Recensie: Mundial

Het meest typische aan Festival Mundial? Je komt nooit waar je beoogt heen te gaan. Dat komt niet door de slechte bewegwijzering, maar door de vele verrassingen langs de weg.

Zo worden we onderweg naar het optreden van De Gillende Keukenprins afgeleid door de Mexicaanse Voladores, die een enorme mast van twintig meter hoogte beklimmen en daarna aan touwen naar beneden zweven. En ook Bomba Estereo zullen we nooit zien: we worden teveel afgeleid door de fantastische reggaesound van Meta & The Cornerstones die op het Parkplein staan te swingen.

Wat dat betreft is het jammer dat een groot deel van Mundial zich tegenwoordig afspeelt in de verschillende loodsen en hallen in de Spoorzone. Het urbangevoel is geweldig, maar je mist veel van wat zich in de zalen afspeelt. Tenzij je je niet laat afleiden natuurlijk, maar ja, we hebben in het weekend niet zo’n lange aandachtsspanne.

Waar we wel heel bewust heen gaan is de voorstelling van theatergroep BOT. De vier ruig ogende mannen zijn door de organisatie in een veel te kleine zaal gezet, waardoor je ongeveer drie kwartier van tevoren aanwezig moet zijn als je een plaatsje bij deze show wilt hebben. Het is het lange wachten meer dan waard. Met verschillende zelfgebouwde muziekinstrumenten zoals een  fluitende fietspomp, een rioleringspijp die als basdrum fungeert en een zingende zaag maken de heren muziek. Ook bijzonder: de pianist die in een draaiend rad ondersteboven langs komt rollen. Bovendien zijn de poëtische liedjes schitterend.

Tevens verrassend is de act van Tall Tales Acrobatics. “We doen even een warming up”, zeggen de twee artiesten, waarna meteen hoogstaande acrobatische standjes volgen. Als dit nog maar de warming up is… Wat volgt is een acrobatische en poëtische voorstelling over de crisis in een relatie.

Onderweg naar een volgende voorstelling worden we overvallen door een paardenact van het Spaanse ‘Tutatis’.  Terwijl een drummer zich uitleeft, vallen de als paard verklede dansers wild het publiek aan dat gillend wegrent.

Mundial was jaren lang het terrein van de goede doelen zoals Amnesty, Greenpeace en Unicef. Een deel daarvan is nu wel aanwezig met petities, maar de oorsprong van Mundial lijkt een beetje weggedrukt. Alleen in een klein zaaltje kunnen mensen praten over de armoede in de wereld bij Mundial Airport, gevolgd door de vertoning van een film. En daar zijn nog geen twintig mensen binnen, ondanks de regen buiten. Een beetje jammer, iets meer aandacht voor de millenniumdoelen was fijn geweest.

Met 24.000 bezoekers (2000 meer dan in 2013) is de tweede editie van Mundial in de Spoorzone geslaagd te noemen, te meer omdat het zondag rond half twee flink regende. Een groot deel van de bezoekers is zondagavond op het veld te vinden waar de voetbalwedstrijd Nederland-Mexico wordt getoond op een groot scherm. Geen grassprietje is nog te zien, het is eigenlijk te druk, maar dat Nederland wint zorgt voor een positieve sfeer.

De succesnummer van 2013 zijn herhaald, zoals het zandstrandje naast de spoorbaan, het met grasszoden bekleedde Parkplein en de acts in de Koepelhal, Wagenmakerij en Hall of Fame. Nieuw is de LOC-hal waar bezoekers kennis kunnen maken met urban sports, zoals slacklinen en freestyle BMX. Er zijn nauwelijks bezoekers binnen: wellicht een teken dat de bezoekers evenementen zonder specifieke tijd niet kunnen vinden?

Mundial is anno 2014 vooral een ontdekkingstocht langs hoekjes, gaten en loodsjes op het terrein. Deze editie krijgt opnieuw een flinke voldoende, en volgend jaar zien we BOT graag terug in een grotere zaal.

Bekijk ook de fotoserie.