Dubieus deurbeleid

Als eerste jaarstudent wil je graag naar een kroeg waar je met al je vrienden en vriendinnen toegelaten wordt. Dan moet het niet uitmaken of er een vriend of vriendin met een kleurtje bij zit, of dat je je haar niet volgens de ‘regels’ in model hebt gebracht. Toch vreemd, die regels waarbij een tattoo, oorbel, piercing betekenen dat je de toegang wordt geweigerd.  Officieel is er in de Tilburgse binnenstad geen discriminatie, maar tijdens het benoemen van de beste studentenkroeg van Tilburg stuitte Univers op dubieus deurbeleid. Hieronder het artikel zoals het in de Uitgids gepubliceerd is.

Gefeliciteerd! Studio is de beste studentenkroeg van 2012. In onze Uitgids komt de kroeg in Korte Heuvel het beste uit de bus. De gezelligheid, gevarieerd publiek, snelle service, maar ook de hygiëne spreken bij Studio aan. Om tot deze conclusie te komen hebben we heel wat onderzoekswerk van het aller-vervelendste soort moeten verrichten. Nummer twee is Brandpunt en nummer drie wordt Bolle. En één kroeg donderde uit de top vanwege haar dubieuze deurbeleid.

Hoe verkiezen we de beste studentenkroeg?

In juni gaan er negen respondenten -uit de doelgroep, met horecakennis- op stap en beoordelen veertig studentenkroegen in Tilburg. De vier beste kroegen krijgen bezoek van onze mystery guest: een kwaliteitscontroleur horeca. Zijn onderzoeksbevindingen staan hieronder. Vervolgens bezoeken we de beste kroegen opnieuw, nu met een panel van vier mensen. Dat gebeurt begin augustus. Zij benoemen samen met de kwaliteitscontroleur de beste studentenkroeg.

Op stap

Het zware keuringswerk wordt gedaan door een gemengde crew: 2 mannen, 2 vrouwen. Om Tilburgse kroegvoorkeuren te omzeilen twee van buiten, één uit Utrecht en één uit Castricum. We hebben twee achttienjarigen, want we willen zeker weten dat de kroeg die er als beste uitkomt, een kroeg is waar onze eerstejaars terecht kunnen. Op naar de vier beste studentenkroegen van Tilburg: Brandpunt, Bolle, Philip en Studio.

Bolle

Om half 11 komen we bij Bolle aan, het is mooi weer en het terras zit dus vol, met geschat driekwart student. De ober is duidelijk nog in zijn puppytraining, hij brengt ons onzeker schuifelend het bier. De jonge hond wordt  bijgestaan door een struise blonde dame, die alles op het terras scherp onder controle heeft. Drank staat binnen vijf minuten voor onze neus. Bier en rosé zijn goed koud, en de sfeer op het terras is okay. Er zitten wat mannen met een luier om hun hoofd en vrouwen met afwasborstels in hun haar. Maar beide vrijgezellenparty’s zijn niet storend. Onze Castricumse Marieke vindt dat er veel Vera Moda meisjes zijn, te gewoon en te netjes. Binnen is het uitgestorven, behalve bij de dameswc’s. Daar staat om 12 uur ‘s nachts al een rij voor. De muziek is zoals de Vera Moda meisjes, op zich okay, maar niet spannend. We blijven niet.

Brandpunt

Bij Brandpunt is het al wel feest. Veel testosteron binnen, we vragen ons af of die brede schouders wel tot studenten behoren. De sfeer zit er goed in, mede dankzij de DJ, die draait echte boute muziek. Guus Meeuwis en andere Nederlandstalige rommel wordt heftig meegebruld. Drinken is moeilijker, om een biertje moet je vechten en terwijl we Bart om bier sturen moeten we 10 minuten wachten tot hij terug komt. Ondertussen blijken er toch meer vrouwen te zijn, van snollig tot corporaal, of een combinatie ervan. Ook veel keus in mannen, er is zelfs een alternatieveling met een staartje. Hij checkt met een kennersgezicht alle vrouwen die langskomen.

