Verhalen delen voor politiemensen van vitaal belang

Politiemensen vertellen elkaar gedurende de dag veel verhalen. Dat is binnen de organisatie van vitaal belang voor de groepsvorming, het verwerken van heftige gebeurtenissen, vermaak en het op de hoogte blijven van wat er speelt in ‘hun’ gebied. Dat blijkt uit een onderzoek van Merlijn van Hulst, onderzoeker bij de Tilburgse School voor Politiek en Bestuur van de Tilburg University.

Het idee kwam voort uit zijn proefschrift, waarin hij onderzoek deed naar het vertellen van verhalen, maar dan algemener. Van het een kwam het ander en zo liep hij in de zomer van 2010 fulltime mee met de politie. “Ik ging mee in de auto, liep rond op kantoor en luisterde vooral naar wat er allemaal aan elkaar verteld werd”, verklaart de onderzoeker. “In de zomer van 2011 heb ik de interviews gedaan. Daarna heb ik ook nog wat extra dagen meegelopen om in de sfeer te blijven. Vooral donderdagavond rond etenstijd is een goed moment om even lekker bij te kletsen.”

“Wat opviel was dat politiemensen vaak stoere verhalen vertellen, terwijl het dagelijkse werk eigenlijk heel erg saai is”, vertelt Van Hulst. “Maar eigenlijk zijn er ook veel verhalen over dingen die niet zo leuk zijn, zoals een ongeluk. Die hoor je niet dagelijks aan de koffietafel, die komen pas naar boven als je ze interviewt.” De verhalen op de werkvloer van de politie gaan dus eigenlijk over van alles en nog wat.

De verhalen hebben verschillende functies. Enkele voorbeelden zijn het delen van kennis, vermaak en ontroering. Meldingen die de politiemensen afhandelen krijgen door erover te vertellen een tweede leven mee en vormen zo het fundament van de politiecultuur.

Van Hulst heeft de resultaten van het onderzoek verzameld in zijn boek ‘Politieverhalen: Een etnografie van een belangrijk aspect van politieverhalen’.