Recensie – The Hobbit: The Desolation of Smaug
Als je een dun boekje uitsmeert over drie films, moet je er het nodige bij slepen en verzinnen. En da’s in dit geval prima.
Regisseur Peter Jackson maakt met The Hobbit: The Desolation of Smaug zijn vijfde Lord of the Rings film. Het is de tweede film gebaseerd op The Hobbit, or There and Back Again, het boek van J.R.R. Tolkien.
De film volgt Bilbo Baggins (Martin Freeman), een dwergengezelschap onder leiding van Thorin Oakenshield (Richard Armitage) en tovenaar Gandalf (Ian McKellen) op hun reis van de Gouw naar de Eenzame Berg. Thorin, koning in ballingschap, wil zijn dwergenkoninkrijk Erebor heroveren op draak Smaug. Smaug bewaakt de grote schatten van het eens welvarende Erebor, waaronder de Arkensteen, een grote edelsteen die het zegel van de dwergenkoning is.
De eerste film eindigde toen Orks en Wargs Thorin en co. aanvielen, waarna ze op miraculeuze wijze gered werden door een zwerm adelaars. De tweede film volgt het gezelschap tijdens hun reis naar de Eenzame Berg, door het Demsterwold, naar de mensenstad aan het meer en – uiteindelijk – door de verborgen deur Erbor in, oog in oog met Smaug de Verschrikkelijke.
The Hobbit is een aparte verfilming. Het boekje is maar een fractie van de dikte van één van de Lord of the Rings boeken, maar gaat wel bestaan uit drie delen. Er is minder materiaal om uit te putten en Tolkienfanatici zullen elke dwaling van scriptuur snel als ontering zien, maar de liberalere lezing van Jackson is, naar mijn mening, aantrekkelijk.
Zo zit er meer humor en romantiek in de film dan in het boek. Omdat Jackson het boek niet letter-voor-letter verfilmt, heeft hij meer vrijheden om ook de geschiedenis van Midden-Aarde te belichten en de aanloop tot Lord of the Rings te schetsen. The Hobbit: The Desolation of Smaug knoopt eindjes samen en zorgt voor context en achtergrond: Jacksons verfilming eert alle facetten van Tolkiens oeuvre.
De beelden zijn ouderwets mooi. Het elfenkoninkrijk, het zieke woud, de verpauperde mensenstad aan het meer en de dwergenvesting: het is exact wat je verwacht van een film van Jackson. Nieuw zijn de humoristische actiescènes, die doen denken aan avonturenfilms als Indiana Jones of recenter, The Lone Ranger. De realisatie van draak Smaug op het grote scherm met de stem van Benedict Cumberbatch verdient een eervolle vermelding.
Naast de filmische beelden en goede actie, is de muziek iconisch voor dit fantasiefestijn. Zodra de eerste noot klinkt, kruip je lekker in je bioscoopstoel. Klaar voor dik twee-en-een-half uur plezier. Ga dit zien.