Café Philip

Vrolijk lopen we bij Philip naar binnen, of toch niet. Onze Willem wordt tegengehouden, hij moet zijn ID laten zien, en hij wordt geweigerd omdat hij 18 is. De portier geeft aan dat in het weekend de leeftijdsgrens op 21 ligt. Dat is gek, want onze blonde Marieke, ook 18, is al binnen. We gaan naar buiten om te vergaderen. Terwijl we staan te overleggen wordt er een groep van 10 studenten tegenhouden: zes meiden, vier jongens. Voor de eerste keer op stap in Tilburg, ze studeren aan de Fontys in Breda. Ze hebben een kleurtje, maar zien er verder gewoon en keurig uit. Twee jongens moeten hun oorbellen uitdoen, wat beide meteen doen, ze laten hun ID zien, ook goed, allemaal boven de 21. Maar dan vindt de portier iets anders, er is er één met een tattoo-tje. De hele groep mag niet naar binnen. Binnen vijf minuten meldt een Pools paartje zich bij de portier, beiden oud genoeg. Ze mogen er niet in: want ze zijn geen Nederlandse studenten. En dat in onze internationale studentenstad!

We besluiten het comité op te splitsen. Bart gaat met Marieke (nog steeds 18 en blond) naar binnen, de twee anderen houden buiten de portiers van Philip in de gaten. Binnen blijkt zich een overwegend blank publiek zich te bevinden, er is nauwelijks iemand die een kleur heeft. Het vrouwelijk schoon ziet er jong uit, maar als Bart aan meiden vraagt hoe oud ze zijn, wordt hij naar buiten gebonjourd. Vanaf het terras aan de overkant sturen we nog een groepje jonge Hollandse jongens erop af, maar daar zijn ze heel consequent in, jongens van 18 jaar mogen er niet in. Meisjes wel.

Ondertussen zien we vanaf het terras hoe iedereen die donker is de toegang ontzegd wordt bij Philip. Bij navraag blijkt de weigering altijd te gaan over kleding, tattoo’s en sierraden. Na anderhalf uur gaan we weg.

Paul van Boxtel,  eigenaar van Philip,  geeft aan dat het absoluut niet het beleid van het café is. “Er is altijd een andere reden dan afkomst of kleur om iemand te weigeren. Onze enige reden is de sfeer, het vermoeden dat iemand binnen moeilijkheden gaat maken. Wij willen een gezellige veilige sfeer creëren.”  Op de site van Philip staat dat er mag worden geselecteerd op  kleding, haardracht een veelvoud van sierraden en tatoo’s, dan kan je toch iedereen weigeren?

Paul van Boxtel: “Horeca Nederland, gemeente Tilburg en de politie hebben samen huisregels opgesteld die Cafe Philip en de gehele horeca gebruiken. Alle horecagelegenheden gaan hierdoor grotendeels hetzelfde te werk omtrent het door hen opgestelde deurbeleid. Ze zijn erop gericht dat je altijd iemand kan weigeren.”

We leggen deze uitspraak voor aan de woordvoerder van de burgemeester: “De gemeente heeft inderdaad meegewerkt aan gezamenlijke huisregels voor de horeca, maar die zijn gericht op een veilige horeca, ze zijn er niet op gericht om mensen de toegang te kunnen weigeren. Deze huisregels gaan over drugsbezit, wapens etc. Ze zijn er niet op gericht om mensen op basis van uiterlijke kenmerken buiten te sluiten”.

Gekwetst

Gekleurde mensen die we verzochten om binnen te gaan bij Philip, weigerden allemaal. Ze gaven aan dat ze het al meerdere keren bij deze kroeg hadden geprobeerd, en geen zin hadden in een nieuwe poging. “Waarom zou ik me opnieuw laten kwetsen,” was hun vraag. Daarom moesten we onze toevlucht nemen tot observeren en vervolgens aan de mensen vragen waarom ze geweigerd werden. Aangifte wilde niemand doen: “dat kost een half uur en dat haalt niets uit.”

Studio

Geen enkele moeite om binnen te komen. Mooie hippe mensen in een leuke mix van kleuren en leeftijden. Iedereen van onze groep voelt zich thuis. Ik zie Turken en Antillianen, naast ons klinkt een Oostbloktaal. De sfeer is relaxed, de muziek ook. De DJ moet alleen nog leren dat je niet per se een hele discomix uit hoeft te draaien, daar wordt het publiek een beetje melig van. Het enige grote nadeel is de bierprijs: 2 euro 60 voor een glaasje Heineken is echt te veel.

Conclusie

Ons comité vindt de Studio verreweg de beste kroeg, alle vier voelen we ons hier thuis en we zouden er graag weer een avondje weer gaan stappen. De kwaliteitscontroleur is zeer tevreden over Studio. Daarna vonden we Brandpunt qua sfeer het meest aanspreken, ze moeten alleen eens zorgen dat je iets sneller bier kan bestellen. Als derde Bolle, een goede kroeg. Philip valt af,  vanwege discutabel deurbeleid. Bovendien zijn onze eerstejaars studenten 18 en een studentenkroeg waar geen jonge studenten in mogen, tja.