Ingezonden: afvalscheiding op Tilburg University
Met genoegen las ik in Univers acht van 30 januari de acht voornemens die Univers op heeft gesteld voor de universiteit. Bij voornemen nummer zes wordt gesteld dat de universiteit afvalscheiding op grote schaal gaat doorvoeren omdat het vreemd is dat op de campus niet aan afvalscheiding wordt gedaan. Dit laatste is verre van juist en hierover bestaan veel misverstanden die ik hieronder wil wegnemen.
Het afvalbeleid van Tilburg University zou je een tweesporen beleid kunnen noemen. Allereerst vindt er afvalscheiding van specifiek afval plaats (t.b.v. recycling/hergebruik) en ten tweede vindt nascheiding van restafval plaats waarbij door verbrandingenergieterugwinning plaats vindt. Een korte toelichting op beide:
Afvalscheiding van specifiek afval heeft betrekking op brongescheiden afvalstromen van papier, glas, hout, metalen, witgoed, tempex, elektronica en klein gevaarlijk afval. Deze brongescheiden afvalstromen worden opgeslagen in een afvalverzameldepot en vervolgens gerecycled. De brongescheiden afvalstroom ontstaat doordat medewerkers papier apart weggooien, oude toners en andere klein chemisch afval in speciale bakken doet, en via scheiding en afvoer van materiaal bij verbouwing, verhuizing etc.
Dan het restafval, het afval dat iedereen op de campus in afvalbakken gooit, van bekertjes, papier, bananenschillen tot plastic bestek. Door de universiteit is gekozen voor een systeem van nascheiding van dit restafval en derhalve niet voor een systeem waarbij op alle plekken op de campus drie of zelfs vier aparte afvalbakken neergezet worden waarbij de medewerker en student zelf moet zorgen voor scheiding. Iets wat helaas regelmatig verkeerd gaat. Op het restafval vindt nascheiding plaats op plastics en (non-)ferro metalen, alvorens wordt overgegaan tot het verbrandingsproces met energieterugwinning (elektriciteit) voor de resterende niet recyclebare fracties. Deze werkwijze betekent dat zeker negentig procent hergebruikt wordt en slechts vijf tot tien procent moet worden verbrand.
Kortom, veel van de afvalstromen wordt aan de bron gescheiden en alles wat via de afvalbakken op de campus als restafval in de container gaat wordt door middel van na-scheiding voor minimaal negentig procent gerecycled (met herverbruik van de warmte). Omdat deze processen bij de afvalverwerker grotendeels zijn geautomatiseerd en geconcentreerd op één terrein plaats vinden is het duurzamer dan voor-scheiding.
Het voornemen 6 had derhalve moeten luiden dat de universiteit beter communiceert over en zichtbaar maakt wat al gebeurt op het gebied van duurzaamheid. Daarom komt communicatie prominent naar voren in de Startnotitie Corporate Social Responsibility dat nu voorligt bij de Universiteitsraad. Ik hoop dat harte dat Univers een bijdrage wil leveren aan het voor het voetlicht brengen van een duurzame campus en het betrekken van medewerkers en studenten bij dit streven. Het voornemen van Univers mag wat mij betreft zijn dat redacteuren hun bronnen nagaan voordat ze iets schrijven.
Hans-Georg van Liempd is programma-manager bij Tilburg University en voorzitter van EAIE.
Het voornemen:
Tilburg University is très sustainable. Heb je bijvoorbeeld de toiletten op de campus (waarover later meer) weleens goed bekeken? Man, man, man, daar wordt een partij energie bespaard, daar word je niet goed van. Kraantjes en lampen met bewegingsdetectoren zorgen ervoor dat er niet onnodig lang wordt gedruppeld of verlicht. Juist daarom vinden wij het vreemd dat er op de campus niet aan afvalscheiding wordt gedaan. Want dat is toch zo’n beetje de moeder aller duurzaamheid. Weleens in Berlijn geweest? Daar staan op iedere straathoek wel vier verschillende afvalbakken. Die Berlijners doen de hele dag niks anders dan hun afval scheiden. Als dat in een metropool met 3,5 miljoen inwoners kan, dan moet dat toch ook op een Tilburgse campus kunnen? 2014 wordt het jaar waarin Tilburg University afvalscheiding op grote schaal gaat doorvoeren.
