Stemmingmakerij: Deel 2
Afgelopen week waren de verkiezingen voor Universiteitsraad en Faculteitsraad. Daar hebt u al menig artikel, positief en negatief, over kunnen lezen. Maar gezien de tijd die er ingestoken wordt, zijn de verkiezingen blijkbaar heel belangrijk. Dus ik wijd er ook wat woorden aan.
Die verkiezingen hebben mij aan het denken gezet. Want waar was dit hele circus nu voor nodig? Waarom zijn er weer duizenden bomen doodgegaan door al dat uitgedeelde reclamepapier? De oplages van de Quest en de Elsevier zijn verdrievoudigd en Brabant Water heeft het nog nooit zo druk gehad.
Toen ik over de campus liep, werd ik aangesproken door dat reclamevolk. En toen stelde ik bovenstaande vraag aan een fractievoorzitter (vanwege privacy houden we het algemeen). Na wat doorvragen en moeilijk doen kwam het antwoord: Of nou SAM of Front met 9 zetels in de U-raad zit, maakt geen snars uit. Dit verhoogt alleen de productiviteit. Overigens, maar vijf studenten hadden vragen gesteld over het verkiezingsprogramma. VIJF! Op 13.000 studenten. Het percentage stemmers van dit jaar is overigens wel fenomenaal *kuch*.
Volledig ontdaan als ik was, liep ik verdoofd verder. Ik ben dus een week lang lastig gevallen voor niets. U bent een week lang lastig gevallen voor niets. Alleen maar omdat de studentenfracties anders niet genoeg gemotiveerd zijn. En dat gaat de student dan vertegenwoordigen. Hoewel, daarmee zijn ze wel net zoals ‘echte’ studenten.
Misschien ben ik wel een jonge zeur en moet ik niet zo moeilijk doen. Want de ‘Dag van de actieve Student’ hebben we ten slotte wel aan de studentenfracties te danken. Waarschijnlijk komen daar dit jaar wel vijf studenten op af. Zouden ze de verkiezingsprogramma’s nog kennen?
