Recensie: Cultuurnacht
Waarom gedragen sommige Corry Koningsfans zich als 12-jarige bakvissen die naar een optreden van Justin Bieber gaan? Al voordat de deuren naar de theaterzaal opengaan, wordt er licht geduwd en zodra de deuren openen is er geen houden meer aan. Licht hysterisch en gillend rennen enkele dames (60 plus) door de gang om een plekje op de voorste rij te kunnen bemachtigen.
Zodra de eerste tonen van het optreden van de zangeres klinken, springt een deel van het publiek op om een polonaise in te zetten. Tja, is dit nu cultuur? Low brow culture misschien. Konings zingt zeker niet vals, maar het is totaal niet mijn genre, noch dat van mijn gezelschap. Na 2 liedjes houden we het voor gezien. Tijd om naar huis te gaan. Twee mannen zijn nog eerder bij de deur. “Kijk, er gaan nu al mensen naar het toilet”, grapt de zangeres met enig gevoel voor zelfspot.
Eerst even terugspoelen naar het begin van de avond. Hoe zijn we hier terechtgekomen? Rond half tien startten we met ons rondje cultuur in het kader van de Cultuurnacht. Het doel: ons cultureel verbreden. Dus niet alleen High brow maar ook low brow culture.
We beginnen de avond met korte toneelstukken van Het Zuidelijk Toneel. In drie zalen van de Schouwburg brengen ze verhalen over solidariteit en barmhartigheid. We pakken twee toneelstukken mee. Mooi, het zet je als theaterbezoeker ook aan het denken over integratieproblematiek.
Dan snel door naar het Factorium waar de Tilburgse musicalvereniging BOeMS liedjes brengt uit de musical Ciske de Rat. In een bomvolle foyer maken ze goede reclame voor de voorstelling die volgend voorjaar in het theater gebracht wordt. Leuk, de voorstelling stond eigenlijk niet op mijn lijstje, maar als ik tijd heb dan toch maar eens gaan kijken.
BOeMS is nog maar net uitgezongen, of er wordt omgeroepen dat in de zogenoemde CultuurNachtclub een optreden van start gaat van de Tilburg Tigers en Markering Ontbreekt. Nou ja, Tilburg Tiger in enkelvoud, want slechts een van de groepsleden is aanwezig. Op aanwijzingen van het publiek, brengen de acteurs al improviserend een verhaal over de sauna en over ongemakkelijke situaties in het vliegtuig. Na een kwartiertje houden ze het voor gezien, het was slechts een voorproefje van hun optreden rond middernacht.
Ze maken plaats voor twee studenten van het Factorium. Geert Vermeegen en Lies de Kort brengen een ode aan Theo en Thea. Dat vond ik vroeger nooit leuk en hoewel de imitatie nagenoeg perfect is, kan het niet snel genoeg afgelopen zijn.
Dan naar Corry Konings in De Nieuwe Vorst. Nachtclub, zo staat in het programma. Dat maakt nieuwsgierig. De theaterzaal is inderdaad als nachtclub ingericht, inclusief rode velours gordijnen en rode sofa. Wat Konings brengt hoort echter meer op het Festival van het Levenslied thuis dan in een nachtclub. Na twee liedjes houden we het voor gezien. Mooi was die Tijd zingt Konings. De enige mooie tijd is bedtijd, besluiten we.
Het leuke van deze Cultuurnacht is dat er voor alle geïnteresseerden wel iets moois bijzit: van kunst in een galerie tot levensliederen. Tevens zijn er optredens die prikkelen om later meer te zien, wat toch ook het doel van deze avond is. Het nadeel is dat niet alles even goed georganiseerd is. Zo is het programma op de website erg onoverzichtelijk. Waarom niet gewoon een pdf waar alle optredens op staan. Tevens ligt de focus van het programma op de middag. Wie na half tien ’s avonds begint, heeft veel gemist, onder meer workshops tekenen en schilderen. Jammer, het heet niet voor niets CultuurNACHT. Om middernacht is het programma grotendeels afgelopen, tenzij je naar een DJ wil. Waarom niet meer programmeren na middernacht? Toch is de Cultuurnacht het tientje entree wel waard. Je krijgt veel vermaak, je kunt je cultureel verbreden en het niveau van de optredens is hoog. Volgend jaar een versie die tot in de nachtelijke uurtjes doorgaat?
[slideshow id=127]
