Academische tentsletjes en andere conferentieweetjes
De weerman richt het jaar in in termen van seizoenen; de rock- of popster heeft het dan weer over het festivalseizoen. De student spreekt over “blokken”, terwijl de kalender van de wetenschapper wordt bepaald door het conferentieseizoen. En jawel beste mensen, het heeft een half jaar geduurd, maar het conferentieseizoen 2015 is bijna voor geopend verklaard! Ook de Socioloog des Vaderlands mag nog eens zijn ivoren toren verlaten om richting Chicago te trekken; ditmaal niet om met de mensen in de samenleving te praten, maar om z’n oor eens te luister te leggen bij inwoners van andere ivoren torens. Want ook zij praten met mensen in de samenleving en vinden het wel eens prettig om daar een praatje over te doen!
Nu lijken conferenties voor buitenstaanders een soort van speeltuin voor grote kinderen – een goede kans om op kosten van de belastingbetaler te gaan pintelieren op een exotische locatie en tussendoor, als het echt moet, eens op te scheppen over onderzoeksresultaten. Wel, beste mensen, al die clichés, ze zijn nog waar ook! Om toch een kleine inkijk te geven in het besloten conferentiegebeuren gaan we eens een vergelijking maken met iets toegankelijkers, nl. een muziekfestival van het genre Pinkpop/Rock Werchter–Lowlands/Pukkelpop. En natuurlijk, om helemaal mee te zijn met de EDM-evolutie: Dance Valley/Tomorrowland.
De vergelijking begint natuurlijk al met de ticketprijzen. Wil je drie dagen aanwezig het smeer uit je oren laten drummen op een festival, dan kost je dat behoorlijke duit (reken maar al snel een 200 euro). Bij een conferentie is dat niet anders en betaal je ook al snel 250 euro. Het ironische is dat in tegenstelling tot de muziekfestivals je eigenlijk zelf betaalt om te mogen ‘optreden’. We zullen maar denken dat De Jeugd van Tegenwoordig zo ook begonnen is. Een pluspunt is dan weer wel dat in tegenstelling tot de Heineken Jupiler op festivals, de drank op conferenties soms al wel eens inbegrepen is: zoveel koffie dat je niet meer kan stoppen met stuiteren! De echte conferentieganger verzamelt trouwens geen festivalbandjes, maar name tags!
Goed, je mag dan als academische artiest je verhaal gaan vertellen. Bij Pinkpop of Rock Werchter wordt je op een van de drie podia geplaatst; op Lowlands en Pukkelpop zelfs een aantal. Als je denkt dat dit er al veel zijn, dan moet je eens naar een conferentie gaan, waar er doorgaans op een 30-tal verschillende podia bandjes aan het optreden zijn. En net zoals de band De Eerste De Beste gebeurt het dus wel eens dat je voor een lege tent staat te spelen. Zoals altijd is kiezen verliezen, en de kans is dan ook groot dan De Eerste De Beste heel Lowlands van z’n sokken blaast in een bijna-lege tent terwijl je favoriete band op de main stage het laat afweten.
Een goed rockfestival heeft natuurlijk ook zijn headliner. Bij Pinkpop zijn dit Muse, Robbie Williams en de Foo Fighters. Nu, deze artiesten gaan al een bijzonder lange tijd mee – meestal hebben ze een “back catalogue” waar ze gewillig uit turven om concert na concert een andere setlist samen te stellen. In realiteit schuimen ze concert na concert af met dezelfde setlist (uitgezonderd Pearl Jam of Bruce Springsteen). Nu, de parallellen met conferenties kunnen niet groter zijn. Ook hier worden “headliners” ingeschaald als zogenaamde “keynote speeches”. Het interessante is dat net zoals de echte rock stars ook deze grote namen festival na festival hetzelfde praatje vertellen. Behalve de Socioloog des Vaderlands natuurlijk, want die heeft altijd wel iets nieuws te vertellen!
En als die headliners hebben opgetreden is het natuurlijk tijd om terug te trekken naar de camping en de afterparty in te zetten. Meer nog, er zijn gekken die de eigenlijke festivals laten voor wat het is en de volle 3-4 dagen doorbrengen op de camping met enkele kratjes bieren en een goed geluidssysteem. Om maar te zeggen: de afterparty is een integraal onderdeel van het muziekfestival. Eenzelfde verhaal gaat op voor conferenties. Er zijn collega’s die nauwelijks toekomen aan de conferentie omdat ze teveel informele bijeenkomsten hebben gepland. Die informele bijeenkomsten zijn trouwens uitermate belangrijk! Want doorgaans borrelen de beste inzichten gemakkelijker op bij een stuk deep dish pizza dan bij die sloten koffie van de conferentieplek.
En tot slot mag er natuurlijk niet vergeten worden dat elk festival zijn tentsletjes en tentlopers heeft. M/V, al dan niet met talent, die ervoor zorgen dat sommige festivals niet enkel goed maar juist memorabel waren. Nu ligt het eigenlijk voor de hand om te zeggen “ook dat gebeurt op congressen”, maar in dat verhaal gaat de Socioloog des Vaderlands uiteraard niet mee. Want ook al gaat de leuze “what happens in Landgraaf stays in Landgraaf” wel op, iets minder plezierig is het motto “what happens in Chicago might end up on our Facebook page”. En dat is dan weer minder grappig.
TR
Advertentie.
