De Google-bril is niet geil
Robert is een figuur uit mijn kennissenkring die nogal opgewonden raakt van de digitale revolutie. Zeg ‘Google-bril’ tegen hem en achter de blauwe stof van zijn spijkerbroek springt zijn sergeant-majoor meteen in de houding. Maar meestal hoef je niet over de bril te beginnen, dat doet hij wel.
Zo ook afgelopen zaterdag op een tuinfeest. We stonden met een groep van zes man aan een statafel, want statafels zijn gezellig, daar is iedereen het over eens. Robert begon weer over de Google-bril. Hoe handig dat wel niet is, een virtueel scherm waarop – hop!- alle informatie verschijnt die je nodig hebt. Recht voor je ogen! ‘En je kunt ook foto’s maken wanneer je maar wil!’ krijste hij bijna.
Iedereen gaf het toe: zo’n ding is inderdaad reuzehandig. Natuurlijk zat er iemand tussen die begon te jammeren over privacy. ‘Big brother is watching you!’ En een schizofreen: ‘Ze brainwashen je met dat ding.’ En een roodharig meisje dat opmerkte dat de bril ‘niet erg geil is, alle brillen eigenlijk,’ waarop de jongen naast haar snel zijn bril in de borstzak van zijn blouse stak. Toch was het eindoordeel unaniem: reuzehandig.
Terwijl het gesprek verder ging moest ik denken aan een vakantie in Tsjechië, in het eerste jaar van mijn studie. Ik was op doorreis naar Praag, samen met een goede vriend. Omdat we laat in de avond arriveerden in Pilsen reden er geen treinen meer. Tevergeefs zochten we naar goedkope hotels. Doelloos liepen we rond, we hadden geen plattegrond van de stad en vooral geen idee waar we mee bezig waren.
Na twee uur lopen raakten we verzeild in een kroegje waar we veel aandacht trokken met onze rugzakken. Van alle kanten kregen we shotjes wodka aangeboden, de lokale bewoners stonden erop dat we meedronken. Na sluitingstijd gingen we met twee meisjes mee naar huis. Die ochtend misten we de trein naar Praag, maar dat maakte niet uit.
Je kunt zeggen wat je wil, maar met een Google-bril op mijn neus had ik die avond mooi niet geneukt. Of kennis gemaakt met de gastvrijheid van de inwoners van Pilsen. Dan was ik in plaats daarvan linea recta naar het dichtsbijzijnde hotel gelopen en naar bed gegaan. ‘Onzin,’ vond Robert. ‘Je was gewoon verdwaald en het pakte toevallig goed uit.’ Dat klopt. Maar het neemt niet weg dat je soms meer meemaakt als je minder weet. Hoeveel ruimte blijft er nog over voor toeval en spontaniteit als je de wereld voor je ogen afplakt met informatie?
Uiteindelijk was ik het met het roodharige meisje eens. De Google-bril zal best handig zijn, maar geil is ie zeker niet.
Bart Smout werkt als redacteur voor Univers
