Recensie: the Avengers
Bijna vier jaar heb ik moeten wachten op the Avengers. In die vier jaar heb ik plichtsgetrouw alle origin stories bekeken. Sommige films waren goed (Iron Man), andere minder (Captain America). Ik kon niet wachten op de apotheose.
The Avengers: de smeltkroes waarin al deze superhelden samen gebracht werden. Een sociaal experiment: zet de krachtigste individuen op aarde bij elkaar en kijk of ze een hecht team kunnen vormen dat de wereld kan redden. Maar is de film vier jaar wachten waard?
De film beschikt in ieder geval over een sterrencast. Een korte bloemlezing voor de oningewijden. Iron man (Downey Jr.): supergenie en miljardair in metalen pak. The Hulk (Ruffalo): supergenie met groene alterego in paarse broek. Black Widow (Johansson): stoeipoes in zwarte spandex. Thor (Chris Hemsworth): Noorse halfgod met bliksemhamer. Captain America (Chris Evans): supersoldaat met schild en nationalistische trekjes. De leider van dit zooitje ongeregeld is Director Fury (Samuel L. Jackson), superspion met ooglap die iets te veel aan Shaft doet denken. Laten we Hawkeye niet vergeten. Of eigenlijk liever wel. Enfin, Hawkeye (Jermey Renner): triest bijrolfiguur met pijl en boog.
Wie twee uur lang orgastisch geweld verwacht, komt bedrogen uit. Eerst moet het team verzameld worden en er zijn nog wat intriges die opgelost moeten worden. Dit gemêleerde gezelschap neemt het in de eerste helft van de film voornamenlijk tegen elkaar op in een puberale wedstrijd ‘wie kan het verste pissen.’ Dit leidt tot wat onderlinge knokpartijtjes en grappige, flauwe ruzies. Wanneer de aimabele agent Coulson door Loki gedood wordt, zetten de Avengers de geschillen overboord en gaan ze gezamenlijk achter de boeven aan.
De symbolische slechterik is Loki (Tom Hiddleston), de broer van Thor. Deze Noorse halfgod is geadopteerd en worstelt al zijn hele leven met daddy issues: het ultieme excuus om een wereldoorlog te ontketenen en daarna over de smeulende resten te heersen. Loki voert een leger van robothagedissen aan. Dit leger moet vanuit een andere dimensie komen. Daarvoor heeft Loki de Tesseract nodig, een kubus met onbegrensde krachten. De kubus kan een interdimensionaal portaal openen, waardoor het leger naar binnen kan stromen. Aan de Avengers de taak om dit te voorkomen, en ervoor te zorgen dat de aarde niet onder buitenaardse heerschappij valt.
Uiteraard lukt het Loki om het portaal open te zetten. Quelle surprise. De Avengers zetten er gezamenlijk de schouders onder en dan begint de film pas echt. Boven Manhattan wordt het portaal geopend, en de daaropvolgende oorlog vult makkelijk een uur van de film.
Robert Downey Jr. en Mark Ruffalo stelen de show. De twee supergenieën vinden elkaar in het lab en ook hun alterego’s overtuigen in de actie scènes. Hawkeye komt in de actiescènes iets meer tot zijn recht: voor de rest was zijn optreden bedroevend. Ook Johansson komt niet echt over, ze is meer eyecandy dan een echte superheld. Ze levert geen substantiële bijdrage op haar strakke spandex pak na. Captain America krijgt een leidersrol toegediend in de schermutseling maar overtuigt niet en wordt zelfs overschaduwd door Iron Man. Wanneer stapt Cap over zijn schaduw heen?
De actiescènes zijn heerlijk over de top, maar het ontbreekt ook niet aan dramatiek. Ik heb met een brede glimlach de tweede helft van de film bekeken. De film komt wat traag op gang: de eerste helft is meer een achtergrondverhaal voor de fans, zonder al te veel bombastische actie. De tweede helft is smaakvol geweld met uitstekende dynamiek tussen de hoofdrolspelers. Vermakelijke film.
