Opinie: Open brief aan de ‘2014-student’

Beste 2014 student, ga studeren en zeur niet! Werk jezelf de benen onder het lijf vandaan!

Het regeerakkoord van Rutte 2 zorgt voor een aantal veranderingen in het onderwijslandschap. Niet meteen, maar pas in 2014. Moord en brand wordt er geroepen. Op studerenmoetkunnen.nl wordt er met een suggestieve enquête gestuurd richting het op de brandstapel pinnen van het regeerakkoord. Zoals we heel vroeger deden met de heksen, met andere woorden met mensen en dingen die we niet begrijpen.

Hoezo zou je het sociaal leenstelsel niet kunnen uitleggen aan nieuwe studenten? Een uitleg zou de volgende kunnen zijn: De gemiddelde nieuwe student in 2014 is geboren tussen 1995 en 1998. Ze zijn opgegroeid in de gloriejaren van de Nederlandse economie. De ouders van deze studenten konden een tweede en misschien zelfs een derde hypotheek afsluiten, voor een nieuwe boot of gewoon voor de derde auto die vader altijd al had willen hebben. Daarin werd zoonlief op zaterdagochtend naar de plaatselijke voetbalclub gereden. Achterin, als een ware prins. Dochterlief werd in dezelfde auto naar haar streetdanceclubje gebracht. En opgehaald. De muziekles, zwemles, judoles, scouting, voorschoolse opvang, en naschoolse opvang waren de andere plaatsen waar de taxi werd voorgereden voor kindlief. Naast een drukke voltijdbaan waren de ouders het team wat het gezin draaiende bleef houden. Deze pluche generatie kinderen gaat dus over een paar jaar studeren.

Dachten ze! Dat zouden ze doen in de stad waar ze wilden, met volledige overheidssteun, zonder schulden, zonder te werken, en eigenlijk zonder te studeren. Maar vooral met veel niks doen, het liefst worden ze zoals vroeger opgehaald met een auto, die precies voor hun nieuwe studentenkamer stopt, de was is al gedaan, de afwas gedaan, de boeken gekocht, gelezen, en samengevat. Dat tentamen daar moeten ze toch zelf iets voor doen. Jeetje, daar moeten ze daadwerkelijk echt iets zelf doen. Wat druk hebben ze het daar dan mee. Nee, de pluchegeneratie moet onderhand eens het hand boven de hoofdjes weggehaald worden en op de eigen pootjes staan. Dat begint met studeren. Als je ergens anders wilt studeren dan in je eigen stad, dan neem je een bijbaan. Die ingecalculeerde studieschuld zou je voor lief moeten nemen als er minder belasting tegenover staat gedurende je gehele arbeidscarrière. Niet zeuren, doen!

Ga toch fietsen! Ga werken! Studeer! Dat doe je voor jezelf, daar mag je best zelf iets voor doen. Doe er vijftien jaar over, wat maakt het jou uit. Zolang je er maar voor werkt, er bij werkt en er iets van leert. Het blijven teren op je ouders is niet volwassen worden. Jezelf redzaam maken, in tegenstelling wat je ouders altijd verwaarloosd hebben, en slagen voor iets wat je zelf gepresteerd hebt is veel meer waard dan zeuren jezelf als slachtoffer zien.

Tim Staps (28) studeert CIW aan de UvT, woont op zichzelf en betaalt zijn studiekosten en alle overige kosten zelf.