk tegenvalt. Even Facebook of mijn email checken was er niet meer bij. En wat doe je dan om een pauze te houden van je studie? Tja, niet zo veel, dus dan werk je maar gewoon door (wel goed voor je productiviteit dus, wellicht een tip voor tentamenperiodes). Strijken is gewoonlijk al vreselijk saai, maar zonder muziek is het helemaal niet te doen. Op dag twee begon ik al in mijn hoofd te zingen. Even sms’en om iets af te spreken was ook niet meer mogelijk en zo maakte ik voor het eerst in mijn leven gebruik van een telefooncel (bestaan die in Nederland eigenlijk nog wel?). Vijf minuten heb ik erover gedaan voordat ik de andere persoon aan de lijn had. De telefooncel had het niet zo op twee pondmunten blijkt uit nader onderzoek. Een boek van 300 pagina’s had ik binnen vier dagen uit met alleen het lezen in de tube. Met vrienden ging ik pannenkoeken bakken of een potje Rummikub spelen. En elke dag praatte ik ook nog vrolijk tegen mezelf voor een videodagboek. Je maakt wat mee als je een week de media vaarwel zegt.
Ik kan je inmiddels vertellen dat ik mijn zeven dagen zonder media overleefd heb. Overleefd ja, ik ben immers een digitale media student en de media afzweren is dus niet appeltje, eitje. Mocht je dit allemaal nou zwaar overdreven vinden, dan daag ik je uit om eens hetzelfde te doen. Misschien niet zo handig met de kerst, maar voor in het nieuwe jaar. Als goed voornemen bijvoorbeeld.
Desiree van der Heiden (21) studeerde van 2008 tot 2011 Communicatie- en Informatiewetenschappen, richting Bedrijfscommunicatie en Digitale Media, aan Tilburg University. Momenteel volgt ze de Master Digital Media in Londen en blogt zij hierover voor Univers.
