Opinie: de worst aan de Noordhoekring

De politiek heeft gefaald. Dat is de simpele constatering als je het dossier rondom de flat aan de Noordhoekring terug leest. De strijd in het dossier gaat tussen bewoners, die hun buurt leefbaar willen houden, en een ontwikkelaar, die een aantal woningen heeft opgekocht en geld wil verdienen aan studentenhuisvesting.

Het is een verhaal over falende burgerparticipatie waarbij een bewonersclub denkt iets met goede argumenten tegen te kunnen houden maar min of meer stuk loopt op gemeentelijke onwil en een ontwikkelaar die zijn plannen (liefst zonder tegenspraak) doordrukt. Daarnaast is er een raadscommissie die zich hard maakt om een slecht plan tegen te houden maar daar ook niet echt in slaagt. Op basis van een oud plan komt er toch nog een, weliswaar kleinere, versie van het slechte plan. Je kunt je afvragen of het bestuur na het intrekken van het vernieuwde bestemmingsplan, hoewel het formeel geen grond meer had om de bouw tegen te houden, de afhandeling van de beroep en bezwaarprocedures meer onder druk gezet hadden kunnen zetten. Dat is het korte verhaal, het hele verhaal ligt zo:

Een project ontwikkelaar heeft een aantal panden aan de Noordhoekring in zijn bezit. De gemeente heeft behoefte aan meer studentenhuisvesting. De ontwikkelaar telt 1 en 1 op en dacht waarschijnlijk: “Ik kan van deze pandjes niet veel maken, laat ik ze omgooien en op die plek een complex bouwen met in de plinten een winkelachtig bedrijf en daarboven een flink aantal studentenwoningen. Iedereen blij!” Samen met de gemeente werd vervolgens bedacht hoe de beperkingen in het reeds bestaande bestemmingsplan opgelost konden worden om een hoger gebouw te kunnen bouwen waarbij er ook nagedacht werd over parkeerplekken.

In het kader van burgerparticipatie is de ontwikkelaar verplicht om met de wijk te overleggen of dit een goed plan is en of er een overeenkomst gesloten kan worden zodat alle partijen tevreden zijn. In deze wijk wonen mondige burgers die kennis hebben van ruimtelijke ordening en weten wat ze niet en wat ze wel willen. Ze maakte zich ondermeer zorgen om minder licht in hun woningen door de hoogte van de voorgestelde flat, parkeerproblemen en hoe de toegang tot het gemeenschappelijk groengebied geregeld zou worden. Helaas hadden de bewoners te maken met een ontwikkelaar die het eigenlijk maar onzin vond om met de wijk te overleggen en dus weinig toeschietelijk was. Dat resulteerde in een aantal bezwaarschriften en de raadsleden van de commissie Vestigingsklimaat werden ingeseind door de bewoners dat dit niet zo’n goed plan was.

Ik vind dat de bewoners gelijk hebben en heb toen al in de commissie aangegeven dat het fijn is dat er een plan is voor studentenvestiging maar dat gezien de massaliteit van dit gebouw het niet past op de Noordhoekring. Een dergelijk plan in de Spoorzone zou ik toejuichen. De meeste van mijn collega’s waren het in hun eigen bewoordingen met mij eens dat dit geen best plan was. Alleen de PvdA was voor. De wethouder zat vervolgens met dit plan in zijn maag en heeft geprobeerd door iets te schuiven binnen de bebouwing alsnog een meerderheid te krijgen. Dat lukte niet en daarom heeft hij het plan van tafel gehaald. Hierdoor moest de ontwikkelaar terugvallen op het bestaande bestemmingsplan en heeft een nieuw plan laten opstellen dat daar binnen paste. En passant werd de Raad buitenspel gezet omdat het oude bestemmingsplan al jaren geleden definitief vastgesteld was. Het college kan een ingediend bouwplan toetsen aan het bestemmingsplan en zelfstandig de ontwikkelaar een vergunning geven voor de bouw wat ook gebeurde. De ontwikkelaar kon gaan bouwen op eigen risico zolang de bezwaren nog liepen.

En daar ging het dus pas echt fout. De bewoners dienden een aantal bezwaren in tegen de bouwvergunning. Begin december werden deze behandeld in een hoorzitting van de gemeente Tilburg, maximaal 8 weken na die behandeling moest er een uitspraak zijn. Tot op de dag van vandaag is er echter nog geen uitspraak. De buurtbewoners hebben inmiddels de gemeente ingebreke gesteld. En ondertussen wordt er gewoon gebouwd want een rechter geeft geweigerd de bouw stil te leggen tot de uitspraak er is. Zoals jullie kunnen zien is de bouw al zover dat het point of no return wel bereikt is. En tijdens deze hele periode hult de gemeente zich in een stilzwijgen naar de buurt toe, ze krijgen niets meer te horen over de status van hun procedure. Ze klopten dus maar weer bij de raadsleden aan voor informatie. Ik heb in eerste instantie via interne vragen het een en ander proberen duidelijk te krijgen. Pas na anderhalve week kreeg ik het antwoord dat de bezwaarcommissie de ontwikkelaar in staat heeft gesteld heeft om het bouwplan aan te passen omdat er 12 parkeerplekken te weinig in het plan stonden. Toen pas werden de bewoners schoorvoetend ingelicht door de gemeente. Het is nu weer twee weken later en er is nog geen uitspraak van de bezwaarcommissie. Wel schijnt er een oplossing te zijn aangedragen door de projectontwikkelaar om genoeg parkeerplekken te realiseren. Of dit een haalbaar plan is, weet ik niet.

Ik vind het opvallend hoe zwijgzaam de gemeente is rondom een gevoelig liggend plan zoals dit. Als raadslid krijg ik nog wat boven water maar als gemeente bewoners vrijwillig goed informeren blijkt lastig. Dat is een treurige vaststelling. Ook al omdat je als raadslid feitelijk niets kan veranderen omdat dit binnen de bevoegdheden van het college ligt. De bewoners kunnen alleen hopen dat hun bezwaar wordt toegekend, anders zullen ze het een en ander bij hogere beroepsinstanties neer moeten gaan leggen. Alleen wat win je er mee? Stel nou dat het bezwaar of een eventueel beroep in het voordeel uitvalt van de bewoners, gaan we dan de ontwikkelaar verplichten het hele zaakje af te breken? Ik zie het niet gebeuren waardoor het doordouwen van de ontwikkelaar en gebrek aan daadkracht van de gemeente ons een worst aan de Noordhoekring heeft opgeleverd.

Jan Heijman is raadslid voor de VVD Tilburg.