Alweer een Tilburgse Revue

Ilja Leonard Pfeiffer ??? afgelopen mei winnaar van de Libris Literatuurprijs ? schreef een verhaal over 100 vierkante meter Tilburg. Van Weemoed naar De Nacht heeft weinig om het lijf, maar Pfeiffer redt zich eruit met mooie zinnen.

Het gebeurt zelden dat de presentatie van een boek langer duurt dan de lectuur ervan. Net als in haar Nawoord heeft Jenneke Harings (TiLT) veel woorden nodig om de boel aan elkaar te praten. Er blijkt wel uit hoe bijzonder de initiatiefnemer het eigen idee vindt. Het klinkt ook goed, dat moet gezegd: in de Boekenweek verblijft Ilja Pfeiffer zes dagen in Tilburg als Writer in Residence. Opdracht: ga op zoek naar de ziel van de stad.

Franky Boy
Wat is de ziel van Tilburg? Tilburg is een mismaakte wannabe-stad- daarover is iedereen het snel eens. Pfeiffer bedenkt nieuwe schimpscheuten als: ‘belemmerd oord’ en ‘stad waar een eenzame en verdoolde toerist in hartje centrum de weg vraagt naar het centrum’. Maar: de Tilburgers zijn trots op hun lelijke kind en nemen het graag in bescherming.

In het verhaal dat Pfeiffer hieraan verbindt staat Franky Boy model voor de stad. Net als deze geile spast koestert Tilburg haar handicap ‘als een kostbaar geheim dat haar in staat stelt om alles te doen wat zij wil.’ Door de hoofdpersoon allerlei Anton Dautzenberg– en Arthur Kok-achtige (beiden kreeg Pfeiffer gedurende zijn verblijf te spreken) quotes in de mond te leggen, slaat Pfeiffer twee vliegen in een klap. De kromme, onhandige stad filosofeert er flink op los over de eigen inborst. “In Tilburg moet je de realiteit altijd verzinnen. Anders wordt het nooit wat.” Kijk, dat zou Frank Tilemans nou nooit zeggen. Al snel belandt de Writer in Residence in Café Weemoed, om daar voorlopig niet meer weg te gaan. Het gaat mis als de GroenLinks-wethoudster van Cultuur wordt vermoord. De verdenking rust op de buitenstaander met het Randstedelijke accent. Na een weinig louterende episode in tietenbar De Nacht besluit de Writer in Residence Tilburg te ontvluchten. Hij doet dat op de driewieler van Franky Boy.

Een rammelend verhaal in een knappe stijl, dus. ‘Grappen werden als lauwe borden pap op de houten tafels gekwakt. Kroezen schuimden, terwijl schaterende knuisten onder rokken klauwden.’ Zinnen als deze redden het letterlijk en figuurlijk flinterdunne boekje. En op bladzijde 14-16, in een zin van zestig regels, beledigt Pfeiffer alle plaatselijke cultuurdragers. Ook dat hoort er natuurlijk bij. Er klinkt veel tromgeroffel bij de presentatie, het is ook niet niks dat een schrijver van het formaat Pfeiffer zijn licht laat schijnen over de Korte Heuvel- toch is alle heisa lichtelijk overdreven. Het resultaat is erg vrijblijvend. Ook dat is niet erg. Zo blijft er nog een berg hooi te grazen over voor de volgende literaire gast. Overigens vindt het idee navolging. Het Zuidelijk Toneel stuurt gelijk negen schrijvers op pad om Tilburg te duiden.

Van Weemoed naar De Nacht, Ilja Leonard Pfeiffer (Tilburg 2014), 48 pag./€ 10,-